yazarların kendinde sevmediği özellikler

birine tahammülüm bitince çok çirkin oluyorum. o anlarda ben bile kendimden tiksiniyorum ama yani bu da benim.

bitmez tükenmez bir tahammülüm var sanıyorum başkaları da öyle sanıyor ama işte yokmuş.

içimdeki sevgi pıtırcığı, her şeyde güzellik arayan güleç kadın gidiyor, alnı çizgili, yüzü asık, negatif asla gülmeyen kadın geliyor, ben bile ondan korkuyorum.

şehvet.

kıskançlık.
of çok feciyim. ama belli de etmiyorum içimde patlıyor.

itiraf gibi oldu.

gerçek ne kadar kötü olursa olsun bilmek istiyorum. hoşuma gitmeyeceğinden adım gibi emin olsam da o gerçeği bilmem gerek. bir şekilde ulaşıyorum, öğreniyorum. sonra ne gerek vardı diyorum. kendini üzmene değdi mi diyorum. bu huyumu pek sevmiyorum.

(bkz: overthinking)

san sebastian cheese kekim bira kuru oluyor. elimin ayarı yok bu özelliğimi beğenmiyorum.