anlaşılmamak

avazın çıktığı kadar bağırıp hiç duyulmamak.

"sustu. konuşmak gereksizdi. bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. biliyordu; anlamazlardı."
(aylak adam/ yusuf atılgan)

"anlatacak çok şeyim olsa da, anlaşılmak istediğimden emin değilim." - charles bukowski

günümüz en büyük problemlerinden birisidir.

fikir uyuşmazlığı yaşayan kişilerde görülür.

anlat dedi
anlat ki anlayayım
halbuki ben anlatmadan anlaşılmak istedim
anlaşılmamak çok yordu beni
paramparça ruhum
tutunamadı anlaşılmamak tüketti beni
tükendiğimde anlaşıldım
faydası yoktu lakin tutunamadığımda anlaşıldım
anlamı yoktu lakin tükendiğimde anlaşıldım
çaresizce anlaşılmamak çaresizliğimi tüketti

'' ne kadar konuşursan konuş, karşıdakinin anladığı kadarsın'' sözünü hatırlatmıştır. boşverin vallahi değmez bu dünya. siz kendinizi ne kadar anlıyorsunuz önemli olan bu.

gönlüm dilime dargın, dilim gönlüme gönlüm duygularını anlatamadığı için kızarken dilime;
dilim anlatamayacağı şeyleri düşündüğü için kızıyor gönlüme

- mevlana

sırf bu yüzden olabildiğince netim. hiç öyle sevgili olalım değer verelim, flört edelim vs demiyorum. sevişelim sadece. çünkü tüm bunları sevişmek için yapacağız ve seviştikten bir süre sonra da ayrılacağız. ne gerek var süslü kelimelerle, sahte ilgilerle, yalandan söylemlerle birbirimizi kandırmaya. "ama insan duygusal olarak tatmin bekliyor" demeyin, ben hayvan gibi sevişelim ve işimize bakalım diyorum.

genelde kafam çok dağınık olduğu zaman başıma gelen sorunsaldır.

konuşsam ya da sussam ne fayda?
çığlık çığlığa haykırsam ne fayda?
sağırlığa mahkum edilmişlere elden ne gelir ki bunca zaman sonra?

imkansızdır.
sadece sizi anlayan birine denk gelmemişsinizdir.
o kadar çok insan var ki elbet denk geleceksiniz merak etmeyin.

kişinin ne karşısındakine ne de kendine kızmaması gereken durum.
aynı zamanda yorucu durum.

- neyi anlamadığımı, niye anlamadığımı anlamamaktan sıkıldım!
evet sıkıldım *

- anlaşılmayacak bişey yok

- yok mu? *

- var mı?

- anlaşılsam anlatırdım.

- anlatabilsen anlaşılırdın *

- bak gördün mü?

- neyi?

- anlaşılmayacak bişey var*

-? ?

- hani deveye sormuşlar ya; boynun neden eğri?

- nerem doğru ki demiş. eee?

- ee si ne doğrunun ötesi ne yanlışın berisiyim
deve değil abi devenin eğrisiyim *

- hııı.. haaa... heee..

- he ya ne sandın *

- valla ne yalan söyleyim hiç bişey sanamadım*

- sen baya iyisin abi * benim bişey olmadığımı anlamam yıllarımı aldı*

- hani anlamıyodun la *

- anammm! noluyo lan!

- sus be! bağırma kulağımın dibinde!

- tam olarak nerende bağırayım abi *

- tövbe tövbeee *

- hem ben susayım da çekirgeler mi bağırsın?
kurbağalar mı şakısın?
örümcekler mi..
...örümcekler miii..?

- sakınn sakıınnn! !

- bi dakka bi dakka örümcekler dedim de..

- deme! demesen.. demez misin *

- diyom ki insanın aklında düşünce kapan örümcek ağları mı var acaba? hani bazen böyle bi düşünce oraya düşüyo.kurtulmaya çalıştıkça dolanıyo sarılıyo sarmalanıyo.boş bi sayfanın amaçsız bi kalem tarafından saçma sapan karalanmasında ki karmaşık büyüme gibi.. bi bakmışsın habis bi ur olmuşsun*

- bana noluyo lan sensin habis!

- cık ben hapisim..

- nerde o günler *

- bilmem * ben gün görmedim ki..

- görsen şaşardım*

- anlamadım..

-*

anlaşılmıyorsun,alışıyorsun.

şu koskoca dünyada kendine bir liman bulamamak

önce şurada anlaşalım,
insanlar sizi işlerine gelirse anlayacak yada mış gibi yapacak.
kimse sizin derdinizle dertlenmeyecek en fazla
-miş gibi yapacak.
bu gerçeklerle yüzleşebilirseniz hafifleyeceksiniz.

en yakınındaki insanlarla karşılaştığında daha çok sıkıcı olan durum.
herkesin kafasında kurduğu bir çerçeve var size ait. siz ne yaparsanız yapın bu konuda o çerçevenin dışına çıkamıyorsunuz.

bu aralar öleceğimi hissediyorum. bu ara ölmeyeceğim belki ama yine de hissi çok yoğun. yani demek istediğim sanki çok yaşamayacakmışım gibime geliyor. 30uma varmadan ölecekmişim gibi. ve ölümüm, nasıl olacak?
o kadar sorun, çalışma, hırs nerede olacak?
ben ne yapıyor olacağım ölürken? kim olacak yanımda? yalnız mı öleceğim yoksa?
yalnız ölmi'cem di mi? öyle sessiz sessiz..

özgürlüğü ve huzuru duyumsadım deliliğimde. kimseye mecbur olmamanın, belki biraz da yalnızlığın özgürlüğüyle anlaşılmamanın huzurunu duydum. biz delileri anlayanlar, içimizdeki bir şeylere sahip olmak isterler. bunun için iyidir anlaşılmamak, kimse egemenlik ilan edemez üzerinizde. (halil cibran)