artık haber izlememek

ülkede çoğu insanın gösterdiği en güçlü tepkilerden biridir aslında. insanlar ülkede ki usulsüzlükleri ve bunların yaptırımsız kalmasını izlemekten o kadar sıkıldı ki, kimse morali bozulmasın diye artık haber izlemiyor. tüm haber saatleri teğet geçiliyor. mesela çok uzun süredir bu saatlerde, evde bizim televizyonlar kapalıdır. babam ve annem televizyon kullanmıyor.. ülke yansa, biz o esna da birbirimize çay koyuyor oluyoruz..

teknoloji entegre bir sistem, istediğiniz kadar eski kara kutuları eleştirin, televizyonu kapatınca değişen bir şey olmuyor; haber izlememe kararı aldığında ekranı kapatırsın, müzik dinlemek içinden gelir, youtube' e açarsın ana sayfanda seni rahatsız eden gündem başlıklı görüntüleri görür, boş verirsin. müzik dinlerken, bir şeyler okuyup yazmak isteyince normal sözlüğü açarsın, karşında yine gündem başlıklarında bir kaç tane can sıkıcı haber ve yazılara denk gelirsin. insan hep kötü öldüren; yok eden, hırsızlık yapan, yalan söyleyen, taciz eden, kavga eden böyle iğrenç bir varlık sık sık gösterilir.

mahallende eli silahlı başı boş gezen ve önüne gelene kurşun sıkan bir adam olduğunu öğrendiğinde ve sokağında öldürülen bir adam gördüğünde ve aynı mahallede defalarca kez aynı taktikle gelişi güzel ateş edip cinayetler işlediğinde, üniversite hocana kadar telefonlan aranırsın, "sakın okula gelme evden dışarı çıkma" der. evden dışarıya çıkmanı emniyette olmanı isteyen eski ev arkadaşın bile seni telefonla arar, hatta o eski ev arkadaşınla kavgalı ayrıldığın halde. mahalledeki cinayet haberleri televizyondan, gazeteden görüp duyduğun değil de birebir duyduğun ve yerde kanlar içinde yatan ölü adamı gördüğünde başlıyor senin gerçekliğin, ortada gelişi güzel rast gele önüne geleni kurşunla öldürüp rahat rahat dolaşan bir adamdan bahsediyorum. yakalanmamış ve sen bu bilgileri yine mahallenden öğreniyorsun, kimse sokağa çıkmıyor ve herkes dışarı çıktığında tedirgin bir şekilde sağına soluna bakarak dolaşıyor. kimisine göre yapman gereken bir süreliğine evde durmak ve dışarı çıkmamak.

yazdığım geçmişteki cinayet haberini bir gazeteci dilinde olmasa da buraya yazıp bir takım ruh sağlığı bozuk insanları tedirgin edip insanlardan nefret etmesini sağladım.

"yazı eksik bilgi içeriyor, tamamlanmamış!" birinizin içinden geçiyordur sen kimsin ki yazıyorsun, "eksik bilgi içerirmiş" yaz yaz boş işler, gereksiz bir tanım daha.

haber değeri ve gerçekte haber olmayan "şey" leri ve haber tartışma adlı algı skeçlerini uzunca bir süredir izlemediğimi itiraf ediyorum. ( ha bu bir şeyi çözüyor mu hayır, bu önerdiğim bir aydın davranışı mı hayır, bu kişisel bir tutum. düşünce ve algılarımın kirletilerek yanıltılmamak için, belki çocukça bir duruş. çünkü çok yanıltıldık. güven sorunu yaşamakta haklıyız.)

insan umudunu kaybettiği ideal ülkeden uzaklaştıkça açıkçası ona dair pek bir şeyi de merak etmiyor. özellikle her iki haberden ikisi de kötü olaylar olduğu için.

uzunca bir zamandır yaptığım şey.

bazı tipler var ki görmeye yahut sesini duymaya bile tahammülüm yok.

yalnızca yabancı basını takip ediyorum. türkiye gündemi o kadar sığ ve tekdüze ki, kişinin ufkunu daraltıyor. ki zaten yabancı basında çıkan türkiye haberleri, birkaç haftada bir de çıksalar, takip edilmeye değer şeylerden bahsediyorlar ve türkiye gündemine de çok yabancı kalmıyor insan.

bir seçimdir. yapıyorum, yapmaya devam edeceğim ayrıca.
asıl ben haber izlemiyorum deyince şaşıranlara anlam veremiyorum. demek ki benim psikolojim sağlam değil. kaldırmıyor bünye. ne duyar kasıyorsun yahu.

kalp krizi riskini minimuma indirmektir. zaten ayrıca izlemenize gerek yok her gün türlü türlü şeyi gözümüze sokuyorlar.

uzun zamandır yaptığım eylem. sosyal medyada önüne çıkıyor zaten insanın, bir de tv'den izlemeyi başaramıyorum. ya baştakilerin pişkinliklerinden dolayı sinir krizi geçiriyorum ya da ülkede yaşanan kaos ve trajediden kalbim çarpmaya başlıyor.

yaştan bağımsız olarak, tv bağımlısı kişilerle konuşunca nasıl ya haber izlemeden olur mu diye laflara maruz kalabilirsiniz.