yasemin minguzzi'nin oturma eylemine başlaması

"mattia ahmet minguzzi'nin annesi yasemin minguzzi, infaz yasasının yeniden düzenlenmesi için oturma eylemi yapıyor."
kaynak için.

bakın mesela hint kınalarını göremezsiniz burada, kimler tarafından ele geçirildiğini bildiğimiz baroları, meslek odalarını görmezsiniz.
jin jin diye kafa açıp duran ne oldukları tiplerinden, ne işe yaradıkları hareketlerinden belli sözde femma derneğimsilerini de görmezsiniz.
esas görmeniz gerekeni ise zaten göremezsiniz. onlar aritmetik yakalayacaklar diye birleşik devletler kuracaklar.*
hele bir aydan insinler bak neler yapacaklar...

şu kadıncağızı her gördüğümde canım çekiliyor. kendine mi oğluna mı yanayım? ellerimizin bu denli bağlı olması insanlık onurumu paramparça ediyor.

ailenin avukatının geçen günkü açıklamaları, zaten her şeyi ortaya seriyor.

bu ülke büyük bir lağım çukurudur.

kadın yaşayacağı en ağır şeyi yaşadı, yetmedi bir müptezel sürüsü musallat oldu, yetmedi evladının mezarı tahrip edildi.

devlet ve adalet sesini duymayınca elinden geleni yapıyor.
saygı duyuyorum.

bokunda boğulmakta olan ülkemde olan her yeni olayda daha da duyarsızlaşan ve kayıtsız kalan vatandaşlardan biri de benim. bir şeylerin bir gram düzelme umudu olsa dahi -ki o ihtimal biteli çok oluyor- artık burada yaşamak ve barınmak istemiyorum. ekonomi düzelebilir, eğitim çok uzak bir ihtimal olsa da toparlanabilir ancak türk insanının sosyal çürümesi geri dönülemez bir yola girdiğini düşünmekteyim. buna her bir nesil katkı sağladı, hükümeti destekleyen, desteklemeyen herkes bütün bir olayların toplamı sonucunda şu an buradayız. tarihçi arkadaşlar nelerin neye sebep olduğunu, çığ gibi büyüyen bu türkiye operasyonunun sonucunu ve amacını daha iyi açıklayabilirler.

mattia ahmet minguzzi'yi ne zaman düşünsem "biz artık öldürülen insanlardan hangisiyle daha yakın bağ kurduğumuza bakmaya başlamaya ne zaman geldik" diye sorar buluyorum kendimi. her gün haber bültenlerimizde* şiddet ve cinayet olayları bizim rutinimiz oldu. buna alışmamız ve tepkisiz kalmamız aynen toplumumuzu buraya getirenler kadar aşağılıkça, ancak biliyorum duyuyorum; biz ne yapabiliriz ki. belki trafikte kurallara uyarız, çöpümüzü yere atmayız, işimizi ahlaklı yaparız ama kime neye ne fayda. belki de bizim gibilerin bu küçük eylemleri artık bir şeyleri düzeltemeyecek kadar toplumun bozulduğunun göstergesidir de.

ben ahmet minguzzi'nin ailesine ve kendisine bakınca hep kendimi gördüm, ilk duyduğum andan itibaren. bakın bu çocuk ailesi sayesinde çok donanımlı, çok güzel bir kültür birikimiyle dolu, iyi eğitim almış ve bu şansını güzel kullanmış çok terbiyeli çok efendi bir çocuk. bunun için sırf annesinin sosyal medya paylaşımlarına bakmamıza gerek kalmıyor; bazen insan suratındaki bakıştan da kendini hissettirir, bazen de tas kafa saç tıraşından..

kendi halinde pazarda gezerken, ona sataşıp olay çıkarma yolu arayan bir hırta "pardon kardeşim" dediği için hiçbir suçu günahı yokken öldürüldü; öldürülmeyi bırak defalarca canice bıçaklandı. ben bu garip çocuğun çektiği acıyı dahi hayal ederken içim sızlıyor ve henüz bir baba olmasam da bir anne babanın neler hissedebileceğini az çok hepimiz hayal edebiliriz. ben ahmet'e bakınca kendi 14 yaşındaki halimi görüyorum, ben de o yaşlarda okulumda akran zorbalığına uğrardım. biraz daha diğer arkadaşlarıma göre "süt çocuğu" olarak tabir edildiğim için. ben de o yaşlarda kavga etmeye korkardım, çekinirdim. ama bu ülkedeki hayat beni artık o kadar bulanmışlığa sürükledi ki artık trafikte hakkımı yiyen, yol kesenle direkt sözlü kavgaya girip hakkımı arıyorum; markette bile en ufak yerde hakkımı ya da başkasının hakkını yemeye kalkışana tepki gösteriyorum ve biliyorum ki bir gün bu haberlerden birinin öznesi benim olma ihtimalim çok yüksek.

bu annenin çaresizliğini, acısını hiçbirimiz anlayamayız. bizler günlük hayatımızdaki kıçı kırık profesyonel hayat dertlerinden, aşk acısından, hatta belki sağlık sorunlarımızdan dolayı hayatı kendimize zindan edip uykular uyuyamıyor ve ilaçlara başvuruyoruz. bu kadının ne durumda olduğunu, bir gram dahi olsa oğlunun hakkını savunabilmek için yapmayacağı hiçbir şey olmadığını unutmamak gerekir. bir örgüt tarafından tehdit mesajları aldığı söyleniyor ailenin. ben eminim ki bu ailenin hiçbir şeyden korkusu yoktur bu saatten sonra ki kaybedecekleri yegane şeyi bu yaratıklar hayattan kopardı.

benim gibi, ahmet gibi benzer hayatı paylaşmış bu ülkenin vatandaşları arkadaşlarım da empati kuracaklardır. üniversitedeyken ırkçılığın kötü bir şey olduğunu düşündüm ancak bir ırka mensup belirli grupların yaptığını genellemenin kötü bir şey olmadığını ve aslında gerekli olduğuna karar verdim. her akranım bilecektir ki; top oynarken bile zorbalayan o çocuklar ile kuytu köşede bıçak çekip kapkaç yapan o tipler aslında aynı kişiler. ve artık o çocuklar hiçbir şeyden korkmuyorlar. ne düşünürseniz düşünün, siyasi görüşünüz ne olursa olsun; emin olun bir gün siz de onlara maruz kalacaksınız. belki düğün için süslediğiniz arabada, belki bir tatil beldesinde oradaki iş yerlerini kendi adamlarına tutan kişilerle, belki de sadece bir pazarda gezerken biri size yoktan yere omuz atacak.

normal şartlarda şu çocuğu öldüren ve ailesini tehdit eden herkesin bir daha güneşi görmek için yalvarıp duvarları tırmalayacak hale gelene kadar 4 duvar arasında tutulması gerekli...

adalet mekanizmasının asıl amacı suçluyu ıslah etmek veya cezalandırmak değil "masumu korumak"tır çünkü.

mezopotamya fareleri tarafından çocuğu katledilen kadının eylemidir. siyasiler , sanatçılar destek vermeli kadına. yalnız bırakmamalı.

ahmetin ölümü hırt sorununun en net örneğidir. bu hırtlarla kendini kardeş olarak görenler ahmetin fotoğrafına iyice baksın. hala kardeşlik masallarına inanıyorsa vicdanına tüküreyim onların.

tekrar başı sağolsun minguzzi ailesinin.

bir annenin gözünden bile sakındığı evladı bir kansız şerefsiz yüzünden elinden alındı. hepimiz okuduk, izledik ah yazık dedik; unuttuk, hayatımıza devam ettik. peki o anne bu acıya alışabilir mı, unutabilir mi. kadının yüreğinin soğumasına bile müsaade etmiyorlar. yapmadıklarını bırakmıyorlar. hergün televizyona çıkıp yargı bağımsız, adalet var diyip hapistekileri toplumun arasına salan, dağdakileri şehre indiren herifler şu annenin acısına hergün yeni köz atıyor. katili koruyorlar, kadının yarasına bir nebze merhem olmuyorlar, olayın üstüne gitmiyorlar. bunlar cesaret veriyor bu olaylara. nasılsa cezası yok fikri var kardeşim insanların kafasında. bilinçaltına oturuyor.

nerde lan kedi köpeğe bişey olunca sokağa dökülenler, nerde terörist sırrının arkasından gözyaşı dökenler. nerde gazze edebiyatçıları, nerde hümanistler, nerde cumartesi bilmemne anneleri dernekleri. bu kadının oğlu can değil miydi, bu kadın anne değil mi. neden oturuyor orda tek başına.
yozlaşmış düzenin, adaletsizliğin karşısında tek başına bir anne. onca acısına rağmen evladı için hâlâ dimdik durmaya çalışan, mücadele eden bir anne. kenara çekilip acısını yaşamak bile lüks olan bir anne.
saygıyla selamlıyorum. umarım durmuş saat misali nadiren de olsa adalet doğruyu gösterir.

devletin en tepesindeki isimle görüşmesine rağmen biricik oğlunu elinden alan hırt dağ farelerinin terörüne maruz kalmaya devam eden bir annenin son çare olarak başladığı eylem.

siz hiç, mor cadıların, fonla çalışan grupların gerçek mağdurun yanında olduğunu gördünüz mü? ya fon olacak ya da algı. bir kadının zorluk çekmesi mesele değil, ayrılıkçı bir kadının güyadan zorluk çekmesi mesele. bunlar geri zekalı ve bunlar eğitilmez.

bu zalimlikler hep kötüledikleri eski türkiye'de olsaydı devlet gereğini çok daha hızlı şekilde yapardı.. yasemin minguzzi'nin evladının katili olan kişi ve benzerlerinin insanlara zarar verme cesaretini nereden aldıklarını sorgulamamız gerekiyor..
bu olaylar bireysel değil, bu tip katillerin güç aldıkları çevreleri var. bize kimse bir şey yapamaz diyecek kudrette görebiliyorlar kendilerini. bu türden meseleler daha çok bu boyututla ele alınmalı.

acılı aileyi tehdit edecek ve evladımızın mezarını tahrip edecek kadar medyanı boş bulmalarını sorgulamak gerektiğini düşünüyorum

tek başına direnmeye çalışan anne.
suçlunun değil mağdurun korkulu rüyası oldular resmen. üzerine tartışılacak yargı bile bırakmadılar. umarım en kısa sürede toplum desteğiyle sesini duyurur diyeceğim ama sorun zaten sesi duymak istememeleri. yazık gerçekten.
bu çocuğun ölümünden beri, kardeşimi elimden gelse kendime saklayacak hale geldim.

bakın bir resim bir yanda pırlanta gibi bir çocuk diğer yanda tipini silktiğimin tas kafası.
bu kadının eyleminde nerede o mor saçlı feminik kokarca ablalar?
acaba katil olan tipini silktiğim kendi siyasi fikirlerinden olduğu için olmasın?
bu kadının eylemi aslında çok değerli kendi evladını toprağın altına koyduktan sonra daha yasını bile tutumadı neden bizim çocuklarımız ileride bu tas kafalar tarafından katledilmesin diye.

bir tane asalak yüzünden bir annenin düştüğü duruma bak

nşa#3665811 ahmet minguzzi'nin annesinin oturma eylemi yapacak kadar üstesinden gelemediği bir sorun olamaz.

cumhur başkanının destek verdiği bir kimseden bahsediyoruz, kolluk savsaklayamaz. burada nşa olamayacak bir şey oluyor demek ki.

www.instagram.com/p/DMZf_ay...

bazen üzerine konuşmanın anlamsız, saçma olduğu anlar vardır. ne söyleyebilirsin ki ne anlatabilirsin, alev ateş işte düştüğü yerde yanıyor…

olması gerekenin yolu açılır da nefes aldığına da şahit oluruz umarım annenin. annelerin.

ahmet'i öldüren çocuk değil. çocuklar bir başka çocuğu defalarca bıçaklamaz, yerde can çekişirken tekmelemez, öldürdüğü çocuğun ardından dalga geçmez, gururla poz vermez. bu bir cani, ruh hastası.
yetişkin gibi yargılanıp ceza almalı. toplumun huzurunu, düzenini bozan, insanların canına kast eden tüm bu asalakların allah belasını versin.
yine bu mesele üzerinden kürt nefreti aşılamaya çalışan, ırkçılık yapan şerefsizlerin de allah belasını versin.

zor zamanlar sert önlemleri gerektirir.
bu primatların kellelerinden kule yapıp ibret-i alem diye sergilemediğin sürece hiçbir umut yok.
kağıttan kaplanlardan "yetki"ye de ihtiyaç yok. kolpaya gerek yok.
yeterli sayıdayız.

edit: bu arkadaş da benzer şeylerden bahsetmiş

dem parti katile sahip çıktığı için mi bu süreç bu kadar uzadı yoksa devletin yargısı bu katili sahiplenen çeteden mi korkuyor?
karar verilmediği sürece insanların aklındaki sorular artacak.
bu sorular hükümetin dem parti ile tuttuğu işi bozar, ankete filan gerek yok bunu anlamak için.
vicdan sahibi olanların gözleri bunu görür.

yasemin minguzzi'nin diyarbakırdan yola çıkması mı gerekiyordu dikkat çekebilmek için?

şahsi devletim olsa bu ve bu gibi suçsuz insanları öldürenleri hele hele ölen çocuksa, neler neler yaparım da işte malum avrupa insan hakları...modern hukuk...

devletin görevi; en savunmasız olanı çocuğu, geleceğimizi korumaktır. bir gelecek katledildi.
bir annenin oturduğu yer mezar taşı, soğuk kaldırımlar olmamalıydı. adalet aramamalıydı anne… zaten orada olmalıydı.
adalet aramak kavramı bile başlı başına iç acıtıcı.
sabrı çok olsun, gücü hiç tükenmesin.
#yaseminminguzzi