anlaşılmamak

hiç sorun olmamak. uga buga devam etmek.

bazılarının en büyük korkusu.

ne söyleyesin? nesini söylesen yetmedi, yetmezdi diyeyim. söylerdin, dinlerdin, dünyayla değil de ona dönerdin lakin öyle bir an geldi ki döndüremedin. dünya değil de senin dünyan durdu. kuyruklu yıldıza kapılırken aniden vuruldu. acısını dindiremedin. midendeki o büyük taşı sindiremedin. duvarlar sıcak, rüzgarlar soğuk, insanlar hep buruk. hangi birini anlatabilseydin? anlaşılabilseydin belki yine söylerdin. aklın ermedi, söyleyemedin. kendini dinlemeye devam dedin. iyi söyledin.

anlamak ya da anlamaya çalışmak acayip enerji gerektirir. bu çağda kimse menfaati yoksa anlamaya çalışmaz. eskiden karşılaşacaktık misali.

özellikle de kadınların çok muzdarip olduğu konu. (10 kadına sorduk 1000cevap aldık bi susmadılar)

o yüzden köy g**üne rahvan gitsin. dönerse senindir. (bkz: swh)

yoruyor.

hem de nasıl.

anlaşılmamak, anlaşılamıyor olmak bazen direkt olarak bizim yaşam şeklimizin ya da düşüncemizin farklılıkları değil de, anlamayan kişilerin hayata bakış açısından dar alanından kaynaklı olabilmektedirler, anlaşılmamak bazen zordur, özellikle anlaşılmanızın gerektiği yer ve yerlerde. ne kadar anlatsanız da bazen bu anlaması gereken insan için hiçbir şey ifade etmez.

yaptığınız şeylerin anlam kazanması için öncelikle karşıdaki kişi ve kişilerin, yani eğer birilerine hitap ediyor iseniz, o hitap kitlenizin de onları anlayacak bilgi birikimini, dünya görüşünü biraz biraz da olsa bilmesi gerekir.

yoksa anlaşılamayıp öylece bu dünyadaki yaşantınızdan geçip gidersiniz. bu gibi durumlar genelde çağdaş insanlarda olmakta, bir şeyi değiştirmek isteyen insanlarda, bir şey yahut bir şeylerden memnuniyetsizlik duyan insanlarda olmakta. bu gibi insanların amacı aslında dünyayı daha güzel, daha yaşanılabilir hale getirmektir ancak bu insanları da en çok anlaması gereken insanlar anlamayıp öylece bırakırlar, umursamazlar.

bu nedenle anlaşılamamak çokça zordur, bazı yazarlar, şairler vs için hani bazen denir ki "ölümünden sonra anlaşıldı" yahu bunun ona ne gibi bir katkısı var, bu insan çalıştı, çabaladı, o çaba içerisinde öldü ve yaşamı sona erdi. sonra birileri dedi ki, evet şimdi anladık. harika oldu gerçekten, eminim şuan mutludur, yok öyle bir şey(en azından kanıtlanabilir değil). artık emek veren, insanlar için çaba gösteren, bir şeyleri daha güzel hale getiren insanları anlayacaksak yaşarken anlayalım, yaşarken bilelim, ona gereken değeri yaşarken sunalım.

ben mesela buradan direkt dile getirmek istiyorum, belki görür belki görmez bilmiyorum, sayın ali lidar, şiirlerinize çokça bayılmakta olan biriyim, okurken adeta haz duyuyorum, keyifleniyor, mutlu oluyorum. yeni bir şiir kitabınız çıktığında hemence almak arzum oluşuyor.

bu yani, bu gibi güzel sözler, inanın bana anlaşılmak zordur, değer hak eden insanları gereken değerin verilmemesi çokça kötüdür. biraz biz de çaba gösterelim, değerli insanlara karşı. çokça zor olmamalı.

ne kadar anlatmaya çalışırsan çalış karşındaki kişi anlamak istediğini anlıyor. *

beni anlamadın ya
ben ona yanıyorum
lafa lasol
lafa lasol

kimsenin seni anlamamasidir. hususen babasiyla sorunlari olan gotik ergen kizlar anlasilmaz mesela.

(bkz: beni kimse anlamıyoo .s.s.s.s.s.s)

çok zor çokkkk...3 ay sonra anlaşılmak, 3 yıl sonra anlaşılmak...kös kös beklemek...fevrilik...yazdığın, söylediğin anda reaksiyon beklemek...
bildiğin kemoterapi...hepsini öldürecek o sıvı habis tümörleri...bok öldürecek, çook beklersin...

uzunkopru'de bol bol basiniza gelir. bir de otogarlarda.

(bkz: işine gelmemek)

(bkz: işine gelmediği için aklını yan yatırmak)

tam olarak böyle bir şeydir.

normal olan, kimse kimsenin beyninin içine girip bu ne düşünüyor diye diye sorgulayamaz haliyle. ama bazen gerçekten insan şaşırıyor. normal bir zihnin üreteceği düşünceleri sanki sadece kafası güzeller ya da dumanlılar üretebilirmiş gibi bir algı olması beni şaşırtıyor. dumanlı olsam kim bilir neler olacak.