askerlikte ilk sabah

unutulur mu hiç.! (valla size sormadan ben küveti ılık hazırlattım, ama siz duşunuzu alana değin istediğinizce ısıttırıp soğutabiliriz de) diyen bölük komutanı, muhtelif aromaları seçmeniz için elinde tepsiyle yanında bekleyen güleryüzlü çavuş, (ödenekler kısılınca) diye mahçup mahçup kahvaltı menüsünü uzatıp notlarını alan astsubay.. -yaa bir zamanlar ilk bir iki ay kahvaltısı, yatağa servis olunurmuş, biz yetişemedik.- camdan el sallayıp (bak kahveye bekliyorum, terası hazırlattım) diyen tabur komutanı..
bir bir hatırlıyor insan.. askerliği yaşamayana anlatsan da anlayamaz ki.. !! yaşamak gerek..

amasya'da eksi 10 derecede sabah içtimasına parkasız çıktım. ben verirler sanıyordum meğer istemek gerekiyormuş. b**um donmuş vaziyette titrerken çıtır teğmenimiz beni görüp "çocuğum niye parkan yok" demişti... çocuğum mu ?

bedelli askerlik yapacağım için buda güzel geçer herhalde. sonuçta o kadar para bayılıyoruz.

keşke param olsaydı bedelli yapsaydım dedirtir.

nereye geldim ben,bu kadar gün biter mi soruları eşliğinde mal mal kahvaltıya yönlendirmeler vs.

bu sabahta yoğun bir anksiyete ve melankoli basar.

komutanlar size yatağınızda güzel bi kahvaltı tabağı getirir.

sıçamayacağınız bir sürecin ilk günü. ben birinci haftanın sonunda gidip sıçabilmiştim, 10-12 gün süre yapamadığını belirtip kıvranan devrelerim olmuştu. kısa dönemlere has bir durum mu, uzun dönemler de yaşıyor mu aynı sıkıntıyı bilmiyorum ama hem devrelerimden hem de başka arkadaşlarımdan aynı sorunu duymuştum bir çok kez. yoğunluk, yorgunluk, zaman bulamama vs değil. bağırsaklarda oluşan bir problem.

#3738043

katılıyorum. askerliğin bana kattığı en önemli şeylerden biri de basurdur.

vatan sağ olsun.

sırtımda çanta. ben bayağı bir çantayla gittim askere efendim. izmir e indim. ordan seferihisar a geçtim. bir kıymalı pide yedim çarşıda. zaten çarşısı küçük . sakin şehir. bence aralık ayıydı ama sıcaktı hava. ss inzibatlar acemi askerleri yakalayıp tabura götürüyordu beni götürmediler.
belkide yaş olarak geç gittiğim için askere diye. saçlarımı da kısacık kestirmiştim.
tabura gittim ki. kalabalık efendim çok kalabalık.
sıraya girdik. aradılar bizi bayağı aradılar. telefon vs kart arıyorlardı.
biz oturduk sıcakta. akşam olacaktı. form dolduruyorduk bence. eşyaları depolara veriyorduk. sonra bizi götürdüler bot elbise vs verme yerine.
komutan vardı çok sert komutan. uzmandı adı mehmet ti soyadını unuttum. o bize bakıyordu bakacaktı hep zaten. bize denk gelen komutan o oldu ya 70 gün.
sadece yüzümüze bakıp bot kamuflaj veriyordu. atıyordu önümüze.
onları koğuşa götürdük dolaplara koyduk. saç tıraşı dediler . yine kestiler.
doktorlar dizildi bence ondan önce dur.
bize baktılar bir şeyi var mı.
sıradan geçerken bir hemşire sağdan şak diye iğne vurdu. o sıra soldan bir asker iğne vurdu. hemşire çok kötü iğne vurdu onu hatırlıyorum.
akşam yemeğe götürdüler. kötü bir soğuk yemek.
gece işte mavi şirinler pijamayi giydik.
200 kişi aynı koğuşta. saate baktım dokuza geliyordu. uyuduk. hayatımda çok az sabah o kadar kötü kalktım. soğuk yorgunluk kalabalık.
daha karanlıktı. üstümüzü zor giydik . kahvaltı yaptık. ne kötüydü.

içtima sabah 5 gibi oluyordu,4 buçukta kalkıp sakin sakin traşımı oluyordum.
tabii o saatte uyuyan devrelerimin horultusu alternatif anadolu rock gibi bir tarzı temsil ediyordu horlamaları.

allah yukarıda ilk gece gamsız bir şekilde uyuyup bize verilen talimatlar doğrultusunda uyandım. umrumda olmadan 21 gün bitti.
ağlayan, ailesine hasret çeken türlü türlü tıp gördüm. anlam verememiştim. hala da veremiyorum.
ayrıca ilk akşamdan gidip sıçmıştım. içimde yakamayacağımı biliyor ve kabız olmayı göze alamıyordum. madem eninde sonunda sıçacağım ilk akşamdan siftahini yapmistim.
bu arada tuvaletin ardında a4 e yazılmış olan iki yazı efsaneydi.
1- sıçmaya basladigin gün alıştığın gündür.
2- tuvalet adabı ailede başlar. arkandan iz bırakıp kahraman olacağın yer burası değildir.

ilk girişte 3 adet ne olduğunu hatırlamadığım iğne vurmuşlardı kollarımıza. ben de 1 hafta tuvalete çıkamamıştım acemi birliğinde.

çok rahattı benim. kalmamız planlanan koğuşta yer olmadığı için. 13 kısa döneme özel koğuş açıldı. biz bayağı bir süre orada kaldık. ilk gece yapacak bir şeyimiz olmadığı için akşam 8-9 gibi uyumuştuk. ilk sabah da, saati kurdum, giyindim, içtimaya gittim. sanki, öncesinde bir hayatım yokmuş gibi normal karşıladım enteresan şekilde. burası böyle olacak gerçeğini, askere gitmeden kabul ettiğim için olabilir diye düşünüyorum.

kış döneminde askere gitmis biri olarak foçanin bu kadar soğuk olabileceğini,usta birliğinde de hakkarinin bu kadar güzel bir doğaya sahip olacağini hayal dahi edememistim ama güzel günlerdi insan sonradan anliyor..

ona şafak denilir. ve hayatında ilk defa şafak saymak diye bir hobi sahibi olursun..

mehtap değil miydi o? acemilik bitecek, izne gideceksin vs.

sabahın köründe (karga bokunu yemeden) ben buraya izmarit mi toplamaya mı geldik a.. diye içimden isyan ettiğim gün

#3738340

bilemedin, başak!

manisa batı kışla'nin nizamiye kapısından içeri girer girmez sol taraftaki sirk çadırı gibi bir yere soktular. portatif bir koğuş yapmışlar. adamin biri haki renk çarşı kıyafeti giymiş volta atiyor. volta atmayı bıraktı yüzünü bana döndü hoşgeldin yeğen allah kurtarsın dedi. şok oldum. karikatürden fırlamış gibi tipi. kısa boylu, zayıf, karadenizli olduğu simasindan belli rahat 50 yaşında ağzında üç beş diş ya var ya yok. sağol abi dedim. birlikte volta attık. hatta volta atarken yanındaki adama götünü donmeyecegimi ondan öğrendim. bir hafta o çadırda kaldık. sonradan öğrendim ki o adam 4 kişiyi öldürmüş cezasını tamamlamış direkt askere alınmış biriymiş. ağzındaki kalan dişleri çekmişler buna çürük verip yollamışlar. evet, ilk gün böyle basladiydi.