meraklı yolcu yazar profili

gerçekleşmesi mümkün olmayan haberdir.

60larda nasa aya insan gönderme projesini başlattığında çok büyük bir kitle milyonlarca dolar haybeye gidiyor diye hükümete isyan etmiş. ancak hükümet protestolara kulak asmayıp dev ekonomisiyle bu işi gerçekleştirmiş. elbette yetişmiş mühendisleri ve ileri noktadaki uzay ve havacılık altyapıları olmadan bu işi yapamazlardı. çok maliyetli ve riskli olduğu için 60lardan bu yana bir daha yapılmadı.

şimdi bizim usa gibi dev bir ekonomimiz yok, alt yapımız desen yok, yetişmiş insan desen o da yok...

e biz uzaya gitmeyelim mi? gidelim arkadaşlar da bu işler duyguyla, romantizmle yürümüyor.

ülkenin durumunu hepimiz biliyoruz. bu aşamada olacak işler değildir. önce ekonomiyi düzenleyelim, eğitim sistemimiz otursun, uzay ve havacılık alanında bir birikim oluşsun daha sonra bunların haberleri yapılsın. niyetim ironi yapmak değil ancak biz daha büyük şehirlerimizin trafik sorununu çözebilmiş değiliz, ülkenin doğru düzgün çalışan demiryolu ağı dahi yok ama aya gidiyoruz!

garip bir twit olmuştur.

ben tam olarak ne demek istediğini anlayamadım. olumsuz bir eleştiri söz konusu, itibarsızlaştırma niyeti var, bir dekana yakışmayan üslup ile yazılmış. buraya kadar tamam ama gece vakti hangi işi bitiriyor, biz dedikleri kim? bir örgütler mi? neden gece? ardından neden işe gidiliyor? kafamda deli sorular...

koşmak.

şu boğazına takılan elmanın parçasını ya yut, ya tükür artık! ama elmayı sen ısırmadın ki...

manzarasıdır. yeşilliklere doğru bakan bir manzara o evi daha yaşanılır kılar. ve kuşların cıvıltısı.

ademin başına bela olan meyvedir.

fikirlerine ve hayatına üzücü akıbetinden bağımsız bakamadığım kişidir.

ince bileğe çok yakışan bir takıdır.

bazı konuları sıçramayla oturur akla. şunu demek istiyorum: günlerce çalışır bir arpa boyu yol alamazsınız, sonra "heee anlaadııım" şeklinde bir aydınlanma olur ve artık köfteyi çakmışsınızdır.

genel olarak kişiye göre değişkenlik gösterecek kitaplardır.

zira "okunması gereken kitaplar" diye bir cümle tehlikeli olabilir. herkes ihtiyacı neyse, ilgisi ve isteği nispetinde onu almalıdır. bir kitap başyapıt olabilir, bu onu okuman "gerektiği" anlamına gelmez. okursan hayatına değer katabileceğini varsayabiliriz. bu sebeple okursan hayatına değer katabileceğini varsaydığım bir kitap paylaşabilirim: (bkz: sefiller)

klostrofobisi olanların izlemesini tavsiye etmediğim, truva'nın yönetmeni tarafından çekilmiş, efsane filmdir.

sevgi ve nefret terazsinde gidip gelen baba/oğul ilişkisini sıradışı bir konu üzerinden anlatan, toplumsal bilinçaltımıza göz kırpan, oyunculukların ve mekanların ön planda olduğu kaliteli bir film.

bilgedir ölüm, acizliği öğretir insan olmak isteyene.
cellattır ölüm, kaçmayı öğretir baki olmak isteyene.

sanat, bence böyle oldu, peki ya sizce diye bir sorudan ibarettir. verilen cevapların sayısına ve niteliğine göre popülaritesi belirlenir. ama esas değeri çıkış anından itibaren sabittir.

hürriyetin başlangıcıdır.