bildirim gelince sevinen yazar

yalan yok, kargom gelmiş gibi seviniyorum. her gün kargo mu gelir la? her saniye!

sevinmem mi?!

bildirim gelince sevinmeyen var mı

eski genç ve hareketli zamanlarımdan. şimdi hafta 1 falan geliyor. hayat böyle işte gençler. bu evrensel düzende şaşılası bir uyum var. doğuyoruz, gelişip parlıyoruz ve ölüyoruz. hahahah. ayrıca görseldeki bildirimler biriktirilmemiştir. hahahah.

bildirim yağarken, "kesin ondan geldi..." diye bir koşu bildirimlere bakarsın ya hani...

bildirim kısmında en fazla 2 gören yazar kişisi.

babam böyle bildirimleri açmadan durmayı nasıl öğrendi?

bu da mı dert olmuş?

bu arada; bildirim biriktirmekle ilgisi yok onun her zaman. biriktiren vardır belki, bilemem. bu kadar zararsız bir eylemden keyif alıyorsa bir insan, bırakın alsın. şu ülkede keyif alabilen varsa hâlâ bir şeylerden, bozmayın moralini.

ben biriktirmiyorum. aksine rahatsız oluyorum turuncu turuncu durunca, bakıyorum hemen.

3 ay girmedim, döndüğümde manzara buydu ve evet bu kadarına ben de şaşırdığım için ss almıştım:


kıssadan hisse; bir süre sözlüğe girmediğinizde istemeseniz de birikiyor.

bunun dışında sabahları baktığımda en fazla 20-30 arası bildirim olur ama gün içinde 10'u pek geçmez sayısı. * fakat bundan keyif alıp almadığım üzerinde hiç düşünmedim. bildirim işte yahu! kapatınca hiç gelmiyor. ne yapacağız o zaman, kendimizi bir yerden mi atacağız?

bak ama, uzun yazıları okuyup oylayan olunca mutlu oluyorum yazdıklarım boşa gitmediği için. o ayrı...

okunduğunun farkında olduğu için sevinen yazardır. düşünsene kol kadar bilgi içerikli entry giriyorsun hiç beğenen olmuyor ve yazdığın adeta boşa gidiyor. bildirim yazarın yazma isteğini aşılar sözlüğe daha çok katkı yapmasını sağlar. yani normal yazardır, anormal bir durum göremedim ben.

beeen been ben.

bildirim gelmeyince üzülen yazarla aynı kişidir

yalnız ve asosyal bir insan olma ihtimali yüksektir.

o tatlı turuncu bildirimlerin köpeğiyim. her gördüğümde yiiiaaaaaa diye ciyaklayıp kendimi sağa sola atıyorum. bildirimi gönderen yazarın nickini öpüp okşuyorum. biz de böyle delikanlıyız.

insanız. normal olarak seviniyoruz.

içgüdülerinin etkisindeki yazar.
insan iç güdüsel olarak bulunduğu toplum tarafından kabul görmek ister zira dışlanan bireyin yaşama şansı azalır. günümüzde dışlanırsak tabii ki ölmeyiz. sisteme eklemlenerek yaşamaya devam edebiliriz. ama ne kadar çok ve sağlam ilişkiler kurarsak yaşamımız o kadar kolaylaşır. örneğin, bir arkadaşımız bize “şurda indirim başlamış” diye haber verir ve istediğimiz bir ürünü daha az bedelle elde ederiz.

biri yazdığımı görmüş diyorum. tabi sevindiriyor doğal olarak.

normalde dizi film izlerken gelen bildirimlere bakmam ama buradan bildirim gelince 'yaaaağğğğğ' diyerek telefona yapışıyorum

onlardan birisi de benimdir.

her bildirim geldiğinde ilk bildirimimmişcesine heyecanlanıyorum ve beğenen kimse o kişiye karşı bir sempatim oluşuyor. sebepsiz...

ben ben ben...
karma puanım birikse de, takipçilerimi de görebilsem keşke *