bir ağıt auschwitz

hepsi tek tek tespit edildi,
davud yıldızlı bantlar kollarına takıldı,
ellerine birer bavul verildi,
karşı çıkanlar başından vuruldu,
vagon vagon auschwitz'e sürüldü...

binlerce vagon getirdi bu ray,
girişte karşıladı "arbeit macht frei"
esarette zaman akmaz,
darağacına ayağın gitmez,
dikenli teller geçit vermez,
ölüm uyarısı "dur! halt! stoj!"

o gülen çocuk benim, istvan reiner
neden kıydılar benim üç dört yıllık canıma?
gaz odasına giderken,
alabilir miyim ayakkabılarımı yanıma?

ben elie wiesel, jacob, nathan, jonah, dori...
aylardır aç susuz, bir kemik bir deri
gülümseyebilmenin ne zamanı ne de yeri
ama olsun, bir fotoğraf karesinde
onu almayın, umudumu bana verin geri

üzerimde mavi gri çizgili bir hırka
benim adım czeslawa kwoka
kurtulsam da bu cehennemden,
kulaklarımda kederli bir yankı,
dilimde ağıt, yüreğimi burkan bir şarkı