özgürlük

tanım : istemediğin şeyi yapmama durumu.

özgürlük üzerine henüz çok az şey okudum diyebilirim. fromm’un (bkz: escape from freedom) kitabını okumakla işe başlayacağım tabi başka kitaplar da var ama isimleri yazmakla bitmez. ama şunu söyleyebilirim biz özgür olmaktan korkuyoruz çünkü mülk denen bela bizi esir almış durumda. gerçek anlamda mülk`:sadece cisim değildir` bizleri kontrol eden en büyük güçtür ve sevgili karl marx’ı tekrar yad ediyorum fikirlerine katılmasam da böyle bir sorunu derinleştirdiği için.

konumuza gelecek olursak özgürlük denen şey aslında yoktur. bunu politik anlamda düşünürsek hakim ideolojinin ya da herhangi bir ideolojinin tarafıysan özgürsün ama hakim ideolojiden farklı düşünüyorsan yani onların düşündüğü gibi düşünmüyorsan o zaman özgürlüğün biter. bakın burada sağ, sol, orta, kemalist, bolşevik, marxist, siyasal islamcı ayrımı yapmıyorum. taraf hiç önemli değil. yeter ki onlar gibi düşünme, bu senin politik özgürlüğün için bir engel. burada siyasi örnekler bugün hapishanede olan gazetecilerdir.
(bkz: ahmet altan)
(bkz: cihan açar)
(bkz: müyesser yıldız)
vb.

ekonomik özgürlüğe gelecek olursak, paran olduğu kadar özgürsün demektir. tabi burada yine de yetmiyor para. örneğin gidip paran var diye birini güpegündüz öldüremezsin. yasalar senin ekonomik özgürlüğünün önündedir. (bkz: barbaros şansal) örneği sanırım yeterlidir bu durumda. burada şansal örneğinin yasalar çerçevesinde değerlendirmek yanlış olabilir ama ben tutuklandığı için bu örneği göstermek istedim çünkü tutuklanmasının da “hukuki” sebepleri vardı.


dinsel özgürlük denen şey yine ana akım gibi düşündüğün sürece vardır. ilk bilim şehidi olan (bkz: giordano bruno) bunun en bilindik örneğidir. tabi burada işid örneğini de vermemek olmaz zira onlar da selefiler gibi olarak baskı ve şiddeti yok edinmişlerdir. işid örneğini bugün bunun günümüzde de geçerli olduğunu, enginazyon mahkemelerinin resmî olarak kaldırılmasına rağmen fikren insanlarda hala tecelli ettiğini söylememek olmaz.

gelelim sosyal özgürlüğe yine burada aslında özgürlük yukardaki tüm sebeplerinden birleşiminden dolayı yoktur. burada düşünceler toplum içindekiler ile uyuşmuyorsa, radikalsen kesinlikle aforoz edilirsin. (bkz: louis ferdinand céline) 2. dünya savaşı öncesi bir anti-semit ( doğru kelime bu mu bilmiyorum i) onca şanına rağmen ülkeden sürülmüştü. kitabı olan (bkz: bagatelles pour un massacre) hala yasaktır ( diye biliyorum).

psikolojik olarak da insan hiçbir zaman özgür olamaz zira eğer insanlar özgür olmaktan korkmasaydı bugün tanrı olmazdı.

başta özgürlüğün istediğin her şeyi yapabilmek olduğunu düşünüyordum anca şuan da fikrim çok değişti.bence asıl özgürlük yaptıklarının bilincinde olup başkalarını kısıtlamadan yapabileceğin çoğu şeydir.

özgürlük, bir zihin durumudur. bedenlerimiz mutlak özgürlüğü bilemez ama zihinlerimiz bilir, en azından deneyebilir.

hissedildiği kadar olan, sonu olmayan.

zamana ve mekana göre değişiklik gösterir. bazen bağırmak olur, bazen de ağlayabilmek. sınırları çizilmemelidir, aksi takdirde buna özgürlük denmez.

günümüzde bir çok sözün kavramın içi boşaltılır oldu. en çok bunlardan bir de özgürlük diğeri de herkesin malumu demokrasi. tabi ben burada özgürlük başlığı altında iki kelam etmek isterim. özünü bulmaktır bu özgürlük. özünü, kendini bilmektir. toplum ya da toplumu yönlendiren erkler senin kendini tanımana ve kendini ifade etmeni engeller. kendini tanımayan da bir fikrini ya da düşüncesini ifade edemez zaten. özgürlük insanın iç meselesidir öncelikle. ancak günümüzde abuk subuk hareketler yapmak, salt genel geçer kuralları çiğnemek, haz peşinde koşmak özgürlük değildir, biz buna saygısızlık deriz. uğrunda insanların kanları canları pahasına mücadele ettiği özgürlük bu denli ayaklar altına alınamaz.
tanım : pek güzel şey.

bağımsız sınırsız olma durumudur.

askerlikte olmayandır. senin özgürlüğün komutanın vaad ettiği kadardır.
her türk gencinin de muhakkak gideceğini varsayarsak, fak dı sistem!

sokakta sahibinin gezdirdiği köpekler gibiyiz. bir bakıma onlar bizden daha özgür tabi ki. tasmamızdan kurtulup kaçmayı geç bir elimizle de biz tutuyoruz, bırakmıyoruz. korkuyoruz tasmasız karanlık gelecekten. bu korku da haliyle bize ''otur lan oturduğun yerde'' tavrıyla davranıp karşı çıkmamızı engelliyor.

insanın özgürlüğü yakalamak için önce kendi içinde karanlıkla, bilinmezlikle cayır cayır savaşması gerek. bu savaşlardan anlımızın akıyla çıktıktan sonra sırada içimizdeki bizi dışarı çıkarmak ve onu yüzümüze gövdemize her yerimize yansıtmak onla bir olmak kısaca kendimiz olmak vardır. kendimizi beğenmek kendimiz gibi hissetmek var.

yani özgürlüğü kimse sana veremez, gider sen alırsın. tabi yeterince cesaretin ve arzun varsa. kendi varoluşunuz için yaşayın başka bir şey için değil.

insanların korktuğu bir türlü cesaret edemediği, sıradanlığın dayanılmaz kolaylığından vazgeçmedikleri için asla tam olarak ulaşamadıkları şey.

bireyin ancak kendi başına ve kendisi için kazanabileceği durum.

' senin özgürlüğün benim özgürlüğümün başladığı yere kadardır ' .
bireyler her konuda sınırsız hak isterler ve buna da özgürlük derler. yoktur aslında böyle bir şey.
sınırsızlık yoktur , herkesin bir sınırı, bir limiti vardır ve olmalıdır.
bu sınır olmaz ise , bencillikte sınır tanımayan insanoğlu, özgürlükte de sınır tanımaz.
gerek yazısız, gerek yazılı kurallarla bu özgürlüğün sınırları çizilmiştir aslında.
ancak gelin görün ki , eğitimsizlikle doğru orantılı biçimde, özgürlüklerde de sınır tanımamazlık biraz daha öne çıkmakta maalesef .
özgürlüğü ' her şeyi yapabilirim ' olarak algılayacak kadar cahil topluluklar dünyanın dört bir yanında mevcut .
bunun yanında cahilliğin üzerine bir de para, makam, şan şöhret konursa, bak özgürlüğün başına neler geliyor .

ılk cümlemi bu kez şu şekilde söyleyerek bitiriyorum.

'benim özgürlüğüm, senin özgürlüğünün başladığı yere kadardır' .

amerika'da newyork'ta bir ada. bu adla unesco dünya mirasına girmiş bakırdan yapılan bir heykeldir ve fransa tarafından hediye edilmiştir.

benim kanaatim de, istediğin zaman istediğin yere gidebilmektir.

zorunlu olarak herhangi bir şey yapmamaktır.

sınırsız olmamalıdır. sonsuz özgürlük daima şımarıklık, suistimal ve kargaşa getirir. bu herkesin taşıyamayacağı, büyük bir kısım insanın eline yüzüne bulaştıracağı bir durumdur.

en büyük düşmanı, hâlinden memnun olan kölelerdir.

ruhen mi bedenen mi diye sormak isterim. ikisine de ulaşmak zor bu şartlarda.

"isteğim her şeyi yapmak" diye yanlış bir düşünce içinde olmak yerine "başkasını kısıtlamadan ve zarar vermeden istediğim her şeyi yapmak" düşüncesi içinde olmaktır özgürlük.

adının çağrıştırdığının zıddına oldukça dar bir çerçevede ele alınabilen.
sonsuz ve sınırsız bir tanımının yapılması mümkün olmayan.
varlığı aslında bazı sınırlamalara ve kurallara tabi olan.