yaşından küçük göstermek

kilo verdikçe başıma geldiğine sevindiğim durum. 40 yaşında olup da "26 falan gösteriyorsun" denilen biri olmayı kim istemez ki?

belli bir yaştan sonra kadın erkek fark etmeksizin herkesin hoşuna giden durum. yemeyin beni.

insanlara yaşımı söylediğim zaman , yok artık diyorlar. herkesin yüzünde o şok ifadesini görmek güzel oluyor. genler sağ olsun.
dezavantajı ise; benden yaşça küçük olanların , kendi yaşıtlarıymışım ya da onlardan küçükmüşüm gibi davranmaları oluyor.

20. yaştan önce tam bir işkence.

inanın bana 16 yaşında olup 13-14 göstermekten hiç bir erkek memnuniyet duymaz.

(bkz: nuri bilge ceylan.)


kim der ki bu adam 65 yaşında!!

maksimum 48 duruyor.

her zaman avantajlı olan bir özelliktir.
şuan 18 altı sanılmanın ileride ekmeğini bol bol yiyeceğiz.

avantaj mıdır dezavantaj mıdır artık bilemem ama benimle neredeyse aynı yaşta olan kasiyer kızın karşısında küçük çocuk varmış gibi ablacım diyerek konuşması pek hoş değil sanki.

belli bir yaştan sonra avantajlı olan bir durum.

kâh eğlenceli kâh hüzünlü olan olay.

35'ten sonra girdiğim 2. üniversitede asistanlar benden küçük çıkınca çok eğlenceli anlar yaşanmıştı mesela sınıfta.

bazen "kardeş" falan diye konuşmaya başlayanlar yahut nasihat etmeye kalkışanlar çıkıyor. "sen daha gençsin" lafları, alışverişe gidince "bu sizin yaşınıza daha uygun" diyerek spor giysiler getirenler... bazen eğlendiriyor bazen de kızdırıyor insanı.

bir de kendinizden küçük birinden hoşlanma durumları var. çok kez karşılıklı da oluyor bu durum ama yine de insanı bir hüzün kaplıyor tabii. "ne vardı dünyaya bu kadar erken gelecek!" diye kaderinize kızıyorsunuz.

yaşınız zaten küçükken genç göstermek sinir bozuyor. bir yere girerken kimlik falan soruyorlar mesela. o yaşlarda kızıyorsunuz "beni adam yerine koymuyor mu bunlar?" diyerek ama sonra kimliği görünce surat ifadeleri aşırı komik oluyor.

bazen de gittikçe yaşlandığınızı bilmenin üzüntüsü çöküyor. sona eskisinden daha yakınsınız her an. gerçi o herkes için geçerli ama gençken aklınıza getirmiyorsunuz pek.

özetle; hem güzel yanları var hem kötü.

ben sinirleniyorum herkes bu guzel bisey ileride goruceksin dediginde daha da cok sinirleniyorum

yaşından büyük göstermekten daha iyidir diyerekten hoşnut olduğum durum. minyon olmanın faydaları da diyebiliriz.

23 yaşındayım 17 duruyorsun diyen oluyor çoğu zaman üzüyorr :')

ehliyet dersi aldığım dönemde ders alan biriyle sohbet ediyordum aaa sen 19 musun ben seni 15 falan sanıyordum dedi. evet ehliyet sınavına hazırlanmaya bir kaç sene önceden başladım

bodur tavuk her daim piliçtir.

öğretmen olduğunuzda çok daha can sıkıcı olan durumdur. ortaokulda çalışıyorum ve işe başladığım gün müdür yardımcısı bana forman nerede diye sormuştu*

her yerde karşıma çıkan durumdur.

sırf bu yüzden bazı yerlerde kimlik göstermek zorunda kalıyorum. yani evet hoşuma da gitmiyor değil ama bazen aşırı sinir bozucu olabiliyor.

evli olmamanın güzel sonuçlarından biri.
mesela ben 41 yaşındayım.
benimle koca bir gün geçir, sohbet, muhabbet, eğlence falan...
gün sonunda soralım sana, "sence bu çocuk kaç yaşında" diye?
ağzından çıkabilecek en büyük sayı 32 falan olur.

evlenenleri de görüyorum...

benim bu.

uzun boylu olunca tam tersini yaşadığın durum. sorunu saçımı renkli byayarak hallediyorum daha küçük gösterdiğimi söyleyenler olabiliyor artık.

hastalarımdan duyduğum "ee siz öğrenci misiniz ben öğrenci istemiyorum ama" lafına sinirlenmem gerekirken seviniyorum. evet, ben de yaşımdan küçük gösteriyorum.