ozan çınar'ın ikinci öykü kitabı.

kullanıcı tarafından yüklenmiş görsel


“bazen bir işe girer ve sınarsın kendini. tepene yavşağın tekinin oturmasına izin verir ve ömrünü törpületmeye başlarsın. otoyol şeritleri gibi akmaya başlar günlerin. şeritlerin arasındaki boşluklar rüyalarına denk gelir. gidersin, gidersin…
yol hiç bitmeyecekmiş gibi.
tependeki adam yaşlanır. yerine oğlu gelir. “olsun, bu çocukta babası gibi iyi biri” dersin. iyi niyetli biri! ona kafasındaki hayatı yaşatmak için günlerini vermeye devam edersin. sen henüz yaşlanmamışsındır. ara sıra ne kadar vaktin kaldığını hesaplarsın; “daha varmış, sonra bi ara tekrar bakarız”.
yol hiç bitmeyecekmiş gibi.
evine geldin. bugün kaç saat yaşayacağım? dört… iyi, fena değil. bir kadın var, iki çocuk. eskisi kadar ilgilenmiyorlar seninle. salonun ortasında konuşan kutuya göre brokoli yemezsen çabuk ölüyorsun. ölümden korkmadan yaşıyorsan bunu senin yerine onlar yapıyor. sen de küfür ediyorsun. çocuklar gülüyor. karın geçmişte terk ettiği bir adamı düşünüyor. orta boylu, zayıf ve elinin değdiği her şeyi değiştiren bir adam. birkaç saniyeliğine onunla yatıp, geri dönüyor. gittiği yerde o, döndüğü yerde sen.
yol hiç bitmeyecekmiş gibi.
devamını gör...
yola çıktığım zaman huzurlu oluyorum, gerçek hayattan beni koparıyor.hiç bitmesin istiyorum o yol.hep gideyim,hep gideyim...
devamını gör...

bu başlığa tanım girmek için olabilirsiniz.

zaten üye iseniz giriş yapabilirsiniz.

"yol hiç bitmeyecekmiş gibi" ile benzer başlıklar

normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz. Daha detaylı bilgi için çerez ve gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.

online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
zaman tüneli köftehor rehberi portakal normal radyo kütüphane kulüpler renk modu online yazarlar puan tablosu yönetim kadrosu istatistikler iletişim