yazarların cinlerle anıları

çok değerli yazar arkadaşlarımızın cinler ile yaşadıkları übersonik olaylardır. ben de mahallenizin cincisi olarak sizle bu anımı paylaşmak istedim.

her neyse, geçen aradılar işte dediler "hocam biz sülalecek cinlendik"
ben de dedim ooo hemen geliyorum herkesi toplayın.
kapıyı tıklattım. kapıyı boylu boslu, esmer, kalın kaşlı 40 yaşında bir adam açtı. yerlere kadar eğildi, buyrun hocam dedi. ben de girdim işte içeriye.

içerde 10-15 kişi var büyüklü küçüklü. baktım herkes korkmuş, neyse bi çember oluşturun bakem dedim. hemen geçtiler. ben de "açılın ben doktorum" edasıyla çemberin ortasına geçtim oturdum.

başladım duaya bağıra bağıra, ciiiiin! ey yüce yaratık! baktım hafiften yer sallanıyor. gözlerini kapatmışlar enayiler. ben de çaktırmadan onları izliyorum. bizimkiler de iyice tırsmış tabii. ben de bu arada cin diye bağırıyorum.

çocuklardan biri bir anda ağlamaya başlıyor. dabbe izlemiş sanırsam geçen. yanındaki adam* sus lan diyor. ben de bağırma lan çocuğa diyorum. adam ayağa kalkıyor "sen kimsin ya?" diyor. sonra bir anda kalın ve reverblü bir ses sanane diye bağırıyor. bana bakıyorlar, benden gelmiyor. herkes kafayı sıyıracak gibi duruyor hahah. sonra cin bir anda görünür oluyor. tekrarlıyor, "sanane!" ben tamam diyorum cine, ramazan ramazan girme günaha, ayıp. sen iste diyor, hepsinin ağzından gireyim kulağından çıkayım. gerek yok canım diyorum cine. sen git orucunu aç. bir anda bir abla bayılıyor, ben de polis çağırırlarsa başım yanmasın diye tüyüyorum.

bu da böyle bir anımdır.

ortaokulda fincanla çağırmak ve teşrif edip gelmemeleriydi . kalbim kırılmıştı.

fala güzel bakabildiğim zaman beni de rahat bırakmıyorlar. hani bi görmüşlüğüm yok ama kabuslarla bi rahat vermiyorlar uyuyayım. çok dakikler bi de her gece 03.00 da uyandırırlar

(bkz: rez)
çok ciddi bir olay yaşadık ama sonra anlatırım.

bir gün işte koydum kafayı yattım. kabus görmeye başladım:

terk edilmiş, karanlık, isli, rutubetli bir konağın içinde tek başımayım ama cinleri de hissediyorum. gölgeler geçiyor,rüzgar pencereleri kapatıp açıyor ben tırsıyorum. zihnimde bu kabusu görürken kendi gerçek vücudumu hissediyorum. sırt üstü uzanmış vaziyette gözlerim açık kapıdaki ceketlerin yaptığı karaltıyı görüyorum. rüya ve gerçeklik aynı anda işliyor. karabasan/uyku felci birden üstüme çöküyor. göbek deliğimle göğsümün arasına yumru gibi bir şey baskı yapıyor.canım acıyor hareket edemiyorum. zihnimi gerçeğe donmesi için zorluyorum. karnımdaki şey daha da baskı yapıyor.

sabah ezan okunmaya başlıyor ama benim duyduğum ezan değil küfür. 5-10 saniye o korkunç sesleri dinledikten sonra üstümdeki baskı kayboluyor, ezan normale dönüyor ve ben bundan sonra her uyuduğumda sıçrayarak uyanıyorum.

edit: cinlere inanmıyorum. hissettiğim şeyi böyle nitelemek istedim.

#2760644 bence bir psikoloğa görün.

eda ece elele'den çok daha eğlenceliydi.

cin midir in midir bılmem ama babannem cok anlatırdı.” eskıden ınsan yok idi, cinler çok idi” diye. çeşit çeşit anısından aklımda kalan biri “ babası at arabasıyla giderken yanlarına yanaşan birinden atları ürkünce, babası duayla kırbacını kaldırmış vurmaya, adam kaybolmuş gözden. biz ağlaşırken derdi babannem, babası “adamın ayakları tersti zaten ağlaşmayın” diye kızışmış onlara. cok kucuktum ılk anlattıgında nasıl travmatıkse yıllarca ınsanların ayaklarına baktım

cin falan yok . masal hepsi .

cin hikayeleri dinlemek isteyenler icin.her ayin ikinci perşembe si alem fm'de böö programi var ismi komik olabilir yillardir devam eden bir program yayını. canli yayinda yasanmis hikayelerini anlatıyor insanlar..bu hafta olacak hikayesi olani yonlendiririm canli yayinda anlatirsiniz.hem sözlüğün reklamı olur.
dinlemek isteyen link.

tadı çok güzeldi. yeme de yanında yat.

alış veriş yapıyorum üç harflilerden. öyle pek anısı olacak bir şey de yaşamadım henüz.
kendi kendinizi korkutmayın saçma sapan hurafelerle. kafanıza takıp da boyuna düşünmeyin. her ne yaşadıysanız mutlaka mantıklı bir açıklaması vardır.