yaşamanın amacı yok aslında

doğdum, yedin, doydum, büyüdüm ve öldüm.

yaşam ölümün başlangıcıdır ve ne yaparsak yapalım öleceğiz. ölümün ne zaman geldiğini bilmeden bir yaprak misali rüzgarın etkisiyle süzülüyoruz. bezen yükseklerde, bazen de yerlerde karmaşa içinde. ölüm bizi alana denk devam ediyor bu işlem. kendi kararlarımızı bile veremiyoruz. bazı seçimler yaparak yaşıyoruz hayatı. bazen de başkasının seçimleriyle yön değiştiriyor hayatımız.

doğum ile ölüm arasında kalan zamanı doldurmaktır genel olarak yaşam. zamanımızı bir şekilde bir şeylere harcayarak geçiriyoruz. bir bakıma her şey zaman kaybı bile sayılabilir belki. geldik işte diyip takılmalık bir zaman dilimi işte.

kişiye göre değişebilen ve maalesef katılmadığım önerme. 40 yaşında biri olarak; kendimi bildim bileli; en büyük amacım; hayatımda çok az keşke olmasıydı; dolayısıyla her keşke, bana bir amaç olarak geri döndü. her keşkeyi gerçekleştirme adımı, kendi içinde birer amaç yarattı. sabah sabah bu kadar felsefe yeter.

kendisi bir amaç zaten başlı başına.

hani bazen olur ya.. soğuk bir kış akşamında.. bir kar tanesi düşer.. küskün ve narin.. bakarsın pencerenden.. amaçsız ve amaçlı.. gözlerinden bir yaş süzülür.. altına sıça..

yemek,içmek,üremek.
yaşama amacı budur.üreyerek geninizin devamlılığının oluşması.hayvanlarınki ile aynı yani.

yaşamanın amacı neye inandığına bağlı bence biraz da, yani hayat gerçekten çok güzel ama herkesin görüş açısı, deneyimleri, tecrübeleri ve hayattan beklentileri çok farklı inanın şükretmek için çok fazla sebebimiz var. şuraya güzel bir söz bırakıp kaçayım ''mutlu olmak her şeyin mükemmel olduğu anlamına gelmez, sahip olduklarının senin için yeterli olduğu anlamına gelir.'' olanı sevdiğiniz zaman yanınızda olanlarla mutlu olduğunuzda, aileniz sağlıklıysa, arkadaslarınız sizin için en iyisini istiyorsa ve siz elinizden geleni yapıp huzurla uyandığınızda bazen bulmuş gibi hissediyorsunuz.