akıllı telefonlardan önce gençlerin yaptıkları şeyler

nokia 5110'da yıln oyunu oynamak.

köydeyiz. telefon yok, televizyon siyaz beyaz. trt haricinde kanal çekmiyor onda da. akşam ay gördüm oynanır en az yirmi kişiyle. gündüz tornet sürer, misket oynar, top peşinde koşardık. muhabbet gırla.

şimdi... şimdinin tadı yok. herkesin elinde telefon. karşındaki insanın ağzından lafı cımbızla çekiyorsun. o seninle konuşmuyor sen onunla. sonra bakıyorsun sosyal medyada sosyalleşmeye başlıyor insanlar. çok garip bir şekle bürünmeye başladık.

z kuşağı için "doğmak"

mis gibi kara kutular vardı. kalkmazdık başından adaptör yanana kadar.

arkadaşlarım ile dışarı çıkıp sek , sek oynardık sonra pitnik yapar konuşur muhaped ederdik eski zamanlar çok özleniyor...

ateri oynamak, sokakta oyun oynamak (taso, yedi kule saklambaç vb.), piknik yapmak, bisiklet sürmek aslında yapılacak çok şey vardı.

king oynardık, batak oynardık, bilardo oynardık. hepsini özledim. bir king ekibi kursak şöyle ne güzel olurdu.

boş boş etrafa bakınıp bir uğraş arıyor, tırnaklarımızı yiyor, dvd player'da film izliyor, tv'de teletext'de geziniyor, sokakta maç yapıyor, maç yapacak kalabalık yoksa 9-12 aylık oynuyor, ondan sonra hadi şimdi de alman kalesi japon kalesi yapalım diye dünyayı geziyorduk. onun dışında da test çözüyor gibi yapıyorduk... hey gidi günler...

internet kafeye giderdik. bu kültür de yok oldu.

piramit.

akıllı telefon değil daha henüz internet yokken kimse kendini beğendirme derdinde değildi.
buluşmak için bir hafta önceden sözleşir, vakit geldiğinde orada olunurdu.
muhabbetler, ilişkiler sıcak ve tatminkardı.

mahalleye çıkar sohbet eder çekirdek çıtlatırdık üş beş konu komşuda olurdu. akşam olunca top alır voleybol da oynardık. ey gidi günler eyy

akıllı telefonlar yüzünden akılsızlaşmadığımız yıllar. aklı hür vicdanı hür bir nesil. her şeyin doğal olduğu ortamlar. ve gerçek aşkların yaşandığı yıllar ... sürer gider be sözlük

akıllı telefona hiç gerek yoktu aslında.
tuşlu telefonu biraz daha geliştirmek yeterliydi.
telefondan internete girmek, alışveriş yapmak, oyun oynamak falan, nedir bunlar ya?
ne gerek vardı?

internete girmek için bilgisayar var, laptop var zaten...
çok meraklı olan, müsait olduğu zaman, istediği yerde girsin.
sürekli elde taşımak, yanında bulundurmak ne?

bu kadar kolay mı olmalı yani bazı şeyler?
kolay olunca, iyi mi oluyor hep?

piyasaları da komple internet ortamına taşıyorlar zaten.
virüs bile bu adaptasyonu sağlamak için salındı dünya geneline.
sırf bu süreç hızlansın diye...
işe de yaradı.

2009!
söz konusu değişim, 2009'da yaşandı bu ülkede ve 2-3 yıl içerisinde de tüm topluma yayıldı.
3g'nin kullanılmaya başlandığı andan itibaren, bilinen tüm gerçekler değişmeye başladı.

bir de o esnada ülkeyi yönetenler, büyük bir azimle her kurumun, parkın, sokağın, stadın, okulun ismini falan da değiştirdiler...
hatta yıktılar binaları... bir yıkıp 10 yaptılar sonra!
nihayetinde sadece toplum değil, hemen her şey değişti, şu son 13-14 yılda...
bir o taraftan değişim, bir bu taraftan değişim derken de işte, sonuç ortada.

kısacık bir süre içerisinde hafızalar öyle bir temizlenmiş ki, bir yazar arkadaş çıkıp;
"akıllı telefonlardan önce gençlerin yaptıkları şeyler" diye başlık açıyor.
merak ediyor... o etmese, edenler var. içini dökmek isteyenler var..
müthiş yerinde bir merak bu, gayet doğal.

bir yandan da üzüyor beni ama işte çünkü empati kuruyorum hep, derinden derine...
bu kadar hızlı olmamalı bazı şeyler hayatta, değil mi?
sor bakalım önce, ben öyle olsun istiyor muyum?

"hayııır.. olsun.. daha hızlı olsun, daha hızlı olsun." deyip duran kitleyi baz aldınız kendinize...
özellikle gençler, çocuklar... şu son dönemde de kadınlar...
akıllı telefonsuz yapamayan arkadaşlar...
üstüne bir de, standartları hep yüksek tutmaya çalışan erkekler.
onlar da katıldılar furyaya...
tüketim meraklısı concon tayfa.
daha nasıl mücadele vereceksin, böyle bir ortamda?


tanım: ericsson marka telefonlarda bulunan serçe parmak büyüklüğündeki antenler hakkında çok konuşurduk biz.
masaya yatırırdık...
628 adında bir modeli vardı, bildiğin yatırıyordun gerçekten de masaya.
4 kişi kahveye gitsen oyun oynasan ve biri ericsson 628'i çıkarsa koysa masaya, "kardeş okey onamayacaz, batak atıcaz" der, gülerdik.
takoz gibiydi bildiğin.. üstüne bir de anten..
off, o anten...

"niye yani, neden?" deyip dururduk.
akıllı telefon seviyesine geldiğimiz an artık, kasa konsepti yerli yerine oturdu.
onu hallettik.
"kabus" dolu dönemlerdi.
anlatacak pek bir şey yok.

cnbce dizileri izlemek

bilgisayar vardı.

yetiştim ki cnbce yazmaya ama aandalye kapılmış. ben bir de bolca kıtap okurdum diziler arasında. eskıden mtv de vardı. karıkatur dergılerını cok okurdum. dusunuyorumda hıc cumartesı pazar evden cıkmazdık o yuzden hemen pazartesı gelsın ısterdım.

attığı her adımın fotosunu çekip like peşinde koşmazdı mesela, tiktokta hit olmak için taksimin göbeğinde dansöz gibi kıvırmazlardı, bir mekana oturduğu zaman arkadaşlarıyla sohbet eder onları dinlerdi.

kısaca bugünkü gibi aptal olmaz gerçek hayatın farkında olurdu.

sokakta oyun oynardık, radyo dinlerdik, gazetedeki bulmacaları çözmeye çalışırdık. acayip yaşlı hissettim kendimi ama tek sorun genç ve z kuşağı olmam. telefonu bile geçen yaz ayında aldığımı düşünürsek aslında eskikerin ne dediği varsa hepsini yapmış sayılırım.

spor yapardık, arkadaşlarla gezerdik, müzik dinlerdik, deliler gibi sohbet eder, geyik yapardık, yüzerdik, aynı günde 35 farklı yerde olurduk, evde film izlerdik, sinemaya giderdik, alışveriş yapardık. çok güzeldik <3