aileye yalan söylemek

yapılmamasını düşündüğüm eylem. çünkü doğruyu söylediğinizde kavgalar, kıyametler, fırtınalar da kopsa, sizi evlatlıktan reddetseler de bir süre sonra duruluyor her şey. yıllar yılı süren küslükler bile geçiyor. ha geçmiyorsa o zaman yapacak bir şey de yok. insan ailesini seçemiyor en nihayetinde. gerçi anlayabiliyorum.... bir bakıma kişinin hayatını kolaylaştırmak için söylenir yalan. ne bileyim sözlük. tanım gireyim dedim. sorgulamaya döndü.

genel olarak yalanı sevmiyorum söylemeyi de beceremiyorum ama küçükken korkudan söylerdik.

doğruları söylesem terliği makamıma monte ederler, terliksi hayvan diye dolaştırırlar beni.

talebiniz ile ilgili ayrıntılı bilgi için dm atınız efendim. he bu arada *
#2158569

bazen gereklidir. hem özel hayatın gizliliği açısından hem de insanları üzmeye gerek yok. kendimi kötü hissettiğimde veya ağır hastaysam mümkün mertebe iletişimde olmam ailemle veya yalan söylerim meşgul olduğuma dair. 3500 km uzakta insanları endişelendirmeye hakkım yok. başımın çaresine bakarım ben ancak onlar yine de üzülecektir. eh napayım, iyiyim diyorum.

risk alacaksan, bir işe girişeceksen o yalanı söyleyeceksin birader. analar babalar, özellikle analar çocuğunun konfor alanından çıkmasına asla izin vermez. bu kötü bir durum değil arkadaşlar.

genç yaşlarda yapılmaması gerekendir bence. yaşadığımız ülke ve çevre gereği insanın başına her iş gelebilir. kaçırılabilirsiniz, tacize/tecavüze uğrayabilirsiniz, öldürülebilirsiniz ve daha nicesi. bunun cinsiyetle de bir alakası yok maalesef. eline palayı alan biri kafanızı uçurmak için üzerinize doğru koşabilir, bunlar fantastik filmlerden fırlama olaylar değil. evet korkuların esiri olmamak gerek ama önlem de alınmalı. nereye gittiğinizi, kiminle gittiğinizi, ne yaptığınızı dürüstçe söylemek çok önemli. ne kadar kötü bir şey yapıyor olursanız olun en azından sizi nerede bulabilecekleri hakkında bir fikirleri olur. en kötü senaryoyla öldürülürseniz, cesedinize daha kolay ulaşırlar ve kafalarında acaba evladım yaşıyor mu ikilemi kalmaz.

aileye göre değişir ama genelde tercih etmem .

ailenin cinsine gore kişiye yüklenen mecburiyet. ilerleyen yıllarda mecbur olmasanız bile yalan söylüyorsunuz o artık sizin bi parçanız minnak yalanlarınız koca adam oldu

bazı aileler yalan söylenmesini tercih eder. en ufak hatada ağzına geleni söyleyip evlatlıktan reddedecek kıvama gelen ailelerin çocukları , yalan söyleyerek alırlar intikamlarını. halbuki bu aileler kendi gençliklerinde avuç dolusu hata yapıp kendi çocuklarına hata yapma şansı tanımazlar. sonra da bir yalan rüzgarına kapılıp giderler. en çok çocuğunu hatasıyla sevabıyla kabul etmeyen ,onlara tölerans gösteremeyen aileler yalana maruz kalmaktadır. hatasıyla kabul edilen ,sevilen çocuk yalan söyleme ihtiyacı duymaz.

bir yaşa kadar bazen yapardım bu aktiviteyi. yani bazen doğruyu söylediğinizde yemediğiniz laf kalmıyor. mecbur kalıyor insan yalana. *

iki hafta önce antalya, konyaaltı plajı önündeki kafelerden birinin kapısı. iki genç kız. 20'li yaşların başındalar. 19-20-21. ikisi de kalça kıvrımlarını açık bırakacak kısalıkta şort giymişler. bir de adını bilmiyorum göbeği açıkta bırakan sutyen gömlek karışımı şeyden.
kızın teki annesiyle konuşuyor yüksek sesle. "nerede olacam, konya'dayım anne. arkadaşlarla kafede oturuyoruz". benim duyduğumu görünce gülmek, korkmak, utanmak arasında bir yerde kaldı. sanki annesini tanıyormuş da haber verecekmişim gibi bana parmağıyla sus işareti yaptı.
tipik bir mervelere ders çalışmaya gidiyorum hikayesi. ben işime bakmaya gittim.
muhtemeldir ki üniversitede yaz okuluna falan gelmiş öğrencilerdir. hafta sonu konya'nın leş ortamından iki günlüğüne kaçmak, felekten bir gün çalmak için antalya'ya gelmişlerdir.
çok farklı nedenleri olan bir yalan söyleme öyküsü.

baskıcı ailelere sahip olan kişilerin sık sık yaptığı eylem.