yazarların yaşadığı komik olaylar

işe geldim. (bkz: trajikomik)

çok yıllar önce, tahminen 2008-2009 civarında. liseye gidiyoruz. olayın kahramanı acemzade figani efendi.
bu adam o zamanlar parayı çok seviyordu. neyse ki kurtuldu bundan, şu an gram değer vermez.
neyse, buna bir plan hazırladık. önce define haritası yaptık. ama nasıl bir harita oldu, yapmamız 1 hafta sürdü. saman kağıdı aldık, toprağa gömdük, çamurda beklettik 200 yıllık harita gibi oldu. en azından o yaşta aynısıydı.
dahası hazırlık çok iyiydi, haritanın gösterdiği noktaya sahte altın da gömdük.
başka bir kişi bulmuş da uğraşamam ben bunlarla siz arayın ama çıkarsa yarısı benim diyerek verdi figaniye. adam define haritası bulmuş, nasıl mutlu anlatamam. mutluluktan havaya uçuyor. içinde de bir şüphe de var, ya çıkmazsa?
elimizde harita gittik altınları aramaya. adım saya saya gidiyoruz * bir süre sonra geldik define olan yere, kazdık. o da ne, altın çıktı defineyi bulduk. figani efendi mutluluktan uçuyor, define bizim. ulan nasıl figanisin sen, böyle figani olmaz.
sonrasında artık altınlar ile dönüyoruz, yolda hesap yapıyor bu. hesap yaparken ilk haritayı bulduğunu düşündüğü, haritayı alır gibi yaptığımız kişi için diyor ulan bu ne yaptı da yarısını vereceğiz? çoğunu saklayıp kalanları bulduk deriz, yarısını veririz. böyle planlar yapıyor. swh.
saklayıp kalanları mı verdi tam hatırlamıyorum, kendisi düzeltsin *
kendi payımızı alıp düşünüyoruz nereye satacağız? kuyumcu polis çağırır mı? mutluluktan uçan adam dertlendi. evet altınlarımız var zenginiz ama nasıl satacaktık bunu?
en son itiraf ettik, haritayı biz yaptık, altınlar sahte dedik. o an yaşadığı hayal kırıklığı, yaptığı tüm planların boşa çıkması...
adam sinirden bizi 2 km kovaladı. ama değerdi, yıllar geçmiş olsa da dalgasını geçeriz. şu an olduğu gibi. *