zor zamanlarda hayatın daha hd olması

yadsınamaz gerçek. kötü günlerde güneş, rüzgar ve diğer herşey daha bir gerçek daha bir sert gözükür insanın gözüne. hayat yumruğunu vurur ve tabiri caizse size kodumu oturtur. o afallama süreci geçince zaman daha belirgin, saatin tik takları daha duyulasıdır. o anlarda hayattan kaçmaya çalışmak yerine alkole ve başka sarhoş edici maddelere sığınmak yerine, içimizde yanan alevin korlanmasını beklemek çok zordur. ınsanın kendisiyse başbaşa kalması, insana dünyadaki yalnızlığını hissettirir. kişi kovulduğu cenneti düşler de durur. hayat devam eder ve kişi daha güçlü yoluna devam eder.

çünkü insan konfor alanına alışmıştır ve onu hiç kaybetmeyeceğini zanneder. oyun zorlaşınca kendini oyuna vermek zorunda kaldığından da görüntü netleşir.