zaman tüneli

rüzgar sert esiyor bugün ama rüzgar gep böyle mi esiyormuş?
içimde büyüyen bu duygular çoğu zaman kelimelere sığmakta zorlanıyor ama yine de anlatmaya çalışıyorum çünkü içimde taşıdığım ağırlığı biri bilsin istiyorum hayat boyunca bana verilen sözlerin başkalarına daha kolay verildiğini fark ettikçe içimde derin bir boşluk oluştu her söze inanan ben artık kimsenin sözünde kendimi bulamaz oldum insanlar için hiçbir zaman gerçekten önemli olmamışım gibi hissediyorum ne zaman değer gördüm sansam bir adım sonra o değerin aslında sadece bir yanılsama olduğunu anladım ve bu beni yıprattı
sürekli değersiz hissettirilmenin bıraktığı izler kolay silinmiyor zaman geçse bile dokunduğu yerde acı bırakan yaralar gibi duruyor hayat bazen o kadar acımasız ki nefes aldığını unutturan bir baskı oluşturuyor içimde rüzgar her estiğinde korkularim tekrar uyanıyor çünkü her esişte sanki biri beni itmek için fırsat kolluyormuş gibi geliyor ben de savunmasız kalıyorum her seferinde...
korkuyorum, çok korkuyorum hem de öyle bir korku ki açiklamakta zorlanıyorum içimde büyüyen bu titreme sanki hiç dinmeyecekmiş gibi. kalbimin duvarlarına çarpıp duruyor bazen güçlü olmaya çalışıyorum ama rüzgârın sesi bile içimde fırtına yaratıyor çünkü ben ne kadar dayanırsam dayanayım her defasında kırılmaktan yoruldum değer görmemekten yoruldum ve yalnız hissetmekten yoruldum.
yine de içimde bir yerde görülmek duyulmak anlaşılmak isteyen bir parça var ve belki burada yazdıklarım o parçanın sessizce attığı bir çığlık sadece noktalarla virgüllerle anlatabildiğim bir isyan içimde sakladığım ama artık taşan bir ağırlık gibi duruyor ve ben bunları yazarken biraz olsun hafiflemek istiyorum çünkü bu acıyı tek başıma taşımak her geçen gün daha zor geliyr
ama
her şeye rağmen, rüzgarın sert esişine rağmen, içimdeki çocuğa dokunmaması gerektiğini düşünüyorum her defasında. çünkü ben, ne kadar güçlü görünmeye çalışsam da, hâlâ bir yerde çocuktum, hâlâ kırılgan ve savunmasızdım. rüzgarın sesi bir tehdit gibi gelip korkutmasın, o küçük halimi sarmasın, üzmesin, bozkırların soğuk yalnızlığına çekmsin içimdeki çocuğu, ne olur onu vurmasın...
zamanla her şeyin üstesinden gelebileceğimi düşündüm ama içimde kalan o yaşanmışlıklar, o derin yaralar, bir yanda hep orada duruyor. kendime güvenmeye çalışırken, her rüzgarda tekrar yıkılacağım gibi hissediyorum. ne kadar dik durmaya çalışsam da bir yerlerde kırılacak bir şey buluyor rüzgar, bir yerde bir dikiş yerinden gevşiyor, ben yine savunmasız kalıyorum. bir tarafta içimdeki çocuk bana hep güvenmeye devam et diyor, fakat içimdeki bozkır her geçen gün daha soğuk, daha yalnız ve karanlık.
içimdeki bu korku hep vardı, ama o küçücük halimle, o saf halimle her defasında bir şekilde sarmaya çalıştım, her acıyı kendi içimde çözmeye çalıştım ama bazen insanlar, bazen de hayat o kadar yıpratıcı oluyor ki, bir noktada susmak zorunda kalıyorsun. her ne kadar “güçlü” olmaya çalışsam da, bu maskenin ardında içimde kırıklar, kırılganlıklar, kaybolan umutlar var. çocukken, her şeyin düzeleceğine inanırdım, ama zaman geçtikçe bazen rüzgarların o kadar sert estiğini hissediyorum ki, o eski inançlarım birer gölge gibi kayboluyor.
ama yine de, içimde o kaybolmayan bir umut var, o küçük çocuk hâlâ, belki de yalnızca hayatta kalmaya çalışan o parça, hep bir şans daha veriyor. belki bu yazdıklarım da onun sadece bir çığlığıdır, belki sadece bir küçük adım daha atmak istemesidir. her şeye rağmen, belki bir gün rüzgarlar biraz daha sakinleşir, belki bir gün bozkırın ortasında, soğuklardan arınmış bir yer bulurum. ama şu an, bu anı yaşarken, bu kelimeleri bir şekilde sığdırarak, belki biraz da olsa rahatlamak istiyorum.
aman be neyse diyorum ufaktan defolup gidiyorum.

çok mutluyum, çok mutluyum. geçen ay sadece 1 adet kitap okumuşken bu ay günde 1 kitap okuyorum. * heeep harry sayesinde. allah tuttuğunu altın etsin küçük harry. allah ne muradın varsa versin. bir de her fırsatta harry konusunu açıp benim canımı çektiren o insan evladı, neyse.


ilk kitaba göre döktüğümüz gözyaşı miktarı baya azaldı. ama yine de sümüklü burnumuz akmaya devam etti. yine o vicdansız, kitapsız akrabalarının kötü muameleleri, ron sayesinde yaşadığı o aile sıcaklığı. (ay yürek dayanmaz) adeta bir fabrikatörün oğlunun bir yoksulun evine girmesi ve asıl zenginin onlar olduğunu anlaması gibi bir sahneydi. (harry'nin de altınlar maşallah göz kamaştırıyor) bir de garibim utanıyor zenginliğinden. keşke diyor, keşke tüm paramı dostlarım için harcasam. (ama harry gurur nedir biliyor, yapmaz öyle bir şey) ne kadar kocaman bir yüreği var görüyor musunuz? *


kim-olduğunu-bilirsin-sen ile gelişen olaylar aşırı heyecanlıydı. evet hepsini biliyordum ama yine de kör olma pahasına okumayı bırakamadım.

ve ve ve ennn sevdiğim karakter geldi. benim canım. benim güzel ev cinim. minik dobby. * yüreği kocaman. çorabı alınca ben yine biraz duygulanmış olabilirim. harry'i korumaya çalışma yöntemlerini ise hiç sorgulamıyorum. o da öyle biri. kendine has bir tarzı var.

80 yaşına kadar galatasaray a teknik direktör ol.

kimse de bir kaynak bırakmamış. buyrun netflix paylaşımını.

about.netflix.com/en/news/n...

özetle netflix gidip 80 küsür milyar dolara koskoca warner bros ve hbo'yu bünyesine katmış. discovery kısmını dışarıda bırakmışlar sadece. hbo'nun yapımlarıyla netflix'in hızlı tüketim mantığı nasıl uyuşacak merak ediyorum. game of thrones ile stranger things aynı menüde duracak. izleyici için ilk başta devasa bir arşiv demek olsa da rekabetin bitmesi uzun vadede hepimize zam olarak döner.

sakatlıktan dönmüş bitik haliyle bile takımı tek başına sırtlıyor. takımın geri kalabı ise bitik oğlu bitik.

"ekmek herkese yetecekti aslında,
tarlaya karga dadandı.
ambara fare, fırına hırsız,
memlekete (papa sikertmesi)harami.
geldikleri gibi gitmediler,
kimi itini bıraktı, kimi bitini,
kimi de piçini,
yoksa bu kadar şerefsizin,
bizden olması mümkün değil...!!!"

ehlimekke.blogspot.com/2025...

osimhen bey napıyorsunuz. aportta bekleyen fenerlileri üzmüştür an itibari ile. ahahshs

teneke bağlayıp göndereceğiz seni.

s. olup gidiyorsun.

biz olacakları önceden görüp söylediğimizde okantaparlardan linç yiyorduk. okan'la dursun'la bu takımdan bir bok olmaz.

adını oğluma koyacağım sanırım. öyle bir topçu.

fransa 98 aynısı. brezilya iskoçya

flört mutluluk üretecek diye bir şart yok ki...

hatta %90'a varır mutsuzluk yaratma oranı.*

olurlar olmaz olunca nasıl da kırılır gurur, yıkılır karizma ... heyyy heeeeyyy

diyceğim; flört kıskanılacak şeyler sıralamasında aşağılarda yer alır ya da tasnif dışına düşer.

o kıskanılacak olan çiftleşecek ilişkisi olmak *

#3812617

senin şu özgüvenine ve egona gerçekten hastayım her sana mesaj atan konuşan erkeği seninle bişey yapmak istediğini sanıyosun ya da her konuda kendine pay çıkarmaya çalışıyosun tam böyle diziler için esinlenme karaktersin. archie bunker'ın söylediği en doğru şey sözlükte popüler olan kızlarla aranı iyi tutup kendini belli etmeye çalışman aynı düğün sazcısının yanında kendini göstermeye çalışan çocuk gibi. ay yoga pozu vereyim ama bana yavşamayın yaa ühühühühü

2 2 oldu icardiyi alıyor. teneke bağlayıp gönderecez seni bekle.

3 ev sahibide gruptan çıkar.

şu an rams park'da samsunspor'a karşı gol yememek için can çekişmekte olan takım.

tuttuğum takım. ama maalesef bitik.

edit: allah topunuzun belasını versin. sizin gibi takımın ben a**** koyayım ulan.

arkadaşlar bu saatten sonra bu takımın şampiyonluk umudu da ucl umudu da bitmiştir. şampiyon kim olacak ise şimdiden kutlayalım, umarım trabzonspor ya da beşiktaş (çoook zor) olur.

ne oldu arkadaş, 2. yarı aşırı top kaybı yapmaya başladık?

zaha değilmiş

3 kuruş fazla verip şu adamı fenere katmayan ali koç'a sonsuz saygılarımı iletiyorum!