ayak serçe parmağını bir yere vurmak

çok kötü hissettiriyor.

vurduğun yere patenti sende olan küfürler edersin..

“batan bir diken bile olsa müslüman'ın başına gelen her bir musibeti, allah onun günahlarına kefaret kılar.” (hadis-i şerif | buhârî, merdâ, 1) bu hadisi duyduktan sonra küçüklüğümden beri her ayağımı çarptığımda sesi çıkarmadan günahlarımın affı için dua ederim. ne güzel bir dinimiz var rabbimiz gerçekten affetmeyi çok seviyor çok merhametli..

öyle pis, değişik bir acı verir ki güney amerika'daki sömürge topraklarını kaybetmiş portekiz'in bunu yansıttığı fado müziğindeki gibi ızdırap çekersiniz. yani sanki size çok uzak ama size de bağlı. anlatması zor bir acı. neyse ki kısa sürer.

bilmezdim bundan kötü bir acı olduğunu
çocuk doğurmadan önce
acıların en kötüsünün
küçük bir oyuncağa basmakla yaşandığını.

şair emine pir zola
az önceden beri şiir yazıyor.

keşke sehpa ile kalsa, evde ne kadar mobilya varsa hepsi tek tek deneyimlendi

o zaman tanganın verdiği rahatsızlıktan da bahsetmek gerekir denilesi başlık .

hangi ayak olduğunun belirtilmediği başlık. sağ mı sol mu? sağlak ya da solak olmaya göre sonuçlar değişebilir.

bir keresinde sehpa değil de koltuk ayağına vurmuşluğum var. bir gün sonra ise morluğu görünce bir hastaneye gideyim dedim ki çatlamış kemik. o sebeple sert vurduktan bir süre sonra parmağınız sağlıklı bir pembe renkte mi kontrol etmekte fayda var.

buradaki ve ekşidekiayak serçe parmağını bir yere vurma konulu entrileri okuduktan sonra yarın ilk işim ayak serçe parmaklarımı aldırayım dedim kendi kendime. bu kararımı kutlamak için ikikadeh rakı yuvarladım. ikinci kadehte serçe parmaklar gidince onun yanındaki parmağı sehpa kenarına vuracağımızı anladım. belki de serçe parmaklar o parmakları korumak için var. ve parmakları aldırmaktan vazgeçtim.
hisseden kıssa: iki kadeh rakı yanlış kararları düzeltecek en iyi ilaçtır.

murphy kanunları are loading...