georgebailey yazar profili

ben seni kötüleyemem hiç. çiçekli bir yol vardı, yürüdüm derim. ayaklarıma dikenler battı ama her ormanda böyle şeyler olur derim.”
cahit zarifoğlu

bir kalp bir kişi yüzünden kaç defa kırılabilirse kirildim
bu son diyorum başka kıracak bir şeyi kalmadı,hepsine artık bağışıklık kazandim diyorum.yine yepyeni bir şeyle gelip, kırılmayan yeri bulup önce kırıyor sonra beni kendi mezarligima atıp gidiyor.
işinde bu kadar iyi olması artık can sıkıyor..

kimsenin seni anlamadığını hissettiğin zaman ve sonunda kendini anlatmaktan yorulduğun o an, işte en çok aklına o an geleceğim.

herkes biraz kibar şeyler yazmış ama ben hayatımın özellikle şu zamanında tekrar tekrar öğrendiğim şeyi yazmak istiyorum.

ince düşüneni kalın üzerler.

insanın en zayıf noktası, en hastalıklı duygusu sevilme ihtiyacıdır. insanlar tarafından varlığının benimsenmesi, değer görmek. geçmişe bakalim en büyük hatalarımızı yada en büyük tavizlerimizi sevgi yüzünden vermedik mi.

ayrılığa yada ne bileyim gitmene alıştimda. şu kırgınlıklarım yok mu sana olan, onlar bir türlü geçmedi. insan giderken güzel gitmeli. bir vedayı çok görmemeli.

george orwell in zamani hiç geçmeyen, hangi donem okunursa okunsun, okunduğu zamanı anlatan kült eseri.. bence oy vermeden 1 ay önce herkesin zorunlu okuyup, yorumlayip ve uzerine düşünmesi zorunlu kılınması gereken bir kitap. yanlış manipule edilmeyi ve dogruya inanmaktansa, inanilan doğrunun peşinden gitmenin yanlışlığını kitap bittiginde okuyucunun yüzüne çok net çarpıyor.

sana aşık olmak adeta bu zamana kadar yaptığım en kolay iş gibi."

-green book

film den bahsedince aklıma gelen ilk replik bu oluyor.

ırkçılığın üst safhada olduğu bir dönemde siyahı bir muzisyen ve bu muzisyene sırf ekonomik sıkıntılardan dolayı şoförlük yapan, 2 adamın hikayesi. mecburiyet ve maddiyattan başlayan hikaye birbirlerini tanıdıkça ön yargılar kırılıyor ve 2 dostun hikayesine dönüşüyor. insanları dışarıdan etiketleri ile yorumlamayi reddeden. insanlara tanımayı, şans vermeyi düşündüren güzel bir film. dönemini mekan ve kostumlerle harika yansıtan biraz eğlenceli biraz dramatik biyografi filmi.

.......
senden başkasını seven delidir,
yüzün çiçeklerin en güzelidir.
........
şimdi şiir bence senin yüzündür
şimdi benim tahtım senin dizindir
.........
çocuklar gibi - sabahattin ali

tarantino filmlerine bir kere adapte olunca bambaşka dünya açıyor izleyicisine. müziği, oyunculuklari, sahneleri ve flashback geçişleri ile başlı başına efsane 2 film. şiddet ve kanı çok sevmesem de , ben hayatımda ilk defa bu kadar sanatsal intikam ve şiddet gördüm. hızlı duygu değişimleri ve farklı kamera acıları ile tam bir tarantino başyapıtı.

film için teknik veya genel analiz içeren bir çok yazı yazılmış. ben filmin bende bıraktığı etki için bir şey yazmak istiyorum. filmi sanırım 11-12 sene önce lise çağımda izlemiştim. hayatımda ilk defa ileride baba olmak istediğimi o an hissetmiştim. filmde bir baba çocuğuna belki dünyaları verememişti ama çocuğun dünyasını, koca bir oyun parkına çevirmişti. ıleride çocuğumla tekrar izlemek için sabirsizlandigim çok özel bir film.

sosyal hayatında ve günlük rutinlerinde ikinci bir kişiye ihtiyac duymadan hayatını surdurebilen insan. çoktan kendi farkındalığına varmış. sinema tiyatro yada yürüyüşe çıkmak gibi vb basit aktiviteleri kendi başına yapmaktan zevk alan insan.

şampiyonlar ligi kadrosuyla kendine has konusu ve müzikleri ile mükemmel bir film. saneryosu özcan deniz e ait olup, özcan deniz ve prestij müziğin kurulmasını anlatır. daha sonra mahsun kirmzigul 2023 de prestij meselesi filminde hem kendi hem ozcan deniz, haluk levent ve prestij müzikin ünlü olma sürecini ele alır. prestij muzigin sahibi ise şarkıci mustafa topaloğlunun abisi hilmi topaloğludur. firuze filminde ise bu karakteri haluk bilginer canlandırır.

kemal sunal, şener şen, adile naşit ve daha bir çok usta oyuncu ile çekilmiş eski bir yesilcam filmi. şimdiler de ise nejat uygur tiyatrosunda süheyl-behzat uygur kardeşler 2 perdelik oyunla süt kardeşler efsanesini canlandırmakta. bir çok ili gezerek oynadıkları oyunlarla film kadar üst seviye de olmasada, tiyatro atmosferinde filme yakın derecede eğlenceli ve komik. kesinlikle sahnede izlenmesi gereken bir oyun.

izlemeden önce al pacino scarface, godfather serisi vb büyük filmlerden oscarı alamamış ancak bu filmde oscar alması filme karşı bende merak uyandırmisti. emekli görme engelli yarbay rolüyle efsane bir oyunculuk yapip, birden fazla kült sahnesiyle de akıllara kazinmıştır. al pacino özellikle tango sahnesi ve son final konuşması ile filmde oyunculukta arşa yükselmiştir . filmi izledikten sonra al pacino nun film boyunca gerçekten kör olabileceğini düşündüren bir kusursuzlukla kör rolünü oynuyor. söylentiye göre de al pacino film sonrası belli bir süre gözlerinde bozukluk yaşamış.

ilişkilerde karşındakini kendi istediğin kişiye çevirmeye çalışırken, en sonunda hem kendini hem de karşısındaki insanı kaybetmeyi anlatan çok özel bir film..

angel-a

üst neslin yanlış seçimlerini y ve z kuşağı fazlasıyla çekti. çoğu şeyde söz sahibi bile olamadı genç nesil. yeni nesil iyi yada kötü kendi geleceği için, ileride kendisini yöneteni seçmesi en temel hakkı.

insanlar birbirlerini dinlerken sıranın kendisine geldiği zaman için düşüncelerini hazır etmeye çalışıyorlar.
karsisindakini ne dinliyor ne de anlıyor ve bundan da kötüsü yan yana geldikleri zaman birbirlerine bakıp birbirlerini görmüyorlar bile.
herkes karşısında ki insan benim ruh halimi anlasın, bana göre hareket etsin istiyor. bu dünya herkes için kendi etrafında dönüyor.
sen onun, kötü gününde onun yanında olduğun için sana karşı ufak bir vefa yada en azından kibarlıktan empati yapmak neden bu kadar zor bilmiyorum.
kimseye içimi dökesim gelmiyor . yanlizligim, yapmacık yanımda olan çoğu insandan daha iyi gelmeye başladı. işin en güzel tarafı da artık yaralarım olgunlaştı. başkaların saçma ve klişe cümlelerine gerek kalmadan çok da güzel kabuk tutuyorlar.

fiziken çoktan gitmiş birine kalbimin ruhen ona kurduğu son cümle.

onun bende gidişinin son evreside bitmiştir.

bence artık sen de herkes gibisin...