yeni bir şeye adım atmak

cesaret isteyen , insanı tır tır titreten aynı zamanda insana özgüven yükleyen bir eylem.
bir kere yeni bir şeye adım attığınız zaman ardından daha başka yeni şeyler yapmak istiyorsunuz ki bu kısır döngünün içinde kendinizi değişmiş buluyorsunuz bir anda.

stabil yaşam hayatından ayrılıp yeni bir öğretiye adım atmak, gelişimin başıdır.

bir işe atılınıyorsa sermaye x2 kriz parası ayrılmalı.

cesaret ister, risk almalısınız. ama yapmayı istediğiniz bir şeyse herkese ve her şeye rağmen sonu güzel olur. yeter ki o ilk adımı atın, sonra koşmaya başlayacaksınız.

bir alman atasözü der ki: “aller anfang ist schwer.” yani her başlangıç zordur. mühim olan kendini hazır hissetmeye itmek. olay hep bizde başlıyo, bizde bitiyo. bi sonraki adım ise en az adım atmak kadar zor gelen: süreklilik.

tanımla: yeni.

bir şeyden kaçmak için, etkisinden kurtulman gerektiği için, devam etmen artık elzem olduğu için adım attığın şey yeni değildir. o artık nerede başlayıp nerede bitiyor? kim karar veriyor artık yas tutmaman gerektiğine mesela? ya da kim nereden biliyor giden sevgilini artık unutman ve hayatına yeni bir insan alman gerektiğin zamanı? kendimizi kandırmanın alemi yok. zaten böylesi bir yenilik heyecan da vermez. lazım olanın heyecanlı olduğu nerede görülmüş?

insan garip evrimleşmiş bir yaratık vesselam. hayatta kalma dürtümüz, mental, fiziksel, ruhsal varlığımızın devamlılığını sağlama yollarımız güdülerimizle çelişen tercihler yapmamız gerektiğini düşündürebiliyor bize. tam tersi olması gerekmiyor mu? varlığımızı istediklerimiz üzerinden kurguladığımız bir yaşam kovalamamız daha doğal olan değil mi? kendimizi üzecek seçimler yaparak mutluluğa ulaşacağımızı sanmamıza sebep olan toplumsal doğrular, kalıplar, kabuller tam olarak nereden alıyor şaşmaz, yanılmaz, yadsınmaz kesinliklerini? daha az komplike olduğunda yaşam manasını yitirecek yanılgısına sebep olan bu sistemi, yahu bu çarpık, yanlış, kusurlu ahlaki sistemi biz yaratmadık mı? bir insan ömrü içinde değişmesini beklemiyorum tamam ama bundan 250-300 yıl, belki çok daha uzun zaman önce neyse mevzu, şimdi de öyle. bir yerde bir yanlışlık var. yeterli sayıda deneme yanılma yaşamadı mı insanlık sahi?

çok fazla mutsuz insan var di' mi?
hıhm evet.

heyecan yaratan olaydır.

(bkz: türk silahlı kuvvetleri)nin bir sözü vardır. önce tamamiyet sonra mükemmeliyet.

belirsizlik
korkma
çekinme

harika bir heyecan barındırır. hatta başlamadan öncesi daha da heyecan vericidir. öyle değilse başlamanızı tavsiye etmem.

bana göre kendimizi en kötü hissettiğimiz dönemlerde en çok ihtiyacımız olan şey.
bir iki gün sonra kısa süreliğine farklı yerlere gidip başka anılar oluşturacağım kendime ama her şeye rağmen küçük de olsa yeni bi başlangıca, bilmediğim bi şeyi denemeye ihtiyacım var. tüm günümü evde geçiriyorum o yüzden yeni bi kitaba ya da diziye başlamayı düşünüyorum.hayatımda çok büyük değişimler yaratmayacağının farkındayım ama yeni bi şeylere başlamak her zaman güzeldir bence*.

heyecan vericiyse neden olmasın

(bkz: girişimcilik)

daldan dala atlayan bir insan olarak yapmaktan hiç gocunmadığım eylem. bir kaç hafta idare eder beni sonra hoop başka uğraşlara. bu döngüde ordan oraya savrulmaya bayılıyorum. keşke her şeyi deneyebilsem.

heves mi bıraktınız.

başlayana kadar stresli, başladıktan sonra bırakılamayandır benim için

hayatın en sevdiğim yönlerinden biridir. korkusuzca ve sonunu hesap edemediğin şeyler beni ayakta tutuyor. bu eylemlerin ortası yoktur. ya siyah ya beyazdır.

bazen üşengeçliktir. fakat karşı tarafın sergilediği guzelzd, sicak hissiyat sizin daha cok adim atmanizi sağlar.

sıkça yaptığım bir şeydir, insanı dinç ve zinde tutar. çok alakasız konular hakkında çok derin araştırmalar yaptığım oldu. ulaştığım konsantrasyon seviyesine ben dahi şaşırıyorum. merak ve öğrenme isteği her zaman dinç olmalı bana göre. tabiki bu konuda da seçici davranmalı ama en gereksiz olanı dahi öyle bir tat bırakır ki, hiç düşünmeyin, balıklama dalın.

simülasyon içinde yeni bir sezona başlamak gibi