anne olunca anlarsın

söze muhatapken anlamadığımız için etki etmeyen, ardında cokça sevgı ve emek ıceren bır cumledır. hakıkaten ınsan anne olunca anlıyor. sonra kaybedince, kaç yasında olursanız olun kanatsız kolsuz hıssedıyorsunuz. annenızın dunyada kapladıgı alanın buyuklugunu, öldüğündeki dolmayan boşlukla anladığınızda cok geç oluyor. üzmeyin kadını.

anne olmadan da canımdan çok sevebilirim bir canlıyı, anne olmadan bir köpeğe çıkarıp veriririm montumu.

doğurduğu halde annelik yapmayan çok kişi var. doğurmadığı halde annelik yapan çok insan.


bazı şeyleri anlamak için illa doğurmak gerekmez.

hiç kullanmadığım cümle.
çünkü anlamazlar, onlar benim gibi mükemmel anne olabilir mi, sanmam.

kendi karakter bozukluklarını annelik diye dayatarak ben haklıyım tavırlarına giren ve haksız olduğunu kabul etmemek adına acizce söylenen son cümledir.

eşimin hep söylediği söz:
kız çocuğunu erkekten. erkek çocuğunu kızından ayırma.

kadın değilim ki o biraz zor canım ya.

böyle bi şey varmış gerçekten. bir gün ablamla dertleşirken anlattığı çok alakasız bir hikayeyi bağladığı final buydu. annemin anne olunca anlarsın dediği yere geldim dedi. gerçekten varmış öyle bir yer yani.

inanılmaz boş inanılmaz kofti bir cümle. bu konuda gerçekten kötü kalpliyim bence hatta.

kontrol manyaklığının dile gelmiş hali olarak görüyorum. içerlerde yatan o bencilliğin aman benim tadım tuzum kaçmasın isteğinin çocuğa yansıtıldığı halinin kılıfı olarak görüyorum. tabi bu benim kendi annemle deneyimlerimden vardığım sonuç.

ama kimki bu cümlenin arkasına saklanıyorsa da farklı düşüneceğimi sanmıyorum.

dediğim gibi bu konuda kötü kalpliyim. sorry.

bir şeyi olmadan anlamamak ne kadar normalse bu da o kadar normaldir.

işin kötüsü bazı insanlar olunca da anlamıyor.

bir şeyi olmadan anlamaya çalışmak güzel bir çabadır, tam anlamıyla kavramak ise imkansızdır.