melo yazar profili

genellikle çok önemli bir nedenden dolayı aradığını söylerler fakat asla çok önemli bir nedenden aramayan insanlardır.

karşı taraftan görülen değerin azlığı vs tereddütte kalan kişinin verdiği değerin fazlalığı ile çıkmaza girilen meseledir. sonunda içi içi yediğinden tüm direnmelere rağmen o mesaj mutlaka atılır ama hüsran çıkma olasılığı fazlacadır.

para mıknatısı.

acaba benden borç istemesinler diye mi övünmece durumuna giriyor diye düşündüren insan.

her üniversite hayalini kuran bireyin elbet bir gün girdiği içeriğin aynı isminin zaman zaman değişmiş olduğu üniversiteye giriş sınavının 2021 yılındaki adı. yks adı altında toplanmış olup, tyt ve ayt olarak iki bölümden oluşmaktadır.

sınava girecek herkese şimdiden başarılar dilerim. bir tavsiye, şekerinizi ve silginizi paketten sınav öncesinde çıkartın sevgili gençler. sınav esnasında rahatsızlık vermeyeyim diye hafif açmaya çalışırken daha çok vakit kaybı yaşarsınız.
bir de kazanamayınca dünyanın sonu falan gelmiyor. denendi ve onaylandı. kasmayın kendinizi*. emin olun kasınca her şey çok daha zorlaşıyor.

yalnızlığın doruklarında iki insanın yalnızlıklarını yalnız bırakmalarıyla ilgili bir radyo tiyatrosu bırakayım geceye.

sevgi şarkısı

eskiyi şöyle bir hatırlayıp güzel anılarda tebessüm ederken bulunca insan kendini özlem duygusuna kapılıyor. geçmiş güzel güne olan bu özlem; çok kişi tarafından o anda yanımızda olan kişiye, eski sevgiliye duyulan bir özlem sanılmaktadır. eski sevgiliye değil de eski sevgiye ve o sevginin yaşandığı güzel anılara duyulan özlemdir doğrusu.

istemezse koşmaz at yağmur çamur hikaye

çok sevdiğim bir sözdür. ve çok da güzel anlatır. bu hayat yolculuğunda yapılan her şey istekler doğrultusunda gerçekleşir ya da gerçekleşmez. kişi ne kadar istiyorsa o kadar çabalar olması için. fakat ne kadar da istemiyorsa o kadar çabalar olmaması için. bahanelerin gelmez ardı arkası. bunu en iyi anlatan cümlelerden biri de budur. birinden duyduğunuz bahanelerde aklınıza gelsin, sonraki adımınızı buna göre atarsınız*.

zenginlere itinayla tarifi verilir.
malzemeler: puding, süt, petibör bisküvi,
yapılışı: pudingi tencereye boşaltıyoruz. kaç bardak istenilmişse o kadar sütü tencereye ilave ediyoruz*. karıştırıyoruz kaynayana kadar. yoksa dibi tutar. kaynayınca birkaç dakika bekletiyoruz. o sırada pastayı koyacağımız tabak, borcam vs alıyoruz ve ilk sırayı bisküvilerle döşüyoruz. sonra pudingi her yere eşit olarak dağıtıyoruz. tekrar bisküvi her yere sonra puding... derken bir döngü oluşuyor. puding bitene kadar bu döngü böyle sürüp gidiyor. pakette kalan son bisküviler de süsleme için un ufak edilerek pastanın üzerinde gezdiriliyor*.
afiyet olsun...

sakin ses tonu...
bir de hediye kutusu. soruyu doğru cevaplasak da hediye kutusundan payımıza düşenin ne olduğunu görsek diye heyecanla soruları ışık hızında doğru cevaba ulaştırmaya çalışırdık... hala da durur canım oyuncaklarım.

önemli telefon görüşmelerinde, sunum esnalarında, iş görüşmelerinde, ilk ya da son buluşmalarda vb. insanı heyecanlandıracak bir konuşma sırasında ses tellerinde de hissedilen titreşimlerle kişinin heyecanını doruklarına kadar karşı tarafa ileten durumdur.
çözümü sakinleşmek olacağı gibi sakinleşilemediği durumlarda diyafram solunumu alınarak titreme durumunun önüne geçilebilmektedir.

bir dönem daha açılmazsa eğitim sistemimizin gittikçe kötüleşeceğinin ve işsizlik oranlarında artışa sebep olacağının göstergesidir. eğitimin her şeyden önce geldiği söylentisiyle büyütüldük bugüne kadar ama en sona onu bıraktık...

yiyenin bağımlısı olduğu bir bisküvidir. adına konu başlıkları açılmış, şarkılar yazılmıştır. öyle leziz bir tadı vardır.

tiyatro sevdalısı biri olarak ben de severek dinlerim. sahnelerin açık olmadığı bu dönemde dinlerken akıl sahnenizde izleme fırsatı bulabiliyorsunuz. uyurken dinlemeye kalkıştığımda bitmeden uyuyamadığımı görünce gün içerisinde fırsat buldukça dinlemeye başladım.
bugünün önerisi sayın müdür bey. akıl sahnenizde iyi seyirler...

pandemi ile hayatımıza dahil olan ders işleme sistemidir. evlere kapandığımız bu dönemde eğitime de uzaktan devam ederek online derslerle eğitimimize devam etmekteyiz. hoş, ne kadar verimli tartışılır. haziran ayı ile birlikte 3. dönemi de geride bıraktık. peki bu 3 dönemde derslerden ne öğrendik? hemen herkesin en verimsiz eğitim dönemi iken en verimli not dönemi olan dönemdir. yok yok online eğitimle çok şey öğrenildiğinden değil de evden çalışmanın verdiği rahatlık. sınav esnasında annemizin uzattığı kek zeka açıyor, sorular pıtı pıtı cevap buluyor o keki yiyince. hele yanında süt de varsa değmeyin keyfine.

üniversiteye yeni gelmişsin, farklı insanlar, farklı tipler, farklı arkadaş ortamları, kimseyi tanımıyorsun bir bakıyorsun seninle aynı durumda olan ve ulaşılması en kolay olan insanlar sınıfındaki insanlar. hop arkadaşlık kuruyorsun. ortama alışana kadar zaman bu arkadaşlarla geçiyor. bakıyorsunuz ki kafalar çok da uyuşmuyor sadece çıkar üzerine. maksat yalnız kalmamak. topluluk standlarından kendine uygun bir okul topluluğuna kayıt oluyorsun. bakıyorsun ki işte bu! benim kafa yapımdaki insanlar burada. sonra zamanla sınıftaki arkadaşlarına elveda...

en fazla bir ay süren arkadaşlıklardır.
henüz bir iki haftalıkken hocamız şu anki arkadaşlarınıza iyi bakın. bundan bir iki hafta sonra 1. ayınız dolmadan anca sınıfta bir merhaba diyeceğiniz kişiler onlar dediğinde 2 haftadır her gün dip dibe olduğumuz canım arkadaşlarımla birbirimize bakıp "yaaa hayıır biz öyle olmayacağız değil miii" dediğimiz ama sevgili hocamızın da dediği gibi 2 hafta sonra sınıfta bile birbirimize görünmez olduğumuz arkadaşlardır. ömürlük değil aylıktır.

google'nin varlığından bihaber olan kişilerin bulunduğu bir sanal platformdur. üstelik her gün aynı sınıfta olup da yüz yüze iki muhabbeti olmayanların sınıf grubunda susmayanları da boldur. dikkat bu tür gruplarda lüzumsuz takılmak akıl sağlığında gerilemeye yol açmaktadır. gereksizse girmeyin hatta gerekliyse bile en son ihtimal olarak girin zira cevap alamama olasılığınız oldukça yüksektir. yardımlaşma ve dolu muhabbete karşıdırlar.

öğrenci evlerinin vazgeçilmez yemeği olsa da yurtta kalan öğrencilerin özlem çektiği yemektir*.

geçen gün başımdan geçen bir olayı anlatmak isterim.
karşı apartmanımıza yeni birileri taşınmıştı. 3 çocuklu bir aile. anneannem hop diye direkt tanışma faslına balıklama atladı. her şeyini öğrendi. kimdir kimlerdendir faslı yapıldı. sonra yaşını sordu. benden bir iki yaş büyük olduğunu öğrendiğimde biraz garipsedim doğrusu. ben yüksek lisans mı yapsam diye düşünürken onun kucağında bebeği vardı. ben her sene vizelerle finallerle can çekişirken o karnındaki bebeği ile can çekişmiş. sonra benim yaşımı öğrendiğinde herkesin kariyer tercihi farklı tabii yanıtını verdi*. hayat ne kadar garip. bir söz vardı ya işte tam olarak bu dönem gerçekten feci bir dönem.

aile her ne kadar aynı kandan, aynı candan insanları içerisinde barındırsa da farklı kafa yapılarını barındıran minik bir topluluktur. ebeveynlerin kararlarının çokça geçtiği evlerde çocuklar birey olmakta zorlanırlar. ortalama bir gencin birey olma yolculuğu üniversite için farklı bir şehre gitmesi ile başlar ve sonrasında kendini tanımaya başlar. ayakları üzerinde durmayı öğrendikçe de aile evinde yeniden kendi kurallarından kopmak güç bir durum haline gelir. bu nedenle de tekrar dönüldüğünde aidiyet duygusu azalmış olur. kişinin olgunlaşmasını sağlar.