kavga

istesek de istemesek de elbet bir gün kapıyı çalan eylem.

aynı zamanda gözde öney'in çok sevdiğim bir şarkısı

başlığı görünce tekrar açtım.

bugün kafamı dağıtmak, rahat bir nefes almak için çıktığım yürüyüş sırasında, kuzenimin arkadaşının ailesinin bizi içine çektiği hadisedir.

goril dalaşı. link

vallahi ne yalan söyleyeyim bazısını izlemeyi pek seviyorum ben. dozunda kavgaları yani.

güzel ülkemizde asla kültürü olmayan eylemdir.
2021 senesi için tabii ki çok çağdışı bir eylem ona bir şey demiyorum, gerekmediği sürece herhangi bir fiziksel eylemde ne bulurum ne de bulunmak isterim o ayrı zaten fakat benim bahsetmek istediğim konu bu eylemin türkiye'de çok kaypak icra ediliyor oluşu.
kesici delici alet taşıyan mı dersin ateşli silah kullanan mı dersen ne ararsan var ve asla karşı tarafta ne olduğunu bilemiyorsun. çok gereksiz şekilde patlak veriyor tarafların küfürleşmesi biraz itişip kakışması sonunda bitiyor.
hakkıyla etmeyecekseniz etmeyin ağalar şu mereti. gerçi hiç etmeyin o ayrı*
not; ters bir yumruk, aniden çekilen bir silah vb şeyler hayatınızı karartabilir hiçbir şekilde içinde bulunmayın. karnınızda hissettiğiniz kelebek her zaman aşk olmayabilir.

düşmanca davranışlarla, eylemlerle, sözlerle kendini gösteren çekişme, tartışma ya da dövüş, vuruşma.

ömür boyu dübüre takılı durumda duran, bazen fitilini siz istemeseniz bile başkalarının yaktığı, kışkırtıcı ve utanmadan tahrik de edici, en ilkel ve en güzel hak arama zannetme aparat fişeği.

tanım: bir cem karaca şarkısı.

kavga, duyguların kontrolü altında sesli ve gürültülü bir dominantlık yarışı.

ben taraftarı değilim. bir iş yerinde paramı alamamistim. bir abim ben devreye gireyim, onun anladığı dilden konuşurum demişti. izin vermedim.
sevmiyorum kavga, şiddet, geçimsizlik.
benim dilim değil bu.

olmaması gerektiği halde, sürekli olan ve olmaya devam edendir. olmaya devam da edecektir. önemli olan bunun dışında kalabilmek zannımca. insanlar bir miktar ezik görüyor, üzerinize varıyor, pısırık diyor ama buna değer bence. ben beş para etmez insanlara, onların diliyle konuşup da kavga çıkartacak kadar ucuz birisi değilimdir herhalde. yaşamayı seviyorum da ayrıca. benim kaybedecek çok şeyim var manevi anlamda. karşımdakininse canı bile kendisine yük, zaten kesecek doğrayacak beden arıyor. neden bu fırsatı vereyim ki? dışından "haklısın, özür dilerim" denilir, içinden de "ciğersizin tekisin, cümle alem biliyor bunu" denilir. eyvallah edilir, geçilir. konu ne olursa olsun, değmez. bu insanlar canınızı göz açıp kapayıncaya dek sizden alırlar. kavga etmeyin.

içinde yarattığın boşluktan at kendini

bazı insanların karakteri çok mesaketli oluyor.
çok büyük kavgalar ediliyor. sonra mucuk mucuk opucukler barışmalar geliyor.
ben böyle bir şey aramıyorum. kavgayı bile belli bir saygı çerçevesinde yaptığın, mutlu ve dahi huzurlu bir şey arıyorum.

bizden ne kadar uzak olursa o kadar iyi
ama maalesef adeta yaşamımızın merkezi haline gelmiştir. *

ilk zamanlarda salonda olan hocam şu iki sözü sürekli bağıra bağıra söylerdi.

''burada dövüşmemek için dövüşmeyi öğreniyorsunuz''

'' kaçmak utanılacak bir şey değil, kavga etmek utanılacak bir şey''

dövüş sporları ile ilgilenen herkes bilir ki kavgada ne olacağı belirsizdir, istediğiniz kadar teknik bilin veya karşı taraftan üstün bir durumda olun çekilen bir bıçak veya yanlış bir darbe ile bütün hayatınız karara bilir. sokakta dövüşülmez, dövüşülecek ise de olay her zaman tehlikeyi pasifize edip veya zaman kazanıp uzaklaşmak üzerine olmalıdır.

medeniyetlerin temel taşlarından birisidir. kavga hem çok güzeldir hem de çok kötüdür.

kavga istemiyorum. ben orda degilim. cok buyuk dertlerim var. cozum arayisindayim.
tamam en guzel gogus, en guzel got, en guzel bacak sizin. balonun en guzel kizi da sizsiniz.
simdi ayni takimda oynayabilir miyiz?

ruhumu daraltıyor.
çivi çiviyi söker sözünden faydalanarak buna yeltenenlerin ağızlarının ortasına çarparak ayırmak ve savuşturmak istiyor gönlüm.