yürümekten keyif alınan yollar

üniversitedeki ilk senelmde, ki 1999-2000 eğitim öğretim yılı oluyor bu, demirtepe'deki yurdumdan necatibey caddesi'ne inerek oradan sıhhiye'deki fakülteme [dtcf] yürümeyi çok severdim. 2020'de ankara'tan tamamen ayrıldık. nostalji yapmak için 2020'de bile yürümüşümdür o yolu.

sonra dikimevi, kurtuluş ve kolej civarlarından evler tuttuk, gene öğrenciyken. oralardan kızılay'a yürümeyi de severdim. en son kolej'den ev aldık hatta. ankara'dan ayrılsak da o evimizi satmadık, kiraya verdik. bakarsın bir zaman gene döneriz...

izmir'de de buca'daki evimizden şirinyer'e yürümeyi severim. her kış izmir'deyiz senelerdir ve her sene o yürüyüşleri yaparım. 1-2 ay sonra gene yapmaya başlarım yani.

şu anda bulunduğum davutlar'daki yazlığımızda da sahil yolundan yürümeyi seviyorum en çok. yürüyüş yolu zaten. buradan güzelçamlı'nın merkezine yürürüm senede birkaç kez. gidiş-dönüş 2.5 saat falan sürüyor. ben bir de güzelçamlı'nın içinde de geziyorum. 3 saatten fazla yürümüş oluyorum yani totalde.

eşlik eden kişiyle geçen muhabbete bağlı olarak tunalı’dan kızılay’a yürümeyi severim veya hamamönünden kızılay istikameti de olumlu. evet ankara’da bir şekilde bütün yollar kızılay’a çıkıyor.*

bir yanında çam ağaçlarının diğer yanında da denizin olduğu tüm yollar aşırı keyif vermekte bünyeme.

(bkz: cebeci'den kızılay'a yürümek)

kozyatağı'ndan göztepe'ye.

bazen kozyatağı'ndaki kahve dükkanıma gittiğimde vaktim varsa birkaç durak için otobüse binmek yerine eve yürüyerek dönerim. atatürk caddesi'nden yokuş aşağı salarım kendimi. istanbul'u, kadıköy yakasını bilenler bilir, iki tarafında yüksek binaların ve iş yerlerinin olduğu, sıkça araçların geçtiği, işlek bir ana caddedir. büyük şehir hayatını sevmeyenlere yoğun gelebilir ama, hareketli ve görecek çok şey olduğu için sıkılmadan yürüyebilirsiniz. oradan minibüs yoluna iner, göztepe'ye evime geçerim. hatta bir keresinde eve de uğramadan, kozyatağı'ndan caddebostan sahiline kadar yürümüştüm. :)