yolda yürürken durduk yere gülen insan

içimden yaptığım esprilere gülüyorumdur. bunu dolmuşta da çok yaparım. böyle birini görürseniz deli demeyin rica edeceğim.

yolda yürüme esnasında etrafı dinlemekten kendimi alıkoyamıyorum dolayısıyla insanların arasında ki konuşmaların çok ufak bir kısmını duyuyorum ve acayip eğleniyorum.

mehmet abi koymuş .... (aradan 10 adım geçer)
gökhan vurdurdu .... (aradan bi 10 adım daha geçer)
ekmek almayı unutma ...

gibi gibi bir süre sonra bu cümlelerden hikayeler kuruyorum kafamda ve istemsizce yolda sırıtarak yürüyorum

düşünen insandır.

gülün geçin, üç günlük dünyaya üzülmeye değmez.

iyi yapan insandır.

bazen ben. delirdim mi acaba diyorum.

sakın ayıplamayın.. giderek daha sık göreceksiniz.. giderek artacaklar.. düşünüp düşünüp kahkahalarla gözyaşlarına boğulan yığınlar dolaşacak ortalıkta.. an gelecek milletçe güleceğiz ağlanacak halimize yollarda. az kaldı..

durduk yere gülmeyende sorun vardır bence.
nedense hep aklıma,ciddi ortamlarda ve yolda tek yürürken komık seyler gelıyor. gülmemem lazım cok ıyı bılıyorum ama maalesef ki gülme krizine girdigimde gözümden çeşme gibi yaşlarla o ortamdan yalandan öksürük krizine girmis gibi yapıp cıkıyorum hshdjs

eskiden çok utanır garip bulacaklar beni diye ağzımı kapatır ya da telefonu kulağıma tutar konuşuyormuş gibi yapardım.
zaten toplum o kadar bozuldu ki ben de rezil olmaktan törpülendim.
bir nebze büyüdüm de yani.
yaş aldıkça karşı koydukça kaybettikçe
o utangaç yanım arsızlaştı biraz.
yetişkinlik sağ olsun ekmeğini yiyoruz orada burada
gülmekte öyle bir şey işte.
dışarıda çok somurturum sertimdir falan belki ama ergenliğimdeki gibi komik bir şey olsa aklıma gelse bırakırdım hiç umrumda olmazdı.
artık dışlanmak problem bile değil zaten çözüm.
hem de bedava ünlü olmak için kolay yol.
fakat artık sadece maalesef o komik şeyler düşünceler olmuyor.
hayat ne kadar yorucu ve kötü siz düşünün.

o kadar keyifli bir şey ki anlatamam . kimseye bir şey açıklamak , anlatmak zorunda değilsin. patron sensin . canın sıkıldımı başka hikayeye geç .

ne zaman gülünecek bir şey görür veya hatırlarsanız gülersiniz. gülmelisiniz de.. bunun için de yönergeler yaratmayın kendinize. gülmek iyidir dostlar. ki zaten gülmekten gayrı silahımızda yok şu acınacak toplumsal halimize.

aklına bir şey gelmiştir.

gülmeyelim de ağlayalım mı?

ya belki temiz temiz delirdim, dayanamadım artık sıyırdım .
belki bulutu koyuna benzettim " nasıl çıktın lan sen oraya " diye gülüyorum.

belki ağaca, "naptın sıkıldın mı "diye güldüm.

belki kaldırımla konuştum. "ezerim bak seni" diye.

bunun nesi garip anlamadım.

benimdir.
düşünürüm böyle birşeyler eskilerden, yenilerden. hoşuma giden anlar, sözler ya da hatıralar. aklım gelirse de gülerim. sonra güldüğümü fark eder kendimi engellerim.

gerçekte var olmayan sesler duyup ya da olaylar/nesneler görüp gülmüyorsa sorun yok. *

gayet sağlıklı ve normaldir. ya aklına eski komik birşey gelmiştir ya da içinden bir espri yapmıştır. birşeyin komik olması veya gülmek için başkasından duymanız veya onay almanız gerekmiyor. tıpkı ağlarken de başkasından onay almanızın gerekmemesi gibi.

yolda yürürken durduk yere ağlamamak için yapıyor olabilir.

buna burada normal yazanların dışarıda yürürken kendi kendine gülen insan gördüklerinde arkadaşlarına dönüp " deli bu, anormal bu" dediklerine eminim.

gülerken durduk yere yürüyen insanla iyi anlaşabilirler