başarısızlık

bir işe kalkışmış olmaktır. uyuşuk, tembel olmaktan bin kat iyidir.

karşılaştırmalı zikzokta karşı tarafı seçmek.

failure,der misserfolg

başarının temelini hazırlayan kıvılcımdır. vazgeçmemeli.

sonucunda hırslanabilirsiniz ama kronikleşme gibi kötü bir huyu vardır. gittikçe tüketen ve artık bıraktım deseniz bile peşinizi bırakmayan aptal bir histir. bazen uçarsınız, bütün hisleriniz ve problemlerinizden yüksektesinizdir. içinize başaracağınıza dair iyimser bir his gelir. sonra bir kere aşağı bakarsınız, elinize kolunuza başarısızlıklarınız dolanmış. düşene kadar irtifa kaybedersiniz. bir bakmışsın yine bir yıl geçmiş, yine sıfır.

sosyal anlamda o kadar başarısız hissediyorum ki.

başarmak kadar doğal, ilk anda yıksa da daha kuvvetli kalkışın kırbacı

başarı da başarısızlık da kişinin kendine koyduğu hedeflerle ilgilidir ve akıl sağlığımız için kendimize şefkatli hedefler koymak gerekir, bunu biliyorum ama bir his olarak başarısızlık her an içimde.

kendimi tanımladığım etiketleri düşünüyorum: abla, kardeş, öğretmen, öğrenci, kadın, eş, kedi annesi, evlat, arkadaş... bir tanesinde bile başarılı hissetmiyorum. hepsinde çok kötüyüm. yaş ilerliyor, zaman geçiyor ve ben ne yaparsam yapayım başarılı olamıyorum.

bazen bir şey yapmaya zorlamıyorum kendimi, bazen elimden bir şey gelmiyor bazen de tüm benliğimle çabalıyorum ama sonuç hiçbir zaman değişmiyor. ben hep başarısızım, eksiğim ve yetemiyorum.

başarılı olduğum ufak anları da çok geçmeden kaybediyorum.

ve çok yoruldum. sonuç hep aynı olacaksa devam etmenin ne manası var ki?