anlam verilemeyen insan davranışları

"beni aramayanı ben de aramam!" tavrı.
bunu dediğin kişide bu aynı tavrı takınırsa paradoks olur

var kendimde böyle bir davranış. şöyleki yalnız gezmeyi çok severim. hiç sıkılmam, toplu taşımalarla aktarma yapa yapa emekliler gibi önceden belirledigim her yere tek giderim. ya cünkü insanlar ayak bagı, hep muhalefet ve oyun bozan. sikayetlenmeleri dinleyecegime yalnız takılmakta huzuru buldum tabi buraya kadar hersey normal ama çeneme hakim olamıyorum. her girdigim dükkanda, kafede, mağazada çalışan yada mekan sahipleriyle illa bir diyaloga giriyorum. ya yol üzeri patlatmalık mısır satan adam mesela tabelaya tencere ucuran yazmıs ona diyorumki patlamayan mısır kanayan yaramız, esprilerim de nasıl igrenc, her yerden mısır alıyorum deniyorum diye muhabbete giriyorum yav adama ne sussana yada bir esnafa ugruyorum illa benim işte babam da bu işi yapardı filan gibi bos boş konusuyorum. yada ben bu tatlıyı yemek icin taa bilmem nerden geldim cok güzelmis geldigime degdi elinize saglık filan diye mekan sahibine sanki çok ihtiyacı varmış gibi fikrimi söylüyorum tabi bu butik yerlerde oluyor . ulan böyle herkesle konusmaya çalısırsan tabi arkadaşa ihtiyacın olmaz zevzek karı diyorum kendime. kendimden çok şikayetciyim.

kendini farklı tanıtmak. perdenin arkasına saklanıp görülmeyeceğini sanmak gibi.

bi cok yakin bi cok uzak olmalari. bi anda sicak davranirken sonra soguk yapmalari

kalabalık bir ortamda bir şeyler içiyorsam, tribe girerim, anlam veremezler.

yüksek ses ile konuşmak.
telefonda karşı taraf sağırmiş gibi bağırmak.
parkta, otobüste,her yerde çocuğun eline telefon/tablet verip son ses açık izletmek

anlam verilmeyen insan davranışına anlam vermeye çalışmak.

baştan aşağı süzmek. hayır neden yani bide hiç çekinmeden boydan süzenler var?

çok konuşan arkadaşın sen neden konuşmuyorsun sorusu.sence güzel kardeşim?.

yere tüküren insanları anlamıyorum. hayır abi sigaraysa bende içiyorum ama midemi bırakmıyorum değil mi sokağa? kendine gel hıyar.

rahat batan insanları asla anlayamıyorum.
illa bir çıkıntılık yapacak, huzur kaçıracak, saçma sapan triplere girecek. aşırı anlamsız buluyorum ya.

bakın dostlarım, zamanında hayriye hanımla çok dalga geçtik ama "aman ağzımızın tadı kaçmasın" modunda takılmak kurtaracak dünyayı. herkes böyle düşünse zaten ortada bir sorun kalmıyor.

matematiği çok basit ya. insanların keyfini kaçırmayacaksın ki senin de keyfin kaçmayacak. her şey bir dengede ilerleyecek. saçma sapan bir konuda fikir belirtmeden önce "amaaannn dünyayı mı kurtaracak bu söylediğim" diye düşüneceksin.

bu söylediklerimi yanlış anlamayın. ben demiyorum ki haksızlığa karşı susalım falan. bahsettiğim şey konuşmaya, tartışmaya değer olmayan hiçbir şeyi mesele etmemek.

herhangi bir film, dizi, kitap, oyun karakterine vs. özenip onun gibi hareketler sergileyen tipler.

evladım siz iyi misiniz?

en ufak bir ilgi tanesinde hiç beklemeden şımarmak.

kendi de yaptığı şeyi başkası yaptığında söylenmek.

kişinin kendisinin söylediği ya da yaptığı şey dile getirildiğinde delirmesi.

gelene geldin mi demek.

mobbing. doluyor koyuyorum almıyor, boşa koyuyorum dolmuyor. beynim de bunun nedenini asla anlamıyor.

yeryüzünde sadece kendisi varmış gibi, kaldırımı ortalayip yürümek..

kendini üstün gören, görmeye çalışan insanların bütün davranışları.

seninle samimi olup yediğin içtiğin ayrı gitmezken başkasını bulup seni satışa koymasıdır. hem nefret ettirir hemde anlam veremediğim bir olaydır