yaşından küçük göstermek

8 yıldır bu şu anki yaşımı gösteriyor olmam dışında sorun yok.
sonraki 8 yılda değişim olmadığı takdirde bu tanımlamalara dahil olmuş olacağım.
ama şu an değil*
edit: imla

paranın insanlara sunduğu imkanlardan sadece bir tanesi.

beni eskiden üzen durum artık nasıl benimsediysem bırakın büyük göstermeyi, yaşımda göstermeyi asla kabullenemiyorum.

insanların kendini kandırdığı durum
arkadaşlar biliyorum minicik ufacık hissediyorsunuz
ama üzgünüm yaşınızı gösteriyorsunuz

şu anlık beni rahatsız etmeyen durum. ilerde ne olur bilemeyiz tabii.

ergenken sinir bozucu olsa da, yaş ilerledikçe lütuf gibi gelir.
herkesin yaşlanmaktan korktuğu bir dünyada, yerinde saydığını görmek mutlu eder.

küçükten yaş göstermekten iyidir.

kime ve nerede gösterildiğine göre değişen hâdise.

geçen sol gözümün altında incecik bir çizgi fark ettim. yepyeni bir eskici gibi gidiyor çapağımdan yanağıma ince ince. bazen belli olmuyor, gülünce, esneyince yani yüzüm gerilince. ah, kahretsin! yüzümde bundan başka yaşlılık belirtisi yok mu? hayır, seyrek bıyığım ve sakalım ancak yeni yetişen bir erkeğin ifadesini verir sevimli yüzüme.

gülümsemekten hep haz aldım. ama, yüzümdeki bir başka çizgi en bariz ifadem olan gülümsememe ait oldu. gözlerimin hemen dışındaki bir iki kat kırışıklık: gülünce belli oluyor. hem gülmek sadece buna değil daha genç durmamı da perçinliyor adeta. gülmüyorum artık pek. hem neden güleyim şu masum yüzü daha çocuksu hale getirmek benim bile olsa vicdanıma sığar mı? şimdi yaşımı sorup şaşıranları anlıyorum, bu çatık olmayan ve sanki bir şey varmış gibi gülen yüzün altında kim çeyrek asrı arar? kim bu cevabı belli olmayan soruyu sormaz? "yaşınız?" hak veriyorum, yaşımı sormaya hakkınız var. ama sorgulamalar bittiğinde yargılamaya başlarsanız, o noktada kuzu postunun altındaki kurtla tanışma fırsatına kavuşacaksınız. işte o vakit size yüzümdeki bir kaç çizgiyi değil yüreğimde ve ruhumda izi kalmış kestikleri göstereceğim.

tabi ki de mübalağa ediyorum, bu söylediğim gerçek dışı da değildir. kimi insanlar öyle olmasa da bu gibi özel durumları zaaf olarak görüyor. ve keskin pençeleri hazır bekliyorlar. hiç kimse sonsuza kadar genç kalmayacak dostlarım. o yüzden bunu bir zayıflık olarak görmeyin. biz ileride işimize yarayacağını düşündüğümüz bu yönümüzle bir umut da taşıyoruz. belki de doğrudur. şu bir gerçek ki, bu amaçsız özelliğin belirsizliği kağıt kesiği gibi hep acı verecek ve bazen -iyileşmesinden kaynaklı- kaşınıp tatlı gelecek.

"ya sen çok yaş vermişsin" söyleminin vuku bulabileceği bir bulamaç tiytrosu.

çoğu zaman bir avantajım olsa da uzun zaman içki almak için kimlik gösterme sebebim olmuştur.

beni gördüğünüzde yaşımı söylesem inanmazsınız, çok defa kimlik göstermişimdir inandırmak için.

bende hiç olmayan şey. hep yaşımdan büyük gösterdim..

bu bizim ailede genetik. geçen annemle bir yere gidiyorduk yolda çok eski bir arkadaşımla karşılaştım. ooo kanka manita yapmışsın diyor. aynen yaptım kardeşim.

ailemin en sevdiğim özelliği.
yaşıtlarımızdan 10 yaş geriden geliyoruz.

beni bazen sinirlendiren ileride işime yarayacağını düşündüğüm durum. 20 yaşında olmama rağmen sigara alırken yaş soruyorlar.

ne güzeldir ki ergenlik çağında yaşımı büyük göstermiş olup , şimdiler de ise küçük gösteriyorum. hayatın arada kısa da olsa bana gülümsemesi olabilir bu.*

16 yaşımda dayım "askere neden gitmedin?" diye sormuştu. 32 yaşındayım, söylemesem inanmıyorlar. benim hep 25.

malesef bu tanıma ben uyuyorum.

boyumun kısalığı ve minyon oluşumla içinde bulunduğum durum. boy kısalığının avantajlarından biri.