yazar: behçet çelik
yayım yılı: 2017
yazarın gidip de dönemeyen dönüp de bulamayan yahut bulduklarıyla hayal kırıklığına uğrayanları anlattığı hikayelerden oluşan kitabıdır.
yayım yılı: 2017
yazarın gidip de dönemeyen dönüp de bulamayan yahut bulduklarıyla hayal kırıklığına uğrayanları anlattığı hikayelerden oluşan kitabıdır.
öne çıkanlar | diğer yorumlar
başlık "insan olun biraz" tarafından 04.11.2022 08:45 tarihinde açılmıştır.
1.
bir behçet çelik kitabıdır.
behçet çelik öykü kitapları yazarın derdi olan bir duyguyu, bir kavramı, bir anıyı, bir olayı alır ve onu parça pinçik ederek farklı farklı şekillerde anlatır. ve behçet çelik bu işi en iyi yapan yazarlardan biridir. onu okurken anlatmak istediği şeyi anlamakla kalmaz, aynı zamanda derinden de hisseder okuyan kişiler.
bu kitapta öykülerin etrafında dolaştığı, içine içine girdiği konu "bir yerden ayrılmak" ya da "o yere dönememek" ya da "bir yerden sökülüp atılmak" ya da "artık aynı yer olmayan bir yer bulmak dönünce."
bir şekilde ayrılıyoruz bir yerlerden. ama yolun gölgesi üzerimize vuruyor sürekli. dönsek de dönmesek de bir kere ayrılmış ya da ayrılmak zorunda kalmış olmanın hüznünü taşıyoruz peşimiz sıra.
bazen de döndüğümüz o yeri bambaşka bir yer olarak buluyoruz. o yerlerde aradığımız anılara şu an ulaşılamıyor. ve daha sonra tekrar denemenin de bir anlamı yok.
yolun gölgesinin vurduğu yerler çok serin. biz yine de olduğumuz yerde duralım. durmak da bir gitme biçimidir belki.
behçet çelik öykü kitapları yazarın derdi olan bir duyguyu, bir kavramı, bir anıyı, bir olayı alır ve onu parça pinçik ederek farklı farklı şekillerde anlatır. ve behçet çelik bu işi en iyi yapan yazarlardan biridir. onu okurken anlatmak istediği şeyi anlamakla kalmaz, aynı zamanda derinden de hisseder okuyan kişiler.
bu kitapta öykülerin etrafında dolaştığı, içine içine girdiği konu "bir yerden ayrılmak" ya da "o yere dönememek" ya da "bir yerden sökülüp atılmak" ya da "artık aynı yer olmayan bir yer bulmak dönünce."
bir şekilde ayrılıyoruz bir yerlerden. ama yolun gölgesi üzerimize vuruyor sürekli. dönsek de dönmesek de bir kere ayrılmış ya da ayrılmak zorunda kalmış olmanın hüznünü taşıyoruz peşimiz sıra.
bazen de döndüğümüz o yeri bambaşka bir yer olarak buluyoruz. o yerlerde aradığımız anılara şu an ulaşılamıyor. ve daha sonra tekrar denemenin de bir anlamı yok.
yolun gölgesinin vurduğu yerler çok serin. biz yine de olduğumuz yerde duralım. durmak da bir gitme biçimidir belki.
devamını gör...