beşiktaş kadıköy vapuru

son zamanlarda nefret ettiğim vapur. kadıköy iskelesi, beşiktaş iskelesi ve kadıköy-beşiktaş vapurundan da nefret eder oldum. ciddi ciddi mutlu olduğum dönemde yaptığım sıradan şeyleri şu an yapmak bile öfkemi tetikliyor. düşünün lan vapura binmek altı üstü üzerinde durmamam gerekir normalde ama ; kaybettiğimi kabullenmeden öncesine dair her şey öfkelendiriyor beni. eskiden mutluyken içinde bulunduğum sıradan durumlarda şu an başka insanları görünce, kendim de tam şu an misafir gibi o durumlarda bulununca elimden gideni arıyorum. cidden keşke 2 sene evvel ölseydim, zaten yaşayacağım en mutlu günleri yaşadım senelerce uzatma dakikası oynamak gibi bir şey yaptığım… her günü skipliyorum, dün diyince aklıma korona öncesi dönem geliyor. geçen haftamı hatırlamıyorum. internette ufak bir araştırmayla travmatik durumlarda beynin travmayı unutmaya meyilli olduğunu okudum. buna bağlıyorum bu durumu. boş motivasyon konuşmaları gelsin şimdi bu entrynin altına martılarla, simitle ve vapurun kıç tarafında sigara içmekle ilgili.

not: “kıç” bir denizcilik terimidir. entryi “küfür var ehem öhem.” diye silmeyin lütfen.

üsküdar beşiktaş vapuru kadar anlamlı olmasa da istanbul'daki en güzel vapur hattıdır.

bir vapur hattı (güzergahı).

acelem varsa marmaray kullanırım, yoksa vapur seyahatleri hoştur.

önemli olan hangi iskele olduğu. kadıköy'deki beşiktaş iskelesi mi beşiktaş'taki beşiktaş iskelesi mi?

istanbul şehir hatları'nın en sevdiğim vapur hattı.

kaliteli insanların olduğu vapurdur.

askerdeyken çok kullandım. genelde gidiş yönü iyiydi akşam dönüş hep kahır. dönmek istemezdim. kadıköy'de sülün gibi tazeleri geride bırakıp yüzlerce erin içine geri dönmek...

of of.

cakma solcularin, humanistlerin ve imitasyon nike adidas giyenlerin kullandigi vapur hattidir.
bide gercekten bu hattin yolcu profili digerlerine gore maldır bir gun binerseniz bunu hemen farkedersiniz.

sabah ve akşam pik saatler de yolcusu genç çalışan ve öğrenci olduğu için ortamı iyidir. ara saatler de yolcusu fazla olmaz ama olan yolcu da genellikle lanet arap turistlerdir. lodos olsa bile kolay kolay seferler iptal olmaz. ama tabii ki bir 18:25 kabataş heybeli büyükada ekspress seferi kalitesi yoktur

şehir hatları olanı çeyrek geçe ve çeyrek kala kalkar.
bindiginiz tarafa oturursaniz topkapı sarayıni, ayasofya manzarasini, diğer tarafa oturursaniz boğaziçi köprüsü, kız kulesi ve haydarpaşa garını seyredersiniz. her boku bilen ama yaşam motivasyonunu bok atmak ustune kuran çöplerin analizlerine bakmayın.

kadıköy eminönü vapuruna göre daha kaliteli insanları taşır.

bez bebek nana yandan çarklı,
avrupa yakası çok cafcaflı
simitçi kahveci gazozcu...

istanbul'a her geldiğimde git gel bindiğim vapurdur.
seviyorum bu organizasyonu.
hava güzelse dışarıda, kötüyse yine dışarıda (evet manyağım) oturarak boğazın keyfini çıkartıyorum.


not : bir üstteki tanımı okurken istemsiz küfürlü tezahürat yaptım...

neyse, ne diyorduk şinanay da yavrum şina şina nay *

sabah ve akşam sınıfı yeni nesil şh sınıfı vapurlar sefere verilir. ara saatler de ise eski tipleri. sabah ve akşam kullanmıyorum artık. lodoslu havalarda çok keyiflidir. bata çıka gidersin.

on onbeş yıl öncesi her kadıköy deplasmanına bu vapurla giderdik. ah dili olsa da konuşsa.

(bkz: hayattaki küçük mutluluklar)

hiçbir mecburiyetim olmamasına rağmen kulaklığımda eşsiz ezgilerle sırf boğazı izlemek için bu hatta hiç inmeden gidip dönmüşlüğüm çoktur. istanbul’u özleten detaylardan biri.

eskiden ne güzel, ne zaman geleceğini bilmez, beklerdik de beklerdik.