battlefield 1

birkaç yıllık olmasına rağmen grafikleri ve ortamı çok gerçekçi olan 1.dünya savaşı temalı savaş oyunu. multiplayer seçeneği de mevcut. haritalarda bayrakları kapmaya ve korumaya çalışıyorsunuz filan. gayet eğlenceli. özellikle ormanlı haritalar gerçek savaşı aratmıyor. mekanikler vuruş hissiyatı filan çok güzel. biraz pahalı bir oyun ama fps savaş oyunları sevenler içim biçilmez kaftan.

youtube dan videolarını izlediğim beğendiğim oyundur.
evet sadece videolarını izledim.

maalesef diğer bf oyunları gibi hilenin cirit attığı bir başka bf oyunu. ancak benim şikayet edeceğim şey bu değil. alanında tek örnek olduğu için, hala devam ettiriyor kendisini (tek ww1 oyunu). 352 saatlik bir gametime ve yarbay rütbesinin üzerine biraz konuşabilirim herhalde sdklgj

oyunun eksiklikleri tanksavar silahlarının yetersizliği ve tanksavar ile zpt'lerin aşırı büyük bir menzili olması...

sniperlar ile adama bir noktadan sonra tek atamamak can sıkıcı. tamam mermi düzlemde yerçekimine yenik düşüp bir parabol eğrisi oluşturuyor ve rüzgarda mesafe kat ettikçe de hız kaybediyor. ancak bahsettiğimiz tüfekler 7.63 veya 8 mm'lik silahlar. saçma yani...

map designlar harika ötesi... gerçekten çok iyi.

mesela lmg ve hmg silahların da hava taşıtlarına karşı dmg'si çok zayıf. ww1 zamanı uçaklarında ben asla b24 liberator veya heinkel bombardıman uçaklarındaki gibi bir zırh konstrüksiyonu olduğunu zannetmiyorum.

gelelim bu oyunun bende en negatif etki yaratan kısmınaa...ikinci dünya savaşı oyunlarında malumunuz. normal insanların asla kanıksayamayacağı şekilde kötü taraf bellidir. almanlar... bu yüzden de kimse kalkıp alman milliyetçiliği kasmaz kasamaz. çünkü mal ortada...

ama iş birinci dünya savaşına gelince işin rengi bir tık değişiyor. birinci dünya savaşı küresel çapta bir trajedi olmasının yanında savaşa katılan her ülkenin, kendi perspektifi açısından haklı olduğu bir savaştır. hal böyle olunca da 100 senenin ardından insanlarda toksik bir milliyetçilik oluşmasına sebebiyet veriyor. özellikle oyuncu komünitesi ultra toksik olan belli bazı toplumlarda... bu açıdan düşününce de ben oyunun özellikle genç jenerasyonların hafızalarında bir önceki kuşakların unutmak ve silmek istedikleri türden bazı negatif şeyleri yeniden canlandırdığını düşünmekteyim.

2016 yılında piyasaya sürülen dice yapımı savaş oyunu. ben bu oyunu geçen sene karantina döneminde oynamaya başlamıştım ama içimden keşke 2016 da çıktığı gibi oynamaya başlasaydım dedim hep. 2021 yılında ps platformunda hala oynanacak birileri bulunabiliyor. single player kısmında hikayeler güzel ama biraz daha uzun tutulabilirdi ancak multiplayer kısmı tam bir savaş ortamı, tam bir kaos. başlarda bende tam bir soğuk duş etkisi yarattı. herkes senelerdir oynadığından ötürü zaten uzmanlaşmış ve ben playstation ile hiç multiplayer bir fps oyunu oynamamışım o gune kadar. ilk iki üç hafta alışmakla geçti sonrasında haddimi bilmem gerektiğime karar verip bireyselliği bıraktım ve takım oyuncusu moduna büründüm, elimde şırınga ile savaş alanında divane gibi dolandım durdum. benim bu oyunudaki derdim ne tank ne de uçak; atlar benim kabusum. tankları taarruzcular dinamit ve mayınla bir şekilde hallediyorlar ya da özellikle bombardıman uçakları başta sizi farketmezlerse aa ile çok rahat düşürülüyor ama oyunda resmen ölmeyen at yapmışlar. tabi bu düşüncemde başlarda kötü olan aim ve hareket kabiliyetimin etkisi çok fazla. şu an atla üzerime gelseler çok rahat kaçabiliyorum ama acemiyken bunu yapamıyordum. şimdi bazı yeni başlayanlara denk geliyorum sürekli bir yere pusu atıp sabit duran ya da sağa sola dürbün açarak uzun uzun bakan çaylaklara. onları gördükçe aklıma ilk aylarım geliyor nasıl öldüğümü idrak edemediğim zamanlara dönüyorum sayelerinde bir gülümseme beliriyor yüzümde istemsizce. uzun lafın kısası bu oyun benim yasaklar zamanındaki en büyük yoldaşımdı. sırf bunun için battlefield 6'ya bir şans vereceğim ama bunun kadar bağlanacağımı sanmıyorum.

hem hikaye olarak hem de oynanış, grafik olarak alanında lider bir oyun.
gelibolu bölümünde çıkan bir yazıyı sizlerle paylaşmak istiyorum.

sahile çıkarken kendi askerlerimi vurmak kanıma dokundu ama sonra sacmala bu bir oyun dedim.

bu arada bizim askerleri alman askeri gibi modellemisler. arabistanli lawrence bölümünde miğferlerimiz bildiğin w w 2 alman migferi.

hikaye konusunda başarılı bir oyundur. nedense call of duty kadar etkileyici değildir.

oyunun grafikleri ve oyun akışına girmeden ben sadece yaşattığı hissiyata değinmek istiyorum. single player'ı ortalamanın üstündedir ancak oyunun multiplayer'ı serinin diğer oyunlarına nazaran insanı öyle bir etkiler ki, o atmosferi size yaşatır. round başlarında sinematik ve olduğunuz tarafın komutanı/askeri tarafından söylenen bir kaç söz, ondan sonra elinize silahı aldıktan sonra yağan top mermilerinin gürültüleri altında komutanın çığlık çığlığa yaptığı motivasyon konuşması son olarak giren o müzik.şurdan genel bir fikir sahibi olabilirsiniz
en son olarak da, gelibolu multiplayer'ında we will not let them diye bir sekans vardır ki tüylerinizi diken diken eder 1,10 uncu saniyeden itibaren
o yüzden insana duygusal bir bağ kurdurur, iyi bir kulaklığınız varsa eğer sizi koltuğunuzdan alır, cephelerde martini-henry'iniz ile dönüşü olmayan yollarda koşturur.

gerçekten de güzel bir oyun, o grafikleri falan gayet güzel, hala aktifliğini koruyan bir oyun çok kolay bir şekilde sunucu bulabilirsiniz, fakat biraz hileci var.

amazon prime bedava vermişti. kaçırdığım için o kadar üzgünüm ki.

hikaye konusunda çöptür, bizim osmanlı askerleri sanki bir buyuk devirip cepheye çıkmış gibi.
öyle b*ktan bir script işte, frederick olarak osmanlı askerinin dibindeyim, ''çık ortaya hain'' diye bağırıyor dedem.
maşallah o dönem bir de ne diksiyonla konuşuyormuş osmanlı askerleri, seslendiren robot gibi.