yeni bir ilişkiye başlamak

üşeniyorum, insan tek olmanın verdiği rahatlığa dönünce ilişki yapası gelmiyor. çünkü zaman ve emek istiyor, sonucunda sevmenin ve sevilmenin tadını alıyorsun ama işte ne bileyim ya, belki geçmiş yaralarım kapanmamıştır ve metal olarak hazır değilim belki bilmiyorum, söz konusu duygularım olunca çoğu şeyi bilmiyorum zaten.

sanıldığından çok daha zor olan eylemdir.
tekrar tanımak, güvenmek bunlar sevmekten çok daha zordur.

ben de üşeniyorum ama üşenmesem de yaşlandım.
kadınlar çok fazla şey bekliyor kendilerine bakmadan. ha tamam hadi istesinler çulsuz, karaktersiz, it adamlardan gelip bir şey beklemeleri ohoo çok sıkıcı.

artık uyandım diyorlar bir de.
edit: yaşıtım kadınlarda bunu görüyorum çoğunlukla. sonra yine it, karaktersiz adamlara koşarak gidiyorlar. hani bunlar olgunlaşınca akıllanıyordu?

yazık. başlayana yazık yani. sonu hüsran. boşverin.

ben bıraktım epeydir kafam hep güzel ve rahat. uğraşılmaz ya.