apolitik olmak

benim, niye parti tutmak zorundayız onu da anlamıyorum ki amigo.

politik olmak parti tutmak değildir.
bilâkis parti tutmamaktır politiklik. ilke sahibi olmaktır.

particilik başka şey yeğenim.

politik olmayla partili olmak arasında bir bağlantı yoktur.

şahsi fikrime göre politik anlamda en bilinçli grup anarşistlerdir ve hali hazırda anarşistlerden oy alabilecek pek parti yoktur.

türkiye’deki eğitim sisteminden kaynaklı ortaya çıkan bir yanlış anlaşılma var.
bir çok kavram var bu şekilde yanlış anlatırlar.
sanıyorum bunların en meşhuru hümanizmdir.
türkiye’de üniversite mezunu olup da bu kavramı doğru dürüst anlamış kişi sayısı bile azdır.
ben insanları seviyorum o zaman hümanistim.
hümanizmden anladıkları şey budur.

bu çağ’da bu sistemlerin içinde kendini apolitik olarak tanımlayan kişi üçkağıtçının tekidir.
aman ali rıza bey keyfimiz kaçmasın kafasındadır.
eğer bir dağın başında,
bir kulübede tek başına yaşıyorsan sana lafım yok.
ama eğer bankadan kredi kartı alıp kullanıyorsan,
eğer marketlerde alışveriş yapıyorsan eğer bir iş yerinde çalışıp
emeğini para karşılığında veriyorsan; politik olmak zorundasın.
dünyanın en rezil politik duruşu olsa dahi.

yok ben işime bakarım.
etliye sütlüye karışmam diyorsan;
bu seni köylü kurnazı yapar!
bunca zülüm,
bunca açlık,
bunca haksızlık varken;
sen öyle bir köşeye çekilip “ben apolitik” oldum diyeceksin!

şimdi bakalım.
bir yerde zülüm oluyorsa
sen bir tarafta durmak zorundasın!

birinci seçenek zulme uğrayan kişi olabilirsin.
ikinci seçenek zülüm eden kişi olabilirsin.
üçüncü seçenek zulme uğrayan kişiye destek olabilirsin.
dördüncü seçenek zülüm eden kişiye destek olabilirsin.

pekala diyelim ki hiç birini seçmedin ve apolitik oldun!

işte sessiz kaldın ve kabul etmesen de zulüm eden kişiye destek oldun!

oportünist bireylerin uydurduğu bir kavram.

bu kutuplaşmanın içinde türkiyede çok zor olsa gerek.

yanlışı yanlış ile desteklememe olayıdır.

etrafta sürekli siyaset konuşan, beyninizi sürekli başka fikirlerle doldurmaya çalışan insanları gördükten sonra oy kullanmama haricinde olmak istiyorum. bazı şeyler insanın içinde kalmalı sanki. yoksa hepimiz görüyoruz, yaşıyoruz bu sistemin içinde.

hayır yani sürekli her yerde aynı şey. paylaşacak başka konumuz kalmadı. üzülüyorum bizler için. adım attığın yerde ya vergiler ya zamlar konuşuluyor. sandık gelince kullan oyunu bitsin gitsin. sanıyor musunuz ki hayat çok pahalı oyunuzu millet ittifakı'na vermelisiniz dedikleriniz aa çok haklı hemen vermeliyim diyecek. dönüt olarak rte hayranlığı cümleler duyduğunuzda yine sizin siniriniz bozulacak.

ben o yüzden boş verdim. aile büyüğü mü konuşuyor. konuşsun he, hı de geç.

apolitik demeyelim de, düşüncelerimi hakkıyla temsil eden bir siyasi parti yok diyelim.

apolitik olmanın apocu olmak anlamına geldiğini bilmeyen etimoloji cahilleriyle aynı sözlükte yazıyoruz şaka gibi..

modern dünyada politika denen şeyin bir tiyatro sahnesi olduğunu düşünüyorum. gerçekten bir fikri savunan kimseler var mı? bu sorunun cevabını bildiğime inanıyorum.
hiçbir partiyi desteklemiyorum, tek dileğim ülkemin geleceğinin iyi olması.

eğer bir orta doğu ülkesinde yaşıyorsanız apolitik olmanızı yadırgarım ve ayıplarım. çünkü politika bizim gibi ülkelerde batıdaki emsalleri gibi değil. önce bunu iyi kavramanız gerekir. batı demokrasileri sadece kamunun ortak kullanım kaidelerini düzenler ve tertipler. bizde ise kişisel özgürlüklerinize müdahale aracı olarak kullanılıyor. örneğin bir adet biranın yüksek fiyatla satılmasını, alkol ve müzik yasaklarını, otoyollara senin vergilerinden ödenen parayı, ibadethanelere ve diyanet'e aktarılan milyon dolarlık israfı, eğitimdeki tarikatçı yapılanmayı eleştirmezsen ve bunlara karşı örgütlenmezsen yarın senin kendi evinin içindeki giyiminden inancına kadar tüm özgürlüklerine müdahil olma yetkisini verirsin politikacılara ve dolayısıyla iktidarı yöneten partiye.

türkiye'de apolitik olma lüksünüz yok kimse kusura bakmasın norveç'te, danimarka'da falan yaşamıyoruz

türkiye’de apolitik olmak hükümeti desteklemekten başka bir şey değildir. yukarıdaki birkaç yazarın de dediği gibi burası gelişmiş, refah seviyesi yüksek bir ülke değil. bu ülkede apolitik olmak size elektrik, su, vergi ve zam olarak geri dönecektir. söyleyeceğim başka bir şey yok, teşekkürler.

#1820062">#1820062 ozetlegim durum

apolitik değil de şu var konu hakkında fikrin ve tarafın olması lakin artık bunlarla uğraşıp konuşacak enerji bulamamaktan kaynaklı siyaset konuşmamak, sadece oy zamanı bas geç insanına dönüşmek. ben şahsen böyle oldum, konuşunca bir *** olmuyor konuşmayınca da olmuyor boşuna ortamına göre basın şişiyor hatta o yüzden ben artık çok samimi ve düşünceme gerçekten değer verip bana soranlar haricinde, siyaset falan konuşmam pek. yoruldum. *. böyle olunca da sen apolitk misin oluyor :d

10 yaşındaki çocuğun bile siyaset bilgisi varken ülke bu kadar kötü durumdayken apolitik olmak kadar lüks bir şey yoktur. ben de olmak isterim apolitik olmayı ama apolitik olursam bizi daha çok giberler. ama apolitik olacak kadar vurdumduymaz birisi varsa o da zenginlerdir. her hükümette yolunu bulur onlar. her zengine de laf atmıyorum yanlış anlaşılmasın.

ülkenin ve sözlüğün yüzde seksen gibi bir rakamına tekamül eden durumdur. yapılan herhangi bir yanlışı söylemek, karşı çıkmak, protesto etmek politika değildir. biz alışmışız tabi bir olay olduğunda çıkalım ve eleştirelim, "bakın bu yanlıştır" diyip kendimizce o olay/eylem üzerinden konumlandıralım. kaçımızın bir görüşü var belli değil, ideolojileri ne kadar biliyor ya da bu ideolojiler üzerine yaşayabiliyoruz belli değil. adalet, hak, özgürlükler, vergilerin yüksekliği, ekonominin gidişatı vs bunlar devletin asli görevleridir baktığında ve bunlar üzerinde konuşmak "ülke gerçekleri" başlığında hepimizi apolitize ediyor. gerçekler herkes için geçerli ve dediğim gibi zaten olması gerekeni söylemek/talep etmek sizin politikayla ilgilendiğinizi göstermez.

ülkenin mevcut siyasetçilerinin söylemlerine bakın onlar bile apolitik baktığında. sadece günün olayları hakkında söylemler, değişmesi daha doğrusu olması gerekeni yapacaklarına dair vaadler. hiç birinde vizyon yok, ideoloji yok. en fazla hassasiyetler üzerinden duruş sergiliyorlar ve buna da politika diyorlar.

siyasal islamın marifetlerinden biridir aslında bu apolitiklik. öyle bir şükür dalgası yaratıyorlar, öyle bir inanç sömürüsü yapıyorlar ki her şeyin cevabı dinde yattığına inandırıyorlar insanları. baktığında bu bir ideoloji ve bunu başarabiliyorlar en azından. belki de başarabildikleri tek şey bu ama sonuçta adamların bir ideolojileri var. bak bugünün muhalefetine, hiçbir şey yok. o yüzden seçmenlerin "benim görüşümü yansıtan bir parti yok" söylemleri doğru. aslında görüşleri bile yok biliyorum ama en azından bir ideolojiyi anlatıp insanları peşinden sürükleyebilmeleri gerekiyor.

diyeceksiniz yıl olmuş 2022 ne ideolojisi hocam, ben de size diyeceğim ki çık sokağa bak. gerçekten 2022 yılında mı bu ülke?

gayet makuldür. oy verdin diye, sözde bir eylem yaptın vs diye dünyanın değişeceğini sanacak denli saf olmamaktır. "yav erduvan yol yabtı gılıçdar aday olursa gaybederiz" diyenler de kendini politik sanıyor öyle bir durum da var.

politikadan, siyasetten kendini uzak tutup herhangi bir siyasi görüşe sahip olmama durumu.

çok isterdim bu meselelerden anlamamayı, kafa yormamayı ancak gel gör ki öyle kolay olmuyor. bir yandan da duyarsız kalmak da problem diye içimden geçiriyorum.

1980 darbesinin türk toplumuna ve türk gençliğine
kötü bir armağanıdır aynı zamanda. tamam 70'lerde aşırı politize olmuş sekter bir ortam sözkonusuydu. ancak bunun çözümü apolitik nesil de değildi sanki. üniversiteyi kazandığınızda memleketinizden sizi okuyacağınız şehre uğurlarken anne babanızın kulağınıza fısıldadığı “aman kızım/oğlum siyasi işlere karışma” cümlesi 80'lerdeki apolitizmin size yansımasıdır mesela.

bu biraz ideolojik olmamakla karıştırılıyor. yoksa şu ülkede neyine apolitik olacaksın? bir açıklama maaşının çeyreğine maloluyor. ille dibindesin.

sanırım apolitik davranmaz mecburen itildiğimiz ortamlarda mümkün ve gerekli. karşıt görüşten patronun yanında çalışırken çeneni tutmak vs. gene de bir yere kadar gider. ya alışır ya çatışırsın.

refah sevıyesı yuksek, geçim kaygıları olmayan, kuralların adil ve dürüst işlediği, sosyal ve adaletli devlet yapılarına sahip toplumlarda görünen, halkın genelinde siyaset ile ilgilenmeme/ bilmeme hatta bunu düşünme gereği dahi duymama halidir.

ama ülkemizde bu mümkün mü? siyasetin toplumu negatif yönlendirdiği, bu kadar sık bilmek zorunda bırakıldığı, yukarıdaki şartların suretinin dahi özlemle beklendiği, siyasi gündemin hayat şartları ile katı bir ilişkisinin olduğu, tüm figürleri sürekli karşınıza çıkarttığı bir ülkede istesen de apolitik olamazsin.

en basiti sıradan bir birey neden türkiye tekel bayileri platform başkanı özgür aybaş ı bile tanımak zorunda kalsın. ama tanıyoruz.