1.
hadi tekrar başlıyoruz. küçük salınımlar eşliğinde adım atıyoruz. uzak olduğu kadar yakın, yakın olduğu kadar hiç olmayanları yaşıyoruz. ışık oyunları yok, sadece kulaklığın çızıltısı arasına sığan toplu taşımanın gece endişesi içerisinde özgürlük sınırlarını zorluyoruz. hiçte öyle değil biliyoruz, biliyoruz en az bilmediğimiz kadarıyla yaşadıklarımızın bilinciyle iki koltuk arası sınırı hiç mi hiç aşmıyoruz.
yine yeni bir su buldun ve daha derini zorlamamı istiyorsun neden hiç sadece öylece duramıyoruz?
tüm bu devinimlerimin sonucunda en çokta umudu taşıyan sen neden? neden öylesine hareket ediyor gibi dururken...
en çokta umut sen, en çokta umut etmeyi bir nebze yaşamak isteyen ben. yitik bir ritim bizi böylesine içerisinde sarsabilen.
yine yeni bir su buldun ve daha derini zorlamamı istiyorsun neden hiç sadece öylece duramıyoruz?
tüm bu devinimlerimin sonucunda en çokta umudu taşıyan sen neden? neden öylesine hareket ediyor gibi dururken...
en çokta umut sen, en çokta umut etmeyi bir nebze yaşamak isteyen ben. yitik bir ritim bizi böylesine içerisinde sarsabilen.
devamını gör...