yazmadığım bir günaydınlı başlık bulmuşken benden de herkese kocaman bir günaydın! herkes dediğimde bu saatte 3 kişi falandır herhalde.(bkz: lol)

gittim gezdim birkaç alternatifi denedim sende karar kıldım demektir. memnuniyetsizce bir mağazada biz biraz daha bakalım deyip diğer mağazaları dolaşıp en uygun fiyatların ve kalitenin o beğenmediğin mağazada olduğunu idrak etmeye benzer, sırıtan bir suratla dönersin o mağazaya. yerlerde yuvarlanın, gidin bir iki ay mazhar osman'da falan yatın gerekirse ama yine de dönen sevgiliyi affetmeyin. önce kendinize sonra sizi büyüten aileye saygısızlık olur bu inanın.

"kadere bak kadere kimler kimlerle beraber."

herkes @ yiyecek. çok saçma bir logo. seçim olsa bu partiye oy verecek olsam gülmekten oy veremem.

kadın yazarların takipçi sayısının ana sebebi erkekler. şikayet eden de erkekler. gece gece beynimi yaktınız.
ne içirdiniz lan bana?

yaptığınız her şeyi herkese özellikle patrona duyurmamız.
klişe bir söz vardır; yerden çöp alsanız bile, bu çöpü ben aldım diye bağırıp kendinizi öveniz gerekir.

tanışma hikayemizi eksik anlatmış yazardır.

kendisi çok başarılı bir mühendisken ben de yedek parçacı olarak sanayide kendi halinde, aç bırakmayan bir dükkanın sahibiydim. albay emeklisi dedemin adam olması için zorla gönderildiği sanayi aynı zamanda. kendisini çok sever, saygı duyarım hâlâ. dedemin bir sözünü hiç unutmam “sanayide içtiğin çayın tadını hiçbir starbucks’ta arama torunum.”

dedemin bu sözlerinin de etkisiyle franchising üzerinden starbucks açmaya çalışsam da bütçem yetmedi, hem çocuğuz daha o zamanlar, nerede gezer o kadar para? ben de ilerleyen zamanlarda sanayide, hem sanayi çayının tadını unutmamak adına hem de dedeme olan saygımdan dolayı yedek parçacı açtım. bir de küçük bir atölyem var, orada da zor bulunan parçaların dökümünü yapıyorum.

hafta sonu saat 4-5 civarı evimde uzanırken hükümet kanadından sevdiğimiz bir ağabey aradı. “yardım göndereceğimiz kargo uçağının bir parçası eksik, eğer mümkünse bugün içerisinde dökebilir misin?” diye bir ricada bulundu. parçaya ait verileri gönderirseniz neden olmasın diyerek o gün açmadığım dükkana gidip, kalıbı çıkartıp dişliyi bir güzelce döktüm. 3-4 saat içerisinde de hazır edip dişliyi benden isteyen kişiyi aradım. gece 11’den sonra kadife sokak karga’ya bir mühendislerini göndereceklerini söyleyip bir de fotoğrafını gönderdiler. ben de dişliyi kaybetmemek adına anahtarlığıma taktım ve aç olan karnımı doyurmak için bir yere gittim. saat yaklaşmıştı ve hemen karga’nın yolunu tuttum. nihayet erkenden gelebilmiştim.

karga’ya girip gözlerimle mühendisi bir yokladım ama yok, daha gelmemişti. barda oturup bir şeyler içerken anahtarlığı da elimde bir o yana bir bu yana sallamaya başladım. derken beklenildiğinden tamamen habersiz, fotoğrafından çıkarttığım mühendis geldi. dönüp selam verdim ve oturabileceğini söyledim. yaptığı işlerden, gezdiği yerlerden ve ayakkabılarımdan bahsetti. sonra da dişliye gözü takılıp içerisinde bulunduğu sorundan bahsetti. zaten haberimin olduğundan, dişliyi bu sabah döktüğümden ya da ülkenin imkansızlıklarından bahsetmedim. dedemin hikayesini ve bu dişlinin de onun bir anısı olduğunu söyledim. ödünç istedi ama ben zaten o dişliyi kendisi için, hediye olarak yapmıştım. dişliyi verdim ve kalkması gerektiğini söyleyerek kalktı. tekrar görüşmek için sözleştik fakat gelemeyeceğini zaten biliyordum. hükümet kanadındaki ağabeyden sürekli kendisi hakkında bilgileri alıyordum. ara sıra karga’ya da uğruyordu ama sürekli düşünceliydi. hepsinden haberdardım.

işte tanışma hikayemizin aslı budur kendisiyle. eğer dedemi dinlemeyip starbucks açsaydım hem sanayi çayının tadını hem de böyle bir insan olmam gerektiğini unuturdum. sanayi çayı tadında, samimi ve iyi niyetlerle dolu bir tanışmaydı bizimkisi.

iyi ki doğmuş tatlı reçelli arımız.*

bazen bir araç bazen bir amaç olan şairdir. çoğunlukla entel görünmek adına sözleri paylaşılır hayata bakışı anlaşılamayan insanlar tarafından. çok söylemiş az anlaşılmıştır.

herkesten soğumama neden olan durum.
bir saatlik sohbet içinde 2 dakika kendim ile ilgili bir şey söylüyorum ve bir anda konu yine karşımdaki kişiye geçiyor. bu durum özgüvenimi de zedeliyor. ciddiye alınmadığımı hissediyorum. konuştuğumda da düşündüğüm şey karşımdakini sıkıyor muyum oluyor. az sayıda dostum var ama çoğunda hep dert dinleyen kişi ben oluyorum artık kimseyi aramak telefonlarını açmak istemiyorum.

kargalar konuşurken susan bülbüllerle karıştırılmamalıdır.

'toplum' kelimesinin 'top' kökünden türemesi bu örneklerden biridir. o bildiğimiz sporlarda kullanılan top değil ama, birlik anlamında olan toptan gelir mesela bir top kumaş .

yemek yapmak ve yemek.

özellikle geçen senenin son ales, yökdil gibi sınavları ertelemesinin ardından sınav takvimi konusunda gayet bocalayan kurum. yaklaşık bir ay geçti, şimdiye kadar sağlık bakanlığı'yla gerekli bilgi alışverişini yapıp duruma ve gidişata göre bir yol haritası çıkarmaları gerekiyordu. eğer gelecek hafta da 2021'in sınav takvimini ya da en azından ertelenen sınavların tarihini açıklamazlarsa çok başları ağrır. o kadar insan bekliyor çünkü. hele bir de akademik kariyer üzerine yapılan sınavların (ales, yökdil, yds vs.) 2020'de yalnızca birer kere yapıldığını düşünürseniz.

sabahattin ali'nin çoğu şiiridir.

ukde ekleme konusunda bendenizi bile dumura uğratan taze kan yazardır. maşallah.

hoş gelmişler, buyursunlar.

mesaj içeriğinin net olmasında fayda var dediğim eylem. yoksa evren bıraktığınız boşlukları kafasına göre dolduruyor ve inanın bu hiç hoş olmuyor.

sudan çıkmış balığa dönmenize neden olan olgudur.

şöyle ki, okul bitmiştir, artık para kazanmak, tecrübe edinmek gereklidir. bir kaç yere başvurursunuz, birine kabul edilirsiniz. sonra; okuldayken ne kadar mutlu olduğunuzu düşünürsünüz, geçim derdiniz yokken üniversitede yaşadığınız hayatın kıymetini bilip bilemediğinizi, yeterince iyi yaşayıp yaşamadığınızı sorgularsınız.
ancak, o saatten sonra yapacak bir şey yoktur, geçmişi arkada bırakıp yeni düzene alışmanız elzemdir.
başarılı olmak istiyorsanız az sorgulamanız gerekmektedir. sistemi sorgulamak yerine, sistemin bir parçası olmayı kabullenmelisiniz.
hatta ne kadar erken kabullenirseniz o kadar rahat edersiniz.

çevremde genellikle nefret ettiğim kişiler yok sanırım. benim nefretim genellikle sisteme ve bu sistemi bu hale getirenlere oluyor. benim için daha kötü olan duygu hissizliktir dostlar. o kişiye karşı artık tek bir duygu* beslememek. ona nefret edecek kadar bile değer vermemek. o kişiyi görmezden gelmek. çevremde bana çok zararı olmuş ya da gercekten cok problem yaşadığım insanlara karşı bir süre sonra hissizlesiyorum. yaptıkları ya da söyledikleri hiç bir sey umrumda olmuyor. benim icin adeta hayalet oluyorlar. ve bu hissizlik karşısında çırpınişları acınası oluyor.

haftalık bir liste var, kısa süre sonra galatasaray 11'i gibi sayabilir çoğu kişi.
1 numara dady ,
2 numara ucemak,
ıvanmilinski kesin ilk 10'da,
ışımbu' da yedek de olsa, tribünde, ilk 100'deki yerini alıyor her hafta.

3-4 bin kişinin olduğu sözlükte bu çok da normal değil, bunu normal görenlerin de başka gayeleri vardır, kusura bakmasınlar.

bazen insan kendini sirk maymunu gibi hissediyor inanın.
yeni yüzler, yeni nikler görmek istiyoruz artık.

ha gayret kafa, silkelen ve kendine gel ...