balkonda domates yetiştirince mutlu olduğunu düşünen insan

mutlu olan insandır. mutluluk böyledir, başkası dışarıdan bakarak ''böyle ufak şeylerle mutlu olduğunu sanıyor ama mutlu değil aslında'' diyemez.

pandemi ve işsizlik kafayı yedirtecek hale getirince kıç kadar saksıda 3-5 yaprak maydanoz yetiştirebildim diye mutlu olmuşluğum vardı;

ben salonda yetiştirmeye çalışıyorum, hem de yoğurt kovasında, o zaman musmutlu olduğumu düşünebilirim.

mutlu olmak için bahane arayan insanları sevin, bağrınıza basın. çok görmeyin onlara böyle şeyleri be.*

kış ya, sıcak yer lazım, ondan salonda, devetabanı gibi duruyor bi' köşede. gündüz hava aldırmaya çıkarıyorum köpek gibi, akşam içeri alıyorum. yavaş yavaş büyüyor, böyle giderse seneye meyve verir.

t: domates bilmem ne yetiştirmek için emek verdiğinden gerçekten de mutlu olan insandır.

beklentisi dahilinde alınan her sonuç onu tatmin ediyordur. şehrin keşmekeşinin onca derdin tasanın içinde yeşeren ne olursun insanoğlunu her zaman mutlu edecektir.

küçük şeylerden de mutlu olunabileceğini akla getiren insandır.

aklıma leon the professional filminden bir replik geliverdi.

mathilda: bitkini çok seviyorsun, değil mi?
leon: en iyi arkadaşımdır. hep mutludur, soru sormaz. ve bana benzer, kökleri yok.
mathilda: eğer onu gerçekten seviyorsan, onu bir parka dikmelisin ki kök salsın.

evin bir köşesinde bir avuç keten tohumu buldum. atmaya kıyamadım, götürdüm balkondaki yoğurt kavanozundaki toprağın üstüne koydum. biraz su verdim. şu anda mor mor çiçek açmaya başladı. havalar az ısınsın arı da gelir. zaten boş yoğurt kutularındaki fesleğenler beyaz çiçek açınca arılar doluşuyor.
benim gibi güneşperest olunca içinize mutluluk dolduran bir olaydır bir şeyler yetiştirmek. meyvesini yemek mühim değil

belki de gerçekten mutludur. herkesin pahalı zevkleri olmayabilir ve bazı insanlar küçük şeylerden mutlu olabilir.