diyojen yazar profili

hava basıncının değişmesi nedeniyle kafa içi ve kafa dışı basınç arasında fark oluştuğundan meydana gelen rahatsızlık.

yüzme havuzuna giden bir arkadaşımla bahçe duvarının üzerinde otururken.

bana şunları anlattı:

“denize gidince ağzından nefes al, başını suya sok ve burnundan nefes ver. göğsün kabarık dursun, böylece nefesinin tamamını vermezsin, böylece can simidi gibi seni kaldıracak. yüzüstü suya yat ve burnundan nefes ver. bacaklarını sopa gibi tutarak çırp. ayakların suyun biraz içine girsin, biraz dışarı çıksın. çok su sıçratma. dizlerini kırma. kafanı yukarı kaldırma. kaldırırsan ayakların çok aşağı gider. yüzün hep suyun içinde olsun. nefes almak istediğinde kulaç atarken kafanı yana çevir. bir kulağın suda olacak, yan yatar gibi. ağzınla hızla nefes al sonra yüzünü yine suya göm ve yavaş yavaş burnundan nefes ver. ihtiyacına göre her 3-4 kulakta bir belirli bir ritimle nefes alırsın. kulaç atarken elini havadan mümkün olduğu kadar ileriye doğru at. elin suya girince suyu geriye doğru it. parmakların tam kapalı değil hafif aralık olsun. kolun göğüs hizasına yaklaşırken dirsekten 90 derece kırılmış bir pozisyona gelsin. sonra daha da geriye götür ve su yüzüne çıkınca tekrar önüne doğru at.”

kafama kazıdım. ilk deniz tatilinde denedim ve başardım.

paket yenileme tarihinden en az 15 gün önce başvurulması gereken işlem.
iki hafta önce talepte bulundum. 8. gün (cts) sim kartım geldi. 10. gün (pts) bilgiler diğer operatöre iletildi. bugün 14. gün ve henüz arayan, soran, mesaj atan yok.
bu arada sim kart değişince bankacılık uygulamalarını hemen kullanamayacağım için acil para gönderme işlerimi hallettim.
sürecin bu kadar uzaması nedeniyle iki operatörü de terk edip başka operatöre gidesim var.

1.
o da kim, beni nereden buldu, neden takip ediyor hiç anlamıyorum. twitter hesabımı sadece unutmak istemediğim girileri rt etmek suretiyle saklamak için kullanıyorum.

bilinçli sporla bir nebze önlenebilen durum. fazla kardiyo yerine haftada 3 gün büyük kasların (bacak gibi) çalıştırıldığı, 10-15 dak ısınma ve 45 dakika ağırlık antrenmanı öneriliyor. tabii alkolsüz, stressiz, dengeli beslenmenin olduğu bir yaşam.

trainspotting, slumdog millionaire, sunshine vb harika filmlerin yönetmeni danny boyle’un uygulayıcı yapımcısı olduğu, simon beaufoy’un yazdığı, gerçek olaylardan uyarlanan, şu anda disney+ platformunda izlenebilen 1 sezon-10 bölümden oluşan, tek kelimeyle bayıldığım bir amerikan dizisi.
dizi, nev’i şahsına münhasır bir işadamı olan jean paul getty’nin torununun 1973 yılında fidye için kaçırıldığı birkaç aylık bir dönemi geri dönüşlerle bize anlatıyor. gerek filmdeki karakterlerin işlenişi, gerek dönemi yansıtmadaki başarısı, ambians beni çok etkiledi. görüntü yönetmeni çok iyi iş çıkarmıştı. olayın geldiği noktanın geri dönüşlerle açığa kavuşturulması gibi bilinen bir teknik başarılı bir şekilde uygulanmıştı. pintiliğiyle meşhur olan ama bence sadece ileri derecede rasyonel bir insan olan getty’nin olaylara bakışı beni çok düşündürdü. tarihte ister iyi ister kötü derin iz bırakan insanların hayatını ve hayata bakış açılarını anlamaya çalışmanın önemli olduğunu düşünüyorum. bazen örnek almak, bazen de kaçınmak için.

3/8 kusur verdiğim hatun. mektubu yazana da yöntem ve üslubundan dolayı 2/8 veriyorum. uygulamadaki sorun yönetmeliklerden kaynaklanıyorsa belediyeye, mevzuatta sıkıntı yoksa projeci ve uygulayıcıya da 3/8 uygundur.

gece uyumaya çalışırken başıma gelen. bi noktadan sonra yorgunluktan uyuyorum geceleri ama canım öğle uykusu çektiğinde çok eziyetli oluyor.

aklımda olsun da moskova’ya gidecek olursam hamam tası alayım bari, suyu tencerede ısıtır, kovada ılıştırır yıkanırım. bu havada soğuk suyla hayatta yıkanamam.

kaynak

yumuşak fırın ekmeğini özlememe rağmen ekmeği halk ekmekten alma nedenim. en hijyenik üretimi onlar yapıyor. bir de satışta o hijyeni devam ettirebilseler…

iyilik yapan kişi salgıladığı hormonlar sayesinde mutlu olur. iyilikler toplumu güçlü yapar. evrimin cilvesi…
uskudar.edu.tr/pozitif-psik...

geçmişte ve günümüzde çok kötü yerler de var, çok iyileri de. eminim gelecekte de iyi ve kötü konumlar, anlar olacak.

geçmişe gidersem, amerika’ya yol alan bir köle gemisinde yer almak, açlık, fırtına, sefaletten ölmeyen şanslı %50’ye dahil olup bir çiftlikte ömür boyu çalışmak da var, insanların barışçıl ve mutlu yaşadığı, dans edip, hindistan cevizi, muz ve balık yedikleri polinezya adaları’nda yaşamak da var.

benim derdim iyi yaşayacağım bir yere gitmek değil. ben bir perde halkasına bile baktığımda, insanlığın onu oluşturabilmek için geçtiği aşamaları düşünürken hayranlık hisseden birisiyim. geleceği çok merak ediyorum. insanoğlunun dil, alet kullanma, ateşi kullanmayla başlayan serüvenlerinin devamını merak ediyorum. insanoğlu büyük medeniyetler kurdu, yıktı, yeniden kurdu. dünyayı değiştirme gücüne sahip oldu. bundan sonra kirliliği önlemek, eşitliği sağlamak vb konularda birşeyler yapılacak mı, yoksa büyük bir çöküş mü yaşayacağız? insanlar akılcı bir şekilde sorunlarını çözebilecek mi? hırslarının kurbanı olduklarından büyük nüfus kayıpları mı yaşayacağız? gezegenimiz toparlanabilecek mi?

geleceği çok merak ediyorum. belki de bir sığınakta bulacağım kendimi ve güneşi görmeden öleceğim, ama zaten önünde sonunda ölmeyecek miyiz?

korku.
doğadaki her etkinlik ciddiye alınmalıdır. tek başına gidilmez.

özellikle batı tarafında (doğusunda fazla yerli yokmuş) yerliler için kurulan hristiyan misyoner okulların bahçesinden çıkan çocuk iskeletleri.
çocuklar zorla ailelerinden alınıp kilise okullarında eğitim adı altında asimilasyona tabi tutulmuşlar. isimleri değiştirilmiş. pek çoğu ölmüş, kalanların da ne olduğu belli değil.

üst düzey demokrasi.

teknoloji.

ayrımcılık.

zengin doğal kaynaklar.

tembelliği bir kenara bırakabilirsen düzelebilecek durum.

ben genç, yanlız ve mutsuz olduğum bir yaz aslında başkalarına ihtiyacım olmadığını ve yalnız başıma da hayattan zevk alabildiğimi gördükten sonra ironik bir şekilde hayatıma daha çok insan girdi, hatta karşılıklı bir aşk yaşadım.

klişe olacak ama sen kendini seversen başkaları da sever, sayarsan başkaları da sayar.

önce spor yapmaya başlıyorsun. az az, hızlı başlarsan bıkarsın. yani bana hep öyle olur. 2- 3 aya daha dinç ve mutlu hissetmeye başlıyorsun.

kitap okumaya başlıyorsun. klasikler olması gerekmiyor. çizgi roman, mizah dergisi, daha sonra kısa olduğu için gözünde büyümeyecek şiir, hikaye kitapları, mesela oscar wilde, edgar allen poe, sürprizli güzel hikayeleri var, sonra romanlar, polisiye falan da olur, sonra klasikler vb.

sergileri, filmleri, konserleri takip ediyorsun. bu eserleri eleştirel, arka planıyla, tarihiyle öğrenmeye çalışıyorsun. müzeleri geziyorsun. hayatımda birisi olmalı, yalnız olmamalıyım fikrini aklından çıkarıp hayatın güzelliklerini deneyimlemeye çalışıyorsun. böylece özgüven artar, çekingenlik azalır.

gençlikte insan bütün zamanını kendisini geliştirmeye verebilir, ne kadar harika, bense (sözlükte teyze kadrosundayım) anca herkes uyuyunca bir şeyler yapabiliyorum.

mutlu ve kendisini geliştiren insan başkalarını da kendisine çeker. böylece yalnızlık, sevgisizlik hallolur. hissettiğimiz “sevgi”, insanlar arasında dayanışma sağlayan, evrimsel süreçte oluşmuş bir mekanizma. pek yüceltilecek bir şey değil, ama hissediyoruz ve tadını çıkaralım. insanlar ihtiyaçlarını gideren kişileri severler. bu fiziksel ihtiyaç da olabilir, bilgi edinme de olabilir, birlikte eğlenme de olabilir, yardımlaşma da olabilir, dertleşme de. insanlar mutsuz insanlardan kaçarlar.

insanlardan beklentilerimizi de minimuma indiriyoruz, böylece hayal kırıklığı yaşanmaz.

ilk defa gittiğiniz bir yerde, geri dönerken yolunuzu şaşırmamak için arada sırada dönüp arkanıza bakın, çünkü dönüşte o manzarayı göreceksiniz.

annemin vasiyeti, benim de -öğrencilerin gerekli saygıyı gösterdiğine emin olduktan sonra- yapmak istediğim şey. zira türkiye’de kadavra bulmak çok zor. evsizler zor prosedürlerden sonra yapılıyor. esas kaynak bağışlar. bu yüzden 6000-6500 dolara amerika’dan ithal ediyoruz. öldükten sonra memlekete 3-5 kuruş faydamız olsun. amerika’da evsiz çok tabii, evsizleri, kimliği belirlenemeyen kişileri falan kullanıyorlar. bunun için yasal düzenlemeleri var. millet incelemek için mezardan yeni ölenleri çıkardığı veya evsizleri avladığı için düzenlemeler yapmışlar, ingiltere’de 200 yıl kadar önce, daha sonra da amerika’da (incil kuşağı denilen orta bölgeler hariç). katolikler daha bizim gibi. ama liberal düşüncenin geliştiği anglo-sakson dünyada bu konuya daha rasyonel yaklaşıp çözmüşler.

çocuklarım çamaşır telini balkona çıkarırken
- bana yardım etmeye çalıştığınız zaman çok mutlu oluyorum.
- (kızım 8,5 yaş) yardım etmeye çalıştığımız mı, yardım ettiğimiz mi?
- yardım ettiğiniz…

tahlilleri, radyoloji raporlarını vb dosyalamak.