yazarların kendine yakıştırmadığı bir hareket

kendimden fazla ödün verdiğim bir hareketi yapmıştım. yapmamam gerekiyordu ama yaptım. ilk kez duygularımın mantığımın önüne geçtiği zamandı. ve bunun ne kadar aptalca olduğunu aldığım karşılıkla daha iyi anlamıştım. sevgi de gururu kenara bırakmanın ödülü değil cezası varmış. normalde pek yelteneceğim bir şey değildi ama "seviyorsan sonuna kadar git. çabalamamandan dolayı olmayacağına, sonuna gelmiş olmana rağmen olmasın." çünkü içte bir "acaba?" sorusu olacaktı ve bu şüphe gibi iç kemiren bir şey. o yüzden kurtulmak en iyisiydi de, kurtulmak isterken yaralanıp izini taşımak varmış. (: o izi de bir daha ki aptallık söz konusu olursa bedelini hatırlamak için bıraktım.

uzuuun zaman boyunca aşşşşırı mantıklı hareket ettiğim için yaptığım hatalar için kendimi suçlamayacağım.
"sana bunu hiç yakıştıramadım" diyenlere de halt etmek düşer. herkes kapısının önünü süpürsün.

küfür etmek ya çok seviyorum küfretmeyi ama bana hiç yakışmıyor bırakıcam bi ara

çok düşünmek. gerek yok olum böyle şeylere..

herkes en az bir kere burnunu karıştırmıştır. hadi itiraf edin.

internette bu kadar fazla zaman geçirmek.

küfür seviyesine inmek yada ergenleşmek. öfkeye hakim olamayıp olur olmaz sinir krizleri geçirmek.kız düşürebilmek için halkın p....lik diye tabir ettiği hal ve hareketlere başvurmak.

bazen çok iyi niyetli düşünüyorum. gerek yok. ben bu değilim.