başarısızlık

the most important aspect of creativity and innovation is not being afraid to fail.

hayatın bir gerçeği.

başarılı olmak isteyen her insanın en az bir kere yaşaması gerekli olan şey ya da şeyler.

müptelası olduğum konu

a person who believes that he/she cannot succeed cannot be successful.

zeki müren - ah bu şarkıların gözü kör olsun

ders almamız gereken bir dostumuzdur.

kriter varsa başarı vardır. kriterler zihindedir. kriterler hep vardır, hep var olacaktır. birileri hep ikinci olacaktır. mesele yarışta olmaktır, yarışıyor olmaktır. yarıştan haz almaktır. başarı yarışabilmektir kendinle.

bu ülkede başarı diye bir şey yoktur. başarısızlık bu ülkenin tarihi ve makus talihidir.

biri gelip üstüne basıncaya kadar sırtında koca çekirdek kabuğunu taşıyan karınca da başarılı olduğunu sanır.

zıttına giden yolda yapılan eksiklikler bütünü. övgü veya abartiyi haketmedigi için üzerine çok gerçek konuşulabilir insan eylemi. başarı hikayeleri gibi kaygılı güldürürken düşündüren mesajli değil de daha çok güldürürken yürek burkan hatta geçiş hızı ışık hızına eşit bir duygu durum bozukluğuna yol açacak seviyede gerçek hikayelerdir.

aslında yeteri kadar cesaretim olsa anlatırdım bir tane ama ne sözlük ne toplum ne de dayatılan saçma sapan kurallar bunu kaldırmaz sanırım. zaten afilli başarılar konuşuluyor ve kayda geçiyor, insanın yenilgilere , kayıplara, eksikliklere ya da başarısızlıklara aklı bile yer vermiyor. itiyor alta doğru ve orada bastirilinca yeteri kadar ya rüyada ya gerçekte bir şekilde çevirip koyuyor önüne.

tutunacagimiz sanli başarıları uzaydan isinladilar. başarısızlıklar da zihnimizin kimsesizler mezarlığına gömüldü.

bunu sakın benim güzel hatalarım var olarak algılamayın. şayet bu kadar sevimli değil çoğu. kol kırılır yen içinde kalır derler ya, sadece derler. kırık kemik yanlış kaynar, kaynayana kadar her hareket onu etine batırır. (bkz: gerçek acı). sonra iltihabı falan. yen değil acı kalır içinde ve bir sınıflandırma yapsalar liste başı olur sanırım bu.

bebeğim başarısızlık ne biliyor musun?

geceleyin 3'te yatıp, iş varmış gibi kalkıp, lan bugün iş yoktu ki ya demek.

arkadaşlar lütfen beni neden uyarmadınız?

du timsah gibi biraz debeleneyim de uyuyum bari.

ya böyle hayat mı olur? yatağa bak, ne avrat var ne kız çocuğu? be kardeşim ben bu 8 metrelik yatağı boşuna mı aldım, lan çiko?



ulan gömleğim de aynı he. ay çok mustussum.

bir penisten çıkan sipermlerin bir ya da bir kaç tanesi hariç herbiri.

başarı kadar başarısızlıkta önemli. başarısızlıklardan ders alarak başarıya ulaşabiliriz.

zaman ve mekan bağımlıdır ve çok görecelidir.

10 parçalı puzzle i yapmak 1 yaş için başarı , 5 yaş için ciddi başarısızlık olabilir.

başarısızlık insana korku verir.cesareti ve özgüveni söker atar.insanda uyandırdığı hislere bakıldığında kimsenin tatmak istemeyeceği bir duygu.lakin başarısızlık aynı zamanda tecrübedir.yaşanmışlıklardan oluşan dersler diye tanımlayabileceğimiz tecrübe bir insanın toplamıdır.başarısız olmaktan korkmamalı kaçmamalı insan.

hayatta başarılı olmak için isteğim veya hırsım olmamıştı. ilk defa bir şeyde başarılı olmak için çabaladım. araştırmalar yaptım yazılar yazdım. sonuç başarısızlığında ötesinde sonuçlandı. bunun sebebi küçük bir dikkatsizliğimdi. olması gereken her şey tamdı. küçücük bir yanlış anlama sonucu neler oldu. şaka gibi . yine kendime ilginç şakalar yapıyorum.

alışkanlık haline gelince ruhu rahatlatan hal. vasat performansınız bile alkışkanmanızı sağlıyor.

başarısızlık başlığı altına ingilizce yazacak kadar başarılı olanların bizde çözemeyecekleri şey.

not: yazmak da başarıdır.

bir keresinde haftalarca süren inanılmaz bir karanlığın içindeydim. 18 saat uyuyabiliyor, saatlerce yatağımdan tavanı izleyebiliyordum. vücudumun otomatik işleyişi bile dengesini şaşırmış ölüme yaklaştığımı hissediyordum. sonra bitti gibi yaptı ve hayatımın her gününe sinsice yayıldı. ben bir şey yapamadım. sanki kötürüm kaldım zannettim, müdahale edemedim, her yerime sindi o. şimdi en çok ilk uyandığımda yaşıyorum o karanlığı. ama en azından 18 saat uyumuyorum ya da uzun vadeli planlar yapamasam da dışarıyı biraz izliyorum, yalancıktan her şeyin içindeyim filan. acaba hala başarısız mıyım ardından "ağır tramvalar atlattı ama bitti işte yaptı" diyebilecekler mi yoksa ben böyle koca bir günde bir sürü şey yapmış olup aslında hiçbir şey yapamadan ölmüş mü olacağım. başardığıma ellerim, gözlerim, beynim, duygularım inanırsa onu da yazacağım. bir keresinde haftalarca süren bir maviliğin ortasında yemyeşil, bembeyaz, sıcacıktım diye başlar onu da anlatırım belki.. umuyorum.

nasıl düştüğünü hatırlamayan kalkamaz. falan.