1.
en çok annelerimizle tartışmaz mıyız? babalara söylenemeyen şeyleri söyleriz anacıklarımıza. hele kız çocuklarının baba düşkünlüğü? ben kendi adıma konuşayım; daha beş yaşımda annemle çatışmalara başlamış babama “ya o ya ben gidecek bu evden babaaaa”, gibi çıkışmalarda bulunurmuşum annem gitmeyince de evden kaçmışmışım diye anlatırlar hahaha... ayrı bir şey bu ya bence, insan annesi ile tartışmayı asla istemiyor, can ötesi misali seviyor zira pek anlaşamıyor. kaçççç yaşıma geldim ayrı da yaşıyoruz üstelik zira hala annemle üç günden fazla bir arada kalınca çatışıyorum hem de sudan sebeplerden... ahh canım anamm şu pandemi bitse de kız kıza şöyle bir kavga etsek... misss kokulum.
devamını gör...
2.
bir yerde bir söz okumuştum "anneler oğullarını her koşulda, kızlarını ise sadece istedikleri gibi biri olduğunda severler." diye. bizim toplumumuzda ebeveynlere öğretmemiz gereken şey çocuklarının da birer birey olduğu. kendilerine ait değer yargıları, zevkleri, tercihleri kısacası birer hayatları var. doğana kadar göbek bağımız anneye bağlıydı. doğduk, kesildi ve bitti.
devamını gör...