balkon yalnızlığı

valla insana hiç koymayan yalnızlık türüdür.

şehir akıp gidiyor. güneş vaktimizi belirliyor. öyle ya, bazı güzel günlerde diyorsun ki,
bir zamanlar şu güzel şehrin kadim rüzgarının değişmez tavrını benim gibi hissedenler oldu. bu gökyüzünde aynı resmi görüp, bu mevsimde benzer duyguları hissettiler benimle.. hiçbirinin izi yok. arasan da bulunmaz. ama onları düşünürken bile yalnız hissetmiyorum kendimi.. çünkü onlarla benzer duyguları paylaşıyorum..
duygulanıyorum tabii biraz...
her şey gelip geçici şu cihanda, en başta bizler... ama hissederiz işte. hayat hissedince güzel. insan yüreğimizle hissedebilmek, görmek güzel...

balkon insanı'na sormak lazım.
en iyi o bilir...

yalnızlık olacaksa da balkonda olsundur...
balkon paylaşıma açık bir alan değildir.
içeri gir evladım, üşüteceksin.

hepimiz balkon yalnızlarıyız.
gündüz çıkmayı tercih etmiyorum ben balkona çok kalabalık çok fazla hayat akıyor şahit olmak istemiyorum neşeli yüzlere. *

yeterince yalnız hissetmek istiyorsanız balkona gece çıkmanızı öneririm.

insanı rahatlatan bir yalnızlıktır. balkon sınırdalıktır. evin dışarıya en yakın kısmı, açık havaya en yakın kısmıdır. evindeki rahatlıktan az biraz feragat edersin çünkü dışarıya açıktır. bu feragat nefes aldıran bir feragattir.
ne içindesindir evin, ne büsbütün dışında
yekpare geniş bir eşiğin, nefes aldıran akışında.

bu akşam koyan yalnızlık türü.
bitişik apartmanla benim apartman arasındaki boşluğa belediye tente gerdi. sonra masalar ve sandalyeler konuldu. belediye bir taziye çadırı açmış oldu.
iki gün böyle kaldı. bugün sabahtan gelin elbisesiyle süslenmiş bir minibüs ve yine düğün konvoyu araçları geldi. ters yönden de belediye arabası geldi. iki büyük yemek kazanı getirip seyyar ocağın üstüne koydular. öğle namazından sonra da kavurma pilav ve salata ikramı yaptılar.
zaman zaman karşılaştığımız, güzel, çıtıpıtı bir kızcağız vardı. 21-22 yaşlarında. hastaymış. iyileşememiş. hastalanmasa bu yaz sonu evleniyormuş. şimdi toprağın altında.
balkona çıkıp kimselerin olmadığı çadıra bakınca ağlayasım geldi.