alamancı akraba

hiç sahip olamadığım aşırı özendiğim akraba türü. getirdikleri çikolatalar için bile sahip olmak isterdim.

boş akraba . gelirken tofifie ve içki getirir. sonrası malum.

siz buna ne diyordunuzla başlayıp bu ısınma turlarının ardından gız abla nerde galdın diye bağıran canlı.
döviz yükseliyor diye malum partiye oy veren milliyetçi grup.

görgüsüzlükleriyle beni çok yoran akrabalardır.

kızlarına talibim

arada çikolata falan getiriyorlar ya, benimkiler zararsız. eğer varsa ahududu reçeli isteyin. ben bi tane yedim, bayıldım.

nenemin erkek kardeşinin, 2016 yılında bir alman vatandaşı ile yaptığı evlilik sonucu; benim de sahip olduğum akraba türü.

adları vardır, kendileri yoktur.
kuzenimin bir tanesiyle 25 yaşımdayken tanıştım, diğeri ile biraz daha zaman geçerse yarım asrı dolduracağız ve ne ben onu tanıyacağım, ne de o beni tanıyacak. işte öyle bir akrabalıktır bizimkisi.

almanya'da yaşadım. oradaki türkleri tanıyınca iyi ki yok diyorum.

benim de başımda bulunan akraba tipi*

90 yaşına girmiş teyzemdir kendisi* bayramdan bayrama arar, her aradığında böbrek taşından girer, gözündeki kataraktan çıkar konuşması... daha birgünden birgüne ne bana nede aileme yardım ettiğini görmedim, bir tane oğlu var oda bosch fabrikasında çalışıyor, kendi evi, yeterli ölçüde de maddi imkanları olan birisi, üstüne üstlük devletten de bakım parası alıyor, abim yurtdışına iş için gittiğinde evinin kapısını bile açmamış bir insandan söz ediyorum, ancak her allahın cezası bayramda arayıp hayır duası istemeyi bilir, türkiye'den kendisine giyim giyecek istemesini bilir, oğlu türkiye'ye geldiğinde ona yardımcı olmamızı istemesini bilir, ancak iş bize geldiğinde hanım efendi ortalarda yoktur!

annemin hatrı olmasa, "teyzendir kızım yaşlı kadın konuş ne olacak"* demese yemin ederim küfürü basıp telefonu suratına kapatacağım bir daha aradığında... anne hatrı için hayatımda katlandığım insan müsveddelerinden biri işte...

giciktir, zengindir genelde.