deathera yazar profili

beşinci bölüm sen bana ne ettin öyle? metinin kendini arayıp arayıp bir türlü bulamamış olmasına mı yanayım yoksa ebeveynleri tarafından büyütülürken sürekli arabulucu rolünü hiç istemeden üstlenmiş olmasına mı yanayım. nasıl bulabilirdi ki zaten kendisini? ahu' cum ben hep sen olmak istedim ömrü billah. çok istedim, çok özendim ama metin gibi bende duramadım eleştirmeden boktan fikirlerini, üç kuruş etmeyecek heveslerini, süslemeye çalıştığında anlamı değişmeyen cümlelerini. metinin üstten tavrı mı sorun yoksa senin eksikliklerini metin' de görmen mi?
anne ve babasıyla olan ilişkilerine bakıyorum, annesi ile konuşurken babasını koruyup kollaması, babasıyla konuşurken çok daha sert bir tonda, annesini koruyup kollaması ve bunu kendini bildi bileli yapıyor olduğu gerçeği. kocaman adam oldu kaldığı evi gördünüz mü, annesinin karnında nasıl yaşadıysa aynı viraneyi yaratmış. yaptığı son işte kullandığı yılan başlığı da anasının karnında karşımıza çıkmıştı. metin hatırlıyor o zamanlarını bu yüzden sürekli mutsuz ve kendini akışına veya geleceğine yönlendiremiyor. unutmak lütuf mu, bu sonuca mı varmalıyız?
hatırladığı için mi evini ve yaşamını benzeştirdi? yoksa hatırlamasaydı da gene geleceği nokta, o oda ve ev mi olacaktı? gene turuncuya takık yıllar mı geçirecekti? hatırlamasaydı belki evinin önünde nostalji partilerine katılır mıydı? veya yedi kere üç yirmi bir eder miydi?

sanırım bende bir sorun var filmin sonunu şöyle anlamak istedim; ilk sahnede ki turuncu sakallı abimiz artık kendinden yazmayacağını ve yeni bir şeyler deneyeceğini söylüyor. filmin sonunda kül kitabının lansmanını yapmakta. bende şöyle düşündüm; başrol karakterimiz olan kızın okuyacağını biliyor zaten. çünkü ilk hep o okur eşinin de kadeh kaldırırken söylediği gibi. ve bulduğu ıncıklı cıncıklı, bir kısmı doğru olan gizemli abimizi ve onun kapali olan evli kalmak istemedigi eşini ve duyguyu ve finalde ufak gerçek dışı değişikliklerle, bakalım başrol kızımız okuduğunda nasıl tepkiler verecek peşine düşecek mi bana ekmek çıkacak mı zihniyetiyle ativeriyor bombayı kucaklarına. atlamadan turuncu abinin sevgilisi de gayet işin içinde. o bakıştan ben onu anladım. yazarı olarak konuşma yaptığı kısımda bahsettiği kül kitabı bizim derin dekolte başrol kızımızın başından geçenleri anlatıyor. bunu da şöyle anlıyoruz; trenin önüne atlayip ölerek başka yazarlara başka karakterlere selam çaktım falan diyor turuncu abi. ve biz kızı ve çocuğunu tren geçerken uğurluyoruz.

samet karakterinin kronolojik olarak yaşadıklarını ele alacak olursak; hocamızı ilk başta çocukları hatta köpekleri düşünen duyarlı bir insan olarak görüyoruz. akabinde daha geldiği gibi gitmeyi planladığını öğreniyoruz karakter ile ilgili sinyaller yavaş yavaş veriliyor gizlediği kişiliğine dair. samet köyde kaldığı sürede gösterme iyilikler yapmaya çalışıyormuş gibi davranmaktan çekinmiyor. sınıfında çok bariz bir şekilde kız erkek ayrımcılığı yapıyor öyle ki; erkek çocuklarının farkında olduğu ve aralarında dahi konuştuklarını tahmin ettiğim boyutta. bir genco aralarında konuştukları bu konuyu bir cılız cesaret ile dile getirdiğinde, aldığı tepki sonucu başka bir zamanda ve konuda aynı cesareti sergilemesi zor görünüyor.
sınıfında bulunan tüm kızlara çok iyi davranıyor ama özellikle sevim'e zaafı olduğu bariz. samet'in babasıyla ilgili problemleri olduğunu düşündüm sıkça, erkeklerde daddy issues dedikleri, kendini farklı şekillerde gösterebiliyor. sevim bir çocuk ve sadece bir çocuk kadar yetişkin olabilir, yani sadece taklit eder. samet' in sevim' e sürekli bir yetişkin muamelesi yapması olaylar yaşanırken karşısında kocaman suçlu bir kadın varmış gibi " o ne dedi, tam olarak ne dedi" gibi spesifik olarak küçücük kızın ağzından kendisi ile ilgili çıkacak cümlelerin peşine düşmesi ve öfkesi beni çok korkuttu. babasıyla problemleri olan ve hiç sekmez en nihayetinde babasına dönüşen bir adam.
nuray konusuna geleyim. samet kendisine hiç yakıştırmadı. narsist kişiliği ile zaten mükemmel biri ile de karşılaşsa bir kulp bulacakken nuray'ın özel durumu, örgüt ile bağlantıları ve büyük şehirde okumuş olsa da, instagramında havalı fotoğraflarına rağmen, nuray'ın bulundukları şehre ait olduğu düşüncesini kendi önüne sürdü.
nuray ile kenan'ı yakıştırıp tanıştırması karakter hakkında bize fazlaca bilgi vermişti. kenan aşağıda ve ezik olduğu için ancak nuray gibi biri ile olabilir hem ne güzel ikisi bir çok konuda aynı aşağılıktalar birbirlerine yakışırlar ve bende göstermelik yapmak zorunda olduğum iyiliklerden birini yapmış olurum düşünceleri ile çıktı bu yola. neticesinde ilk birlikte buluşmalarında en sevdiği oyuncağı kaptıran mızmız bir çocuk gibi başkasının elinde daha değerli olunca hem kıza yürümeye hem kenan' a iyiden iyiye kurulmaya başladı. o kantin sahnesinde aklıma bazı bakışlar işlendi. spesifik olarak belirtmem gerekirse; nuray'ın söylediklerini kenan onayladığı zaman attığı bakışlar.
filmin devamında öğretmenler odasında müdür ile geçen diyaloglar çok gerçekti. samet'in paçaları tutuştuğunda konunun ne kadar içine girip hararetli tartışmalar yapabileceğini de görmüş olduk. vahit usta ile olan muhabbetlerinde ise ne kadar olayın dışında ve yüzeysel kalıyordu.
filmde midemi en çok bulandıran sahne sınıfta bulunan, bu güne kadar köpek çektiği erkek çocuklarını örgütleyip kendi adamı yapmaya çalışması. kıyamam zaten öğretmenin sevgisini hiç kazanamayan o çocukların ne hissedebileceğini bir düşünün ve samet'in bunu adı gibi bildiğine eminim. sevim' e karşı tutumları ile artık iş öğretmen zorbalığına dönüşmüştü.
nuray ile ilk tanıştıklarında kantinde posterler vardı birinde iyilik yarışı gibi bir ibare bulunuyordu. nuray ile sofrada geçen muhabbetlerinde de iyilikte yarışmak konusuna değindiler. özellikle yapıldığının farkındayım ancak ya ben oturtamadım kafamda ya da eksik bir şeyler vardı bu bağlamlarda.
canımı sıkan bir sahne daha vardı ki; kenan' a seviştiklerini ima edeceği zaman nuray hakkında "valla akıllı kızmış hiç beklemiyordum." gibi cümleler kurması tüylerimi diken diken yaptı. hala kendine yakıştırmıyor ama paşam iradesi dışında bazı durumların geliştiğini kendisinin de anlamadığını söylüyor. ah nuray kendine çok öfkelisin. içten içe pişmanlıktan kıvrılıyorsun ve dönmek istemiyorsun fikirlerinden bacağının acısı çok taze. bir cümle kurmuştu "o kadar acıdı ki anneni babanı öldüreceğiz acı kesilecek deseler olur seve seve öldürün" demişti. seve seve ikilemesi bende çok büyük yankı bıraktı acının büyüklüğünü hissettim.