anlaşılmamak

keşke kelimelerle konuşmasaydık, sınırsız duygularımızı sınırlı sözlere sığdırmak zorunda kalmasaydık. kafamızda canlananı somutlaştırmak mecburiyetinde olmasaydık. sözcük kelepçelerini vurmasaydık özgür beyinlerimize. belki o zaman anlaşılmamaktan dahası yanlış anlaşılmaktan bu denli korkmazdık

kulak duyar akıl algılar arada bağlantı yoksa ortaya çıkan durum.

anlaşılınca da bir şey olmuyor. anlaşılmamak bir yerden sonra acıtmıyor.

her daim anlamak mümkün olmayabilir ama koşulsuz kabulle sarılmak, yanında olmak güzel bir davranış olur.

zordur ...

anlaşılmıyorsak demek ki ya anlatamadık ya da çevremizin bizi anlama kapasitesi düşük.

bi süre sonra tamamen susman sebep olan durumdur.

berbat bir histir.anlasilmayi geçtim, sürekli aynı şeyi anlatmaya çalışmak yorar insanı.

bir zaman sonra konuşmak yerine yutkunmayi öğretir..

anlamak istemeyen insanların sanat tekniğidir.

anlaşılmamak veya anlatamamak diye şey yoktur *. insanların tercihleri vardır. insanların, cahil, çıkarcı, aptal, kandırılmış, haklı, kızgın vs olmaları seçimler yaparak yaşıyor oldukları gerçeğini değiştirmez.

kendini yırtıyorsun bir şeyleri anlatabilmek için fakat çevrendeki herkes sanki kulaklık takmış duymuyormuş gibi geliyor. kendi kendine anlatıyosun sonunda ve ancak tek anlayan kendin olduğunun farkında varıyorsun.

herkes anlaşılmamaktan şikayetçi ama aslında kendilerininde başkalarını anlamadığından habersizlerler

üzücü olan ise seni anlamayan her insanda biraz daha tükeniyor olmak.

çok zor. anlaşılmak için çabalamamıza gerek kalmayacak günlere inşallah.

oğız atay'la alakası olmayan durum. oğuz atay'ınki anlaşılamamak değil anlaşılmamaya çalışmaktır.
sonra da tutunmadığınızı tutunamamak olarak yedirirsiniz millete anlaşılamamak başlığında.

acı vericidir. özellikle de sevdiklerimiz, değer verdiklerimiz bizi anlamadığında okyanusun ortasında bir başına çığlık atıyormuşuz gibi çaresiz hissetirir.

anlaşılmamak. başıma sık sık gelen bir durum. benden kaynaklanıyor sanırsam çünkü yanlış anlaşılmaktansa anlaşılmamayı tercih ettiğim zamanlarda hep dalgaya vurup geçiştirme taraftarı olmuşumdur. anlatsam anlayacak mı ki anlatmakla uğraşıp vakit kaybedeyim:)
o yüzden hiç boşuna kendimi yormam zaten seni seven, sana değer veren, seni bilen birine kendini anlatmaya gerek duymazsın ki o anlar, bilir ne hissettiğini, düşündüğünü bu onun seninle olan samimiyetine dayanır ve hissettirir bunu da sana.
sevdiğin biri tarafından anlaşılamdığını düşünüyorsan eğer işte acı ama gerçek senin sevdiğin kadar onun seni sevmediğini gösterir ya da senin onu yanlış anladığını:)başta canını yaksa da zamanla alışılan bir durumdur;)

şöyle bir etrafa bakınca ben de dahil olmak üzere pek çok kişinin muzdarip olduğu durum diyebiliriz. bunun en önemli sebebi derdinizi anlattığınız kişinin sizi gerçekten dinlemiyor olmasından kaynaklanıyor. işin acı tarafı ise bu durum ifade edildiğinde ''ben seni ne zaman dinlemedim'' sorusuyla muhatap oluyorsunuz. yahu karşıdaki hala dinlememeye devam ediyor farkında değil. o yüzden tıpkı kendiniz gibi anlaşılmadığını düşünen insanlarla tanışmak ve dertleşmek bu noktada çok iyi bir çözüm olabilir. ha bir de, bazen siz de gerçekten kendinizi doğru ifade edemiyor olabilirsiniz. suçu hep başkalarına atmak olmaz. gerçekten ne istediğinizi anlatabiliyormusunuz bunu mutlaka gözden geçirmenizi naçizane tavsiye ederim hanımlar beyler.

gayet doğal bir durumdur zira önünde ki engel zeka değil niyettir.

kimsenin senin gözünden bakmaması.

bir oğuz atay değildik ama biz de anlaşılmadık.