ahmet ümit

merak ettirdiniz adamı tamam okuyacağız.

kitaplarını okumaya istanbul hatırası ile başladığım, en sevdiğim yazar. anlatım tarzı, beklenmedik sonlar bana çok farklı gelmişti. zamanla başkomiser nevzat karakterini, ali'yi, zeynep'i, evgenia'yı fazlaca benimsetti bize. başkomiser nevzat'ın olmadığı eski kitaplarını biraz sıkıcı buluyorum nedense. ahmet ümit'i okudukça bir sonraki romanında katilin kim çıkabileceğine dair en ufak detaylara bakmaya başlıyorsunuz artık. yine de beklenmedik yerden gelebiliyor sonu. favori kitabı kendisini ilk okumaya başladığım istanbul hatırası. yeri çok başka bendeki.

lise hayatım boyunca neredeyse tüm kitaplarını okuduğum, imza gününe dahi gidip kitaplarımı imzalattığım ancak daha sonra dilinin giderek vasat gelmesi sebebiyle artık okumadığım polisiye roman yazarıdır. beyoğlu rapsodisi ve sis ve gece kitapları yazarın en sevdiğim kitaplarındandır.

istanbul hatırası der susarım.. öyle bi kitap ki , öyle bi kurgu ki. anlatım , dil , kurgu , olay örgüsü.. kesinlikle muazzam. belki birkaç kitabı daha çok iyi ama özellikle bazı kitaplarını , konularını hiç mi hiç beğenmedim. istanbul hatırası hatrına okunabilir yazar.

konu olarak bir çırpıda bitirilebilecek kitaplar yazarken, dil olarak çok basittir. hatta eksilenmeyi göze alarak diyebilirim ki benim için dili ilkokul piyes yazarı gibidir. belki de çok fazla diyalog kullandığı için rahatsız edicidir dili. bilemiyorum.
yine de kitap okumanın yavaşladığı dönemlerde hız kazanmak için okunabilir.
şu konuda da hakkını yiyemem ki güzel anlatır ve sürükler. anlattığı mekanları hemen o an gidip görmek ister insan.
iyi bir turist rehberi ve hikaye anlatıcısıdır.
fakat edebiyat namına çok beklenti içine giremediğim bir yazardır.

bsşkomiser nevzat karakterini yaratmış, genelde beyoğlu ve çevresinde geçen polisiye romanlar yazmış değerli edebiyatçı. 1960 doğumlu olup gazianteplidir.

tek bir konuyla 30 kitap yazabilen, 1960 gaziantep doğumlu türk polisiye yazarı.

dili edebiyat anlamında yetersiz olsa bile kendini sevdiren ve okutan bir yazar olduğunu düşünüyorum. ilk okuduğum romanı istanbul hatırasıdır ve hala önerdiğim bir kitaptır. komiser nevzat ve olayları bir solukta biter ve şaşırtır. romanlarını dakikalarca anlatabilirim ancak öykülerini pek sevmiyorum, neyin ne olacağı ne çıkacağı apaçık ortada oluyor onun kalemine yakıştıramıyorum.

karakter kurgusu sıfırın altında olan yazar. ortada cinayet varken, polis kapına gelmişken komiserle karşıdaki kulenin tarihini, yandaki bostanın geçmişini, sütçünün su katıp katmadığını konuşmazsın.

ulan cinayet masası gelmiş bunlar geyik çevirip "ya pardon ne vardı" diye on dakika sonra konuya giriyorlar.

kendisi 1960 doğumlu gaziantepli türk polisiye yazarıdır.
kitapları güzeldir, çok da satar. benim hakkındda yazmak istediğim şey şuydu, bir imza gününde okuruna yüksek sesle şey diyor, hani kaydetmiyor musun sesimi, videomu, boşa mı konuşuyorum ben, diyor.

vakit kaybı olarak görüyor demek ki teknolojik yedeklemeye alınmayan hiçbir şeyi.. kendisini can kulağıyla dinleyen kişiyi sırf kayıt yapmıyor diye rencide ediyor handiyse...

her neyse...

kayıp tanrılar ülkesinde var olsun kendisi...

bugün saat üçte, kartal üçüncü kitap fuarında imza standıyla sevenleriyle buluşan yazar...
aşkı köpeklik sayan polisiye yönü kuvvetli bir yazar...

saygıdeğer bir yazardır kendileri.
edebiyat hocalarımla üzerine tartıştığımız, konuştuğumuz bir yazardır ayrıca. popüler 3 kitabını alıp okusanız geriye kalan kitaplarını okumanızı gerek kalmaz. hep aynı dil, aynı konu üzerine yazıyor.

tarih ve polisiyeyi birleştirmesini seviyorum. lakin polisiye yönüne 'kuvvetli' demeye çekinirim.

hayatında hiçbir polisiyeyi yarım bırakmamış olan ben bu adamın kitaplarına başlayıp başlayıp bir kenara atıyorum. ki türün meraklısıyım. christie'nin bütün romanlarını, dan kavanagh'ı, robert galbraith'i, bütün sherlockları, sue graftonları, komiser brunettileri, daha aklıma gelmeyen envai çeşit dedektif romanını heyecanla okumuş insanım. türün çöpü olsa okurum diyordum ahmet ümit'in patasana romanı elime geçene kadar. sıkıldım, bitiremedim. ondan sonra bir kaç kitabına daha başladım, gitmedi.
ahmet ümit merak duygusu uyandırmıyor. türün en önemli unsuru o halbuki.
varoluş felsefesi yazmıyorsun abicim. altı üstü polisiye yazıyorsun ve okurda merak uyandıramıyorsun. bu kadar yavan üslüplu yazar az bulunur.

beyoğlunun en güzel abisi ve istanbul hatırası adlı iki eseri bende sayın yazarın en güzel kitaplarıdır. türkiye de gerçekten sayılı polisiye yazarlardan biri kendisi (bence) ancak son kitaplarını ele alırsak açıkçası beni çokta tatmin etmemeye başladı. bu iki kitap hatırına daha fazla eserini okumuyorum , okumuyorum ki benim zihnimde hala güzel kalsın.

yazarın ideolojisi ya da geçmişiyle alakalı çok bir bilgim yok..

kendisinin romanları benim için kitap okumaya dönmek için güvenli bir sığınaktır. çoğu kitapları ideolojik bir mesaj versede alttan alta rahatsız etmez. okur geçerim. çağdaş yazarlar arasında yerini sağlamlaştırmış bir yazar olduğunu düşünüyorum. dil, anlatım , kurgusu güzel. çoğu kitabını okumama rağmen şu an hatırlayamıyorum. biraz üzücü bi durum. yeniden tüm kitaplarını okumayı ara ara düşünüyorum bakalım hayırlısı ..

ideolojilerimiz ters olan yazardır. kendisi gezi olaylarını destekliyor. romanlarında da vaov denilecek bir yan yok ancak sürükleyicidir.

bir çok kitabını okuduğum, hakkında olumlu şeyler yazabileceğim, türkiye'de polisiye roman konusunda katkıları gelecek nesillere de örnek olacak yazarlardan birisidir. unutmayalım ki "karanlıkta koşanlar bir gün düşmeye mahkumdur" (bu tip başlıkları asla kişinin siyasal ,ideolojik bakış açısı tarafından değerlendirmiyorum. yorumlarım tamamen edebiyat açısından değerlendirilip yazılmıştır)

elimde 3 adet kitabı bulunan yazar. biri aşkımız eski bir roman, diğeri beyoğlu'nun en güzel abisi ve üçüncüsü de iki gün önce aldığım elveda güzel vatanım. şu ana dek sadece aşkımız eski bir roman'ı okudum.