askerlikte ilk sabah

"koğuş kaalk! haydi beyler, haydi!" şeklinde bağırılması sonucunda uykunuzdan uyanıp "rüya değilmiş" dediğiniz, ardından tarifi imkansız bir sıkıntı ve iç daralması yaşadığınız sabahtır.

tanım: bir ilk tuvalet değildir. onlarca şakülü kaymış heladan kapısı sağlam olanı bulup sabah kalktığında millet girmeden direkt oraya gitmek için araştırma yapmak gerekir.
benim için herhangi bir günden farkı olmayan ilk sabahti. zaten koğuş kalk cümlesinden önce sabah namazı için erkenden kalkardim ben koğuşa geldiğimde millet fosur fosur daha uyumaya devam ederdi. good times.

ilk uyandığınızda bi küfür ederek şaka gibi askerdeyim edasıyla kalkıyorsunuz üst ranza da eller yanda etrafı izleyerek olduğunuz yeri sorguluyorsunuz insanlara bakıp ulan ben nasıl traş olucam tuvalete nasıl giricem acaba diye düşünüyorsunuz bi yandan üşenip bi yandan acele etmeniz gerektiğinizi biliyorsunuz acayip değişik bir his harbi anlatılmaz yaşanır.

tarifi mümkün olmayan daralma anlarından biridir.

daha önceki çalıştığım yerlerdeki şartlardan ötürü bende tatil köyü etkisi yaratmıştı. o açıdan yani hiç öyle sıkıntı yaşamamıştım. kahvaltıda çikolata falan yiyorduk baya eti... bir de bir sabah kahvaltıya yetişemeyecektik baktık sıra gelmiyor. öncesinde komutan ibinliğine içtima öncesi mıntıka yaptırmıştı... lükse bak gidip döner yemiştik kahvaltıda daha hızlı işliyordu yemekhanedne skldjghjjhg

acayip eğlendiğim sabahtır. sivilde de erken kalkan biri olarak , koğuşun kalkma saatinden önce uyanıp kamuflajlarımı giymiştim. koğuşu kaldırmaya gelen çavuş ''kğuşşşşş galkk, zabahh oldu amgg '' diye büzzurunu yırtınca panikleyen arkadaşlarımın tepkilerini büyük zevkle izlemiştim. hele nizami yatak toplama olayı tam bir kısa komedi filmiydi.

henüz yaşamadığım yaşamayı pek düşünmediğim sabahtır.
güzellik uykumdan uyandıracak çavuşa bak dalgana koçum deyip uyumaya devam edeceğim.
sonra "askerde dayak var mı " adlı makalem için değerli bilgiler edinmiş olacağım.
umarım hafızamı kaybedene kadar dövmezler araştırmamı tamamlarım.

muhteşem sabahtır. kahvaltınız çavuşlar tarafından yatağınıza getirilir, banyonuz hazırlanırken kumandanız elinize verilir, omuzlarınız ağrıyorsa masaj yapılır, başka bir arzunuz var mı diye sorulup odadan çıkılır. sonra koğuş kaaaalkkkkk! sesiyle uyanılır.

acemilikte olduğunuz için 05.00 te koğuş kalk verilir.içinizi sıkar.benim gibi aralık ayında gittiyseniz 7.20 den önce gün ışığı da gözükmez.kahvaltınızı da karanlıkta yaparsınız.psikolojiniz tam yerinde olmaz başlarda.bir süre sonra tıraş,wc,giyinme sırası beklememek için 04.00 te uyanmaya alışırsınız.

hiçbir zaman deneyimleyemeyeceğim durum.

mart ayında gideceğim. döndüğümde editlerim.*

ilk sabahım kabul toplama merkezinde 100 kişilik bir koğuşta tezek kokulu bir battaniye altında uyanmam idi, hayat dersi nedir orada bir kez daha anladım.

"askerlikte ilk gece"den sonra yaşanan sabahtır.

ben nerdeyim? bu amcalar kim? biz burada ne yapıyoruz? diye oturup mevcut durumla yüzleştiğin bir uyum sabahı.

sabah 5 sularında, uykunun en tatlı yerinde "koğuş kalk!!!" nidalarıyla askerliğin başladığını anlarsın.

o andaki iç ses: bu askerlik bitmez!!!

anlatılmaz yaşanır.

yosun kokar.

eğer ranzanin altında yattıysanız kafanızı üst ranzaya vurarak uyandığınız sabahtır. dapdar, tabut gibi yatak. üstümdeki ranza ile 50 cm mesafe vardı, yana doğru dönerek uyanırdım.

insan beyni en çok mekan değiştirildiğinde çalışan bir organdır. girilen mekanı tanımak, kavramak, yeni bir düzene uyum sağlamak için normalden çok daha fazla efor sarfeder. çünkü yeni bir mekan ve yeni bir sistemde hayatta kalmayı bir an evvel kavraması gerekir.

o yüzden askerdeki ilk sabah şok yaşanır. sabahın ilk saatlerinde duygusal anlamda pek bir şey hissetmez, etrafı inceleriz. kahvaltıya oturduğumuzda "aylarca bunlarla mı besleneceğiz?" kaygısı, geride bıraktığımız manitamızdan daha önemli bir konudur o an için. esas psikolojik problemler üçüncü günün sabahı yaşanıyor bence. ilk iki gün yapılan gözlemler, beynin yeni ortama adaptasyon süreci derken geçiyor zaten.
ancak üçüncü gün idrak ediyoruz olanları ve askerlik macerası başlıyor...

gece boyunca herkesin saati (casio) saat başında bip eder. insanlar diğer gün sabah saatini ayarlar ve saat başı bipleme olayı biter. sabah koğuşun büyük çoğunluğu zaten kalk emrinden önce kalkmış olur. kalkmayanları o an izlemek süper keyiflidir. giyinme, tıraş falan değilde tuvalet olayı sorun. iyi bir tuvaleti gözünüze kestirin ve hep oraya gidin. tuvaletin içinde göreceğiniz bazı kirlilik manzaraları iştahınızı keser ve hayattan soğutur.