bir akşamüstünün düşündürdükleri

keşke yok olsam

elinde çok iyi bir mesleği olduğu halde işsiz ve parasız durumda kızkardeşinin evine sığınan bir kadın ne yapar, hem de iastanbul'da. bunu düşünüyorum.

derin düşünmeye gerek yok, çünkü hayat o kadar derinliği hak etmiyor.

tecih etmediğimiz şeyleri tercih etseydik şimdi ne olurdu diye düşünmüyor değilim.

çünkü otobüsün hangi tarafına oturursan diğer taraftan mahrum kalıyorsun, acaba neleri kaçırdık diye merak etmemek elde değil.

insanların, onurunu parayla sattığında dahi vicdalarının hiç sızlamadıgını.
ben bir daha geceleri uyuyamazdım utancımdan.

bahçe salıncağında sallanırken zülfü livaneli'nin yorumladığı gözlerin adlı parçayı dinlerken onun gözlerinin gülüşünü düşünüyorum.