zaman tüneli

işten geldim. entelektüel bir aktivite olarak oytun erbaş - caner taslaman'lı tv 100 yayın tekrarını izliyorum. buket aydın hanımefendiye bakmaktan konuya odaklanamadım daha. ne konuşuyor lan bunlar?

nicedir denk gelmeye çalışıyordum. bıçkın arsız mahalle abisi havası var.

sölükte eğlendiği belli.

yazsın okusun eğlensin.

ilk kez v for vendetta'da görmüştüm. işin ilginci güzelim saçlarını v kestirdi. o gün bugündür v'den bu konuda hep gıcık kaparım.

herkeşe benden çay

katar'ın başkenti doha'da bulunan havalimanı.

bence istanbul havalimanı daha güzel.

şu an şarkı dinlemiyorum.

metallica - the call of ktulu

aynen hala daha yazıyorum

tavuk,sucuk ve sosis. onun dışında pizza'da her malzemeyi çok yakın yakıştırırım.

sözlük yazarlarının fotoğrafları başlığına foto atan yazarlardır.

#3829631
dert edinmenizde gerekmez arkadaşım. edenler ediyor da (ki biri benim) ülkede ne farkediyor.?
ya da.. yoksa asıl sorunumuz/derdimiz aslında bu mu.?
(kafamda deli sorular..)

malzemelerini severim de kenarlarını hiç sevmem

çünkü hata yapma lüksü herkese aittir. ayrıca deneme yanılma yöntemi biraz acı olsa da gayet sonuç odaklı bir yöntemdir. hata yapmazsan en doğrusu nedir onu da hayal edemezsin. önce sen de hâl olur sonra da kelam.

(bkz: değirmendere) sahilinde gece 2-3 civarı kimseler yokken yürüyüş yapmak.

ajanda doldurmak

tiktok canlı yayınlarında alakasız insanların birbirine girmesini izlemek. asla bırakamıyorum. o anlamsız kavgaları izlemek benim için bedava terapi gibi bir şey.

türkiye'de ciddi bir statü satın alma/dayatma sorunu var. insanlar telefonlarını 2 yılda bir yenileme, kıyafetleri ünlü markalardan alma zorunluluğu duyuyorlar. oysa ki telefonda oyun oynamayan biri için saniyenin 5'te 1'i kadar daha hızlı bir telefon sahibi olmanın getirisi yok. decathlon ise ne columbia'dan ne de the north face'ten daha kalitesiz. hele ki kahveye verilen para tam bir israf. starbucks gibi çamur satan yerler dolup taşıyor çünkü insanların derdi kahve içmek değil starbucks'ta vakit geçiren insanlardan olmak.
düşündüğünüzde, aslında ihtiyacınız olmayan ama ihtiyacınız varmış gibi hissettiren harcamalarınızı bulabilirsiniz.
önceki aylarda insanlar hobilerinin olmadığından şikayetçi olup "paramız yok ki hobimiz olsun" şeklinde cümleler kurmuşlardı. para harcamadan yapılabilecek (ben yapıyorum) hobilerden bahsettiğimde bir kişinin bile o hobilere başlamadığına eminim çünkü benim bahsettiğim hobiler tek başına, kendini tatmin etmek için yapılan, toplum tarafından beğenilme kaygısı içermeyen hobilerdi.
konuya dönecek olursak; öncelikler doğru ayarlandığında, çoğu insanın tiyatro bileti alabileceğini düşünüyorum. ancak yukarıda bir arkadaş tiyatroya gitmeyi dışarıda yemek yemek, bir şeyler içmek gibi genişletip 600 liralık bilet yerine 1.500 liralık maliyete ulaşmış. 600 liradan sonra tiyatro bileti değil, bütçenizi zorluyorsa israftır. çantanıza sandviç, termosunuza kahve koyabilirsiniz. bunu yapmak püntilik değil tutumluluktur ve tutumluluk utanılacak bir şey değildir.

merak ettiğim ve gitmek istediğim oyunlar oluyor bi bakıyorum beni aşan fiyatlar. hep hevesim içimde kalıyor ve ben öyle çok oyun kaçırıyorum ki. yalnızca aşırı bir istekle izlemek istediğim olursa mecburen parama kıyıyorum bazen.